Gözlerimi açtığımda kendimi odamda buldum.Yatakta yatıyordum.
"Bayılmışsın,"Annem yatağımın ucundan seslendi.Onaylarcasına başımı salladım.
Ciddiyetini koruyarak devam etti,
"Hem de iki kez."
Bir süre böyle sessizce durduk.Yani o durdu.Ben aklımda şuan neler neler söylüyor, yapıyordum...Sessizliğimız kapı açılınca sona ermisti. Gelen Tunç'tu,
"N'oluyor?..Yuh! Abla palyaço'ya benzemişsin! Burnunun üstünde kocaman bir nokta var! L-O-L!"
Somurttum.Yani zaten bunun farkında olduğumu bilmiyormuyduki, sanki yeni bir keşif yapmış gibi yüzüme söylüyordu (?) 'Lol' da neydi
Sanal dunya mı burası.Ezo! Annem burada bizi dinliyor olmasa idi ben bu çocuğu iyice adam ederdim.
"Ay...Yazık,yarın senin teknik olarak okulun ilk günün. Tabii o pijama olayını saymazsak. Herneyse...Eminin yarın bu imaj ile kendine kolaylıkla 'panpişkolar' edinirsin."
Sırıttı.Pijama olayımı (?) O da nereden biliyorduki.Bütün okulmu duymuştu yoksa! Rezil oldum! Rezil oldum!
"Teneffüste senin sınıfa uğramıştım da seni bulamayınca bir kıza seni sordum o da bana şu 'pijamalı
kızı tarif etti...Bana senmişsin gibi geldi ama-"
Lafını böldüm,
"Sen benim okulumda n'arıyon?"
"Senden bir şey almam gerekiyordu."
"Ne?"
Birden annem aramıza girdi,
"Of. Başımın etini yediniz ha! Ben salondayım.Bu arada Azra, telefonunu çalışma masanın üstüne bıraktım. " Ve gitti. Telefonumun hâlâ hayatta olmasının nedeniyle içimde pozitif enerji dolması yaşandı ve sırıtmaya başladım. Oh Be! Kolumu yatağımın tam yanında olan çalışma masama uzatıp telefonumu kendime çektim.
Iki cevapsız çağrı.
Üç mesaj.
Zaten fazla beklemiyordum. Mağlüm internet varken pek de arkadaş ihtiyacında bulunmuyordum.Tek bir arkadaşım vardı o da Türkcell.
Ahahasa! Tamam! Tamam! Şaka. Henüz okadar level atlayamadım.Yani arkadaşımın adı tabiki de Türkcell değildi. Adı Aslı'ydı. Mükemmel, havalı Aslı. Tamam... Tekrar şaka yaptım. Havali yada mükemmel değildi. Normal benim gibi bir ezikti işte.Herneyse çağrıların kimden olduğuna baktım.
Annem.
Meraklandırmışım baya.Birde mesajlar...
Iyi insan lafının üstüne gelirmiş. Yani o daha çok 'gelmiş'de, herneyse...
♡'Azra, orada mısın? Beni ara ASAP.'
♡'Azra, Iyimisin? Hey. Acil!!'
♡'Galiba aşık oldum ben, Azra!~Görür görmez ara.'
Aşık mı olmuş? Acil olan bu muydu yani? Bir de benim bugün başımdan gecirdiklerimi bir duysaydı...
**************
"Yani sen bugün iki kere bayıldın? Peki...Nasıldı?"
"Anlayamadım."
"Bayılmak nasıldı, nasıl hissettin?"
Bu da bendendi.Kendimi sırıtmaktan alı koyamadim.Ne kadarda benziyorduk...
"Bilmiyorum.Uyumak gibi bir şeydi."
"Ah."
"Üzülme çekirge...Senin geçtiğin yoldan bende geçtim."
"Ne?"
"Hayal kırıklığı."
"Üf! Tamam boşver."
"Aslı, ne oldu şu 'aşık oldum' işi? Yani ara dedin aradım. Hadi anlatsana."
"Ya...Işim var şuan ama var ya çocuk süper süper! Yarın anlatırım, tekrar tekrar geçmiş olsun.Hadi bye!" Telefonu kapadı. Neydi bu şimdi? Meraklandırdı okadar...Herneyse.Telefonumu geri aldığım yere çalışma masama koydum. Tunç çoktan -Aslı'yla konuşmamızın yarısında iken- gitmişti. Odamda yalnızdım. Bu yıl yeni eve taşınmıştık.Eskisinden okadarda uzak değildi, yani hâlâ arkadaşlarımla takılabiliyordum.Aslı ile taa küçüklükten beri bir ilişkimiz vardı.Öbür çocuklar bizi "A'lar" olarak tanımlardı.Yani biz resmen 'kardeştik'.Tamam resmen değil ama mantıken öyle bir sey dik işte...Birbirimiz için her şeyi göze alabilirdik.Yani en azından ben öyle düşünüyordum.Aslı benim aksime güzel bile sayılabilirdi. Sarışındı. Gözleri maviydi falan... Şu normal 'perfect' kız tanımına uyabilecek biriydi. Neyse dramatikliği bir yana bırakmalıydım.
Yarın için hazırlanmam lazımdı. Tekrar rezil olamazdım.Ama burnum...Burnumun üstünde yere düştüğümde batan iğne yüzünden şöyle kocaman kıpkırmızı bir nokta vardı. Aynen Tunç'un da dediği gibi şu palyaço tiplerini andırıyordum.O yarayı bir an önce yok etmem lazımdı.
Şu çekmecelerin birinde fondöten olması gerekiyordu ama...
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
Tekrardan bölümlerin kısalığından özür diliyor ve bu bölümde sizi sıkmamış olmayı umuyorum.Medyada Tunç var :)
