FLUTTER

The Start

They say you really love someone hard when you feel sick or lonely and the person you love is just too perfect.

That's not true. In my perception, love is a choice.

So, I have decided to love in a beautiful way possible.

It might have bumps on the way. But, I need to risk so I can prove, my love is real.

I'd do it once, anyways.

"Oppa!" tawag ko sa aking mapapang-asawa. Yes! I'm getting married sa taong mahal ko at sana talagang mahal rin ako.

"Oppa~kan kita gusto mo?" Tumawa lang ako. I hugged him tight.

"Huwag masyadong mahigpit, baka madurog ka." Ok, ako na ang madudurog.

"Eh, I just missed you Honey ko!"

"Tsk! Kung 'di lang kita kilala, maniniwala na sana ako." Inalis niya yung arms ko sa kanya.

"Sinabi ko bang maniwala ka?" I bit my lips inwards and smiled at him.

"Bakit ba kasi ako magpapakasal sa isang Oppa lover?" Kunwari nagtampo pero inakbayan naman ako. "Admit it, Todd Gold, kaya ako ang pakakasalan mo kasi yaman ko lang ang habol mo."

Lumayo ako ng kaunti sa kanya at napa-cross arms. Ilang sandali pa, may yumakap mula sa aking likod. "Anong yaman? Meron ka niyon?"

Tinanggal ko ang payakap niya from my back. "Hmmph! Eh bakit nga?"

Lito at naiinis ako kasi hindi pa rin niya sinasabi kung bakit ako ang gusto niya pakasalan.

"Let's just say naaliw ako sayo." He smirked but I frowned to his answer.

"So clown pala ako?"

Ngumisi siya lalo, which really made me more annoyed.

"Let's revisit the past alright? We might know the answer."

Ok, past. Ayos naman ako na maalala yun kahit maraming bumps along the way, ganun talaga ang buhay. Lagi kang susubukan. Just accept it.

Nagsimula na siya ng past kung saan kami nag-ibigan. Napapangiwi pa rin talaga ako.

"Wala pa nga sa gitna, ganyan na ang reaksyon mo?"

"Eh, sa nakakadiri!" Oo na, ako na ang maarte.

"Mas nakakadiri kung 'di nangyari, hindi ba?" Pagod na ata siya sa kakangisi kaya naging serious ang mukha. Buti nga.

"Halika dito tayo sa tumba-tumba mo." Ikakandong niya na sana ako pero nagpumiglas ako.

"Ikaw na lang ang mag-uga ng chair at makikinig ako." Napapikit siya at ginawa nga ang sinabi ko. Sabi na eh, may sa-aso ang magiging asawa ko.

"So handa ka na ba makinig at umintindi?" Tumingin kami sa mga mata ng isa't isa.

I nodded and he continued. . . 

Todd Gold's POV

Saan nga ba pwede magsimula? Ah dun sa pinaka-unang interaksyon namin.

"Aray!!!" Sinadya kong i-untog ang mga forehead namin sa isa't isa.

"Kita mo na ngang, dadaan ako, ikaw pa ang may ganang makipag-kiss sa noo ko."

Hinintay kong matapos siya sa pagpag sa kanyang palda. Pumlakda kasi siya sa collision namin kanina. Akala ko titignan niya na ako pero what happened next, surprised me.

"Oh my god ka talaga!" Kinuha niya yung salamin niya from her pocket. Namula yung forehead niya kaya siya ganyan.

This time ni-ready ko na ang smile ko sa kanya. Yun nga lang. . .

Napahawak ako sa aking pisngi kasi,

"Sa susunod na gawin mo yun sa akin, hindi lang sampal ang aabutin mo."

And with that, she stomped her way up to her classroom. Akala ko nga lumilindol. Ang bigat ng mga paa eh.

The next day. . .

Nakita ko si crush sa canteen. As usual, nag-iisa siya.

"Hi po!" sabi ko. Napatingin siya sa akin at nag-rolyo ng mga mata. Kaya lang binalik niya yung pansin niya sa binabasang libro.

"Sabi ko, Hi po!" Pag-uulit ko sa aking bati sa kanya.

Wala yata siyang marinig. Nilakasan ko nga, "HI PO, MS. BEAUTIFUL!"

Buong canteen ang na-gambala ko at nagsitinginan sila sa akin.

Pati si crush.

Nakita ko na ngumanga siya at ngumisi naman ako.

"What?" Parang anghel ang boses.

"Can we be friends?" panimula ko.

"No." Isang flat na 'no' ang sagot. Tumayo siya at nagpunta na sa may bleachers.

First rejection from a girl I really like. Kahit na naapakan ang pride ko, hindi ko siya susukuan.

Promise yan, no erase, stamp!