Siyah kadar sade mavi kadar sonsuz

Kağıt

Kalemi eline alırsın açarsın bi sayfa, sayfalarca yazı yazmak içindeki tüm dertleri dökmek istersin.Aynayla konuşmak gibi bir şeydir bu,kağıda yazarsın hiç cevap vermez sadece dinler göz yaşların kağıda döküldüğünde oda seninle ağlar, gülümsediğinde gülmez belki ama seninle ağlaması mutlu eder seni.Sonunda yazıcakların bittiğinde artık mutlusundur kapatırsın sayfayı hayata geri dönersin.Anlattığın her şey o kağıt ve senin arandadır o sır saklayabilen tek dosttur.Hayatta en iyi dost aynalar ve kağıtlardır o yüzden.