Undefined Feelings

chapter 3

chapter 3

I know that we are upside down

so hold your tounge and hear me out

I know that we were made to break

so what? I don't mind.

sino kaya tong natawag ?

you kill the lights, I'll draw the blinds

don't dull the sparkle in your eyes

I know that we were made to break

so what? I don't mind.

si michelle lang pala. Miss ko na din to eh xD

yeoboseo?

[stacey!]

bakit? ano problema?

[si jonathan.. dinala siya sa ospital!]

ano?!saang ospital?

[itetext ko sayo .]

sige bilisan mo !

si jonathan .. ano nangyari sa kanya? jonathan hintayin mo ako..

Calvin's POV

bat antagal ni stacey?ano ba yan!

after 10 years dumating din.

"bakit ngayon ka lang?"

"si jonathan?asan siya?!"

"nasa ER na siya Stacey.Keep calm. He'll be fine."

"kalma?kalma sa ganitong sitwasyon?ano ba kasing nangyari?"

"kanina nagpunta kami sa clubhouse.nakatambay lang kami , siya naman kwento ng kwento tungkol sayo, tapos sumakit bigla yung ulo niya, namamanhid daw yung half part ng katawan niya, tapos nagpatulong kami kay papa na dalhin si jonathan dito sa hospital"

"ipagpray na lang natin siya Stacey" sabi ni michelle

"wag muna ngayon."

umiyak na si stacey.si andrey naman dumating na kasama ang parents ni jonathan. Lumabas na ang doktor.

"kayo po ba ang parent ng patient?"

"yes doc. ano pong nangyari sa anak ko?"

"I'm sorry Ma'am"

hindi makapagsalita ang mom ni jonathan dahil sa sinabi ng doktor. umiyak na lang siya.

"ginawa na po namin ang lahat ng makakaya namin"

"talaga? kung ginawa niyo yung lahat mabubuhay pa dpat si jonathan dba ?! waala kang kwenta ! " sabi ni nadine. lahat kami nagulat .

"I'm so sorry" umalis na yung doktor

"stacey tama na, tanggapin na lang nating wala .na si jonathan"

"calvin ganun ganun na lang ba yon ?"

"wala na tayong magagawa"

*********************

5 days na kaming absent. andito kami sa bahay nila jonathan. Parang kahapon lang pinagtataguan ko siya, ngayon wala na. Walan nang nangungulit sakin, wala nang na tyatyagang patawanin ako, wala na yung dati kong best friend :'(

Mamimisss kita nathan. Hinding kita kakalimutan .

Sorry ah. kahit isang beses hindi kita napag bigyan. I'm so sorry .

*************************

Nailibing na si jonathan. Namimiss ko na siya. sana masaya ka kung nasaan ka man ngayon. Bantayan mo pa rin ako ah? Kapag may aaway sakin , unahan mu agad .Ang kapal ko nuh? amg lakas pa ng loob kong mag request. Sorry jonathan. Ako yung maay kasalanan eh.! Di man lang kita pinapansin. Thank you jonathan. thank you sa lahat lahat.

sabi nila mag move on na ko . pero kaya ko na ba ?

hindi. hindi mo p kaya. bulag ka nga diba ? di mo mann lang nakikita si jonathan.puro ka andrey !!

hindi ako bulag

oo bulag ka!

hindi nga!ako naa awarded maging baliw at pinaka magaling kumausap sa sarili. makatulog na nga ! 1st day ko sa school bukas. kailangan ko mag concentrate.

*****************

Andrey's POV

marami na ng nagbago simula nung nawala si jonathan. una si stacey. hindi na niya ko kinukulit , lagi siyang tahimik, tulala, parang andaming iniiaip, puro eyebags na siya. Kakaisip siguro kay jonathan. Alam ko namaing nahihirapan pa din siya mag move on sa .nangyari. Pero jonathan, wag ka mag alala , tutuparin ko yung pngako o. Poprotektahan ko sii Stacey at mamahalin ko siya higit pa sa pag mamahal na ibinigay mo sa kanya. Kahit ibuwis ko pa ang buhay ko.