DERBY

17

17.

'Volgens mij sneeuwt het al,' zei Viktor vrolijk toen ze instapten. 'Niet dat jullie Italianen daar blij van worden...maar ik wel.'

'Doe mij maar 30 graden,' zei  Luca. Nu pas merkte Mila hoe veel hij had gedronken tijdens het etentje. Moeizaam probeerde hij de radio te bedienen. Ondertussen knipoogde Viktor via de achteruitkijkspiegel naar Mila.

Eenmaal thuis stond Luca erop dat Viktor nog een biertje kwam doen. Ook al vonden ze het allebei wat ongemakkelijk, Luca vond alles best in deze gemoedstoestand en had zeker niets door dus Viktor zat gezellig aan de eettafel.

'Jij hebt wel genoeg bier gehad Luca,' zei Mila toen ze alleen Viktor een biertje aan gaf. 'Je moet morgen spelen.'

'Ach, morgenavond pas,' lachte hij. 'Doe niet zo raar, geef me ook gewoon een biertje.' Hij legde zijn hoofd op zijn armen op tafel en zag er niet bepaald fit uit.

'Ik denk dat ze gelijk heeft Luca,' zei Viktor.

Luca leek zich erbij neer te leggen.

'Dit is de laatste ronde voor de winterstop toch?,' vroeg Mila.

'Klopt,' knikte Viktor. 'Ben benieuwd, als we zondag winnen kunnen we als nummer 1 de tweede helft starten.'

'Moet vast goed komen, na zo'n goal vorige keer.'

Mila en Viktor keken op toen Luca opeens een snurkgeluid maakte.

'Slaapt hij nou?,' vroeg Viktor.

'Volgens mij wel,' fluisterde Mila automatisch. Ze boog wat voorover om haar broer beter te kunnen bekijken.

'Luca?,' Viktor stond op en tilde hem omhoog. 'Kom we leggen je wel op bed.'

Luca werd een soort van wakker. 'Hmm...geen probleem ik kom er zelf wel in.'

Hij liep nog half (slaap)dronken de keuken uit.

'Ik ga even checken of dat goed komt,' zei Mila verstandig. Ze liep naar boven en ging naar Luca's oude kamer, wat nu gewoon een logeerkamer was.

'Luca?,' ze zag hem op bed liggen, maar nog helemaal aangekleed en op de dekens.

Hij mompelde wat, maar ze verstond er niets van.

Toen trok ze hem ruw overeind. 'Hup, uitkleden.'

Uiteindelijk luisterde hij en toen hij in alleen nog zijn onderbroek zat ging hij onhandig half onder zijn dekens liggen.

'Trusten,' zei Mila tevreden.

'Kijk,' Viktor stond voor het raam toen ze beneden kwam. 'Het sneeuwt.'

Mila kwam erbij staan en zag hoe het grote grasveld in de achtertuin steeds witter werd.

Ze voelde toen zijn arm om zich heen.

'Mijn ouders kunnen ieder moment thuiskomen,' zei Mila. 'En volgens mij hebben ze ons al gezien op de oprit...'

'We horen toch de voordeur vanaf hier?,' Viktor glimlachte en trok haar tegen zich aan. 'Ik kan je niet zomaar negeren.'

Mila kon haar glimlach niet onderdrukken, zeker niet toen hij haar een kus op haar wang gaf.

'Kom alsjeblieft morgenmiddag naar mij toe,' smeekte hij. 'Alsjeblieft?'

'Wat vertel ik dan aan mijn ouders?,' gniffelde ze. 'Dat ik bij de buurjongen ben spelen?'

'Je verzint vast wel iets.'

Toen ze de volgende dag Luca al had uitgezwaaid er vervolgens de voordeur dicht hoorde gaan toen haar ouders de wekelijkse boodschappen gingen doen sloop Mila naar beneden en legde een briefje neer dat ze naar Lotte toe was. Daarna liep ze door de sneeuw naar de poort van de buren.