DERBY

30

30.

'Pim en ik zijn uit elkaar,' Brechtje had dikke rode ogen en Mila kreeg zo veel medelijden met haar dat ze niet goed wist wat ze kon doen om haar vriendin zich beter te laten voelen.

'Of nou ja, de tijd dat hij op reis is,' ging ze verder. 'Een soort pauze.'

'Dus het kan nog goedkomen?,' vroeg Lotte hoopvol.

Hun ouders zaten met z'n alleen aan de keukentafel om eens te praten over de huisvesting van hun dochters. Mila hoorde tot haar irritatie continu Isa erboven uit.

'Hij gaat een jaar op reis naar Australië,' zuchtte Brechtje. 'Hij is me denk ik zo vergeten.'

'Natuurlijk niet!,' zei Mila meteen. 'En als hij dat wel doet dan is het een klootzak die jou niet verdient.'

Brechtje glimlachte zachtjes. 'Ik ben zo blij dat ik jullie heb volgend jaar, ik was zo bang dat ik in een zwart gat zou vallen.'

'Dames, kom er eens bij,' riep Brechtje 's vader. De drie stonden op en gingen bij de eettafel staan.

Thijs had een iPad vast. 'Wat vinden jullie van deze?'

Ze scrollde door wat foto's van een leegstaand appartement. Het zag er verrassend groot uit.

'Gaaf,' vond Brechtje gelijk. Mila en Lotte knikten instemmend.

'Wij betalen voor jullie appartement,' vertelde Lotte's moeder toen.

'Met als voorwaarde dat jullie je schoolgeld zelf betalen,' voegde Isa toe. 'En dat er ook daadwerkelijk gestudeerd wordt!'

'Beloofd!'

Hun ouders lieten er geen gras over groeien. Dat weekend zaten ze al meteen in de auto naar Amsterdam.

Het appartement lag in een druk maar gezellig straatje in de Pijp, Mila wist dat dit ook niet ver was van Viktor. Ook de hogeschool en de universiteit waren maar een kwartiertje fietsen. Perfect dus.

Fabian, de vader van Brechtje en Thijs waren met de drie meisjes mee gegaan en waren hun vragenvuur aan de makelaar al meteen begonnen toen ze binnen stapten.

Het appartement lag op de 3de verdieping, helemaal bovenaan, en was alleen te bereiken door eindeloze smalle trappetjes.

Uiteindelijk kwamen ze in een ruime woonkamer terecht, met een open keuken. De keuken was wat gedateerd maar zeker prima voor de komende paar jaar. Vooraan bij het woonkamer gedeelte was er een grote raampartij waardoor je prachtig uitkeek op de winkeltjes en cafeetjes in de straat. In de keuken was er een smalle dubbele houten deur die leidde naar een klein dakterrasje.

Mila werd steeds enthousiaster naarmate ze verder rondkeek. De makelaar liet toen de eerste slaapkamer zien.

Daarna liepen ze de wenteltrap op waar op de volgende verdieping nog 2 slaapkamers en de badkamer waren.

Thijs bestudeerde nauwkeurig de muren en plafonds, Fabian vroeg vooral dingen over criminaliteit cijfers in deze buurt en mogelijke overlast van de cafeetjes beneden.

'Wat vinden jullie ervan?,' vroeg Fabian toen hij zijn vragen had afgerond.

'Wanneer kunnen we erin?,' vroeg Brechtje.

'Het is echt super mooi!,' zei Lotte.

'Zullen we alvast slaapkamers verdelen?,' stelde Mila voor.

Fabian en Thijs lachte.

'Volgens mij valt het dus in de smaak?,' lachte de makelaar.

'Wow, onze moeders zouden ons nooit hier alleen durven achterlaten,' lachte Lotte. Thijs en Fabian hadden na nog een goed gesprek met de makelaar de auto gepakt en voorgesteld aan de meiden om er nog een middagje Amsterdam achteraan te plakken. Lotte had even getwijfeld omdat ze graag nog wilde leren, maar Mila en Brechtje hadden haar zo overgehaald.

'Wat zullen we gaan doen?,' vroeg Mila toen.

'Ik moet echt even shoppen eigenlijk,' vond Brechtje. 'Maar eerst misschien even lunchen?'

Terwijl ze verder liepen pakte Mila haar iPhone.

Mila Veldkamp:

We hebben waarschijnlijk ons appartement gevonden! We zijn nu nog lekker een middagje in Amsterdam... ;) xx

Viktor van Hamel:

Wat gaaf! Hebben jullie al geluncht?

Mila Veldkamp:

Nee...

Viktor van Hamel:

Sophie en ik zitten bij t Halve Maantje, komen jullie ook?

'Ik weet wel een leuk tentje om te lunchen,' zei Mila toen.

'Ooh, nu snap ik wel waarom we hier naartoe zijn gekomen,' lachte Brechtje. Op het terras zat Viktor, in trainingsbroek en met zijn rechterbeen leunend op een andere stoel. Hij had zijn zonnebril op, het was ook een prachtige zonnige lentedag.

Sophie zag er prachtig uit, as always. 'We hebben expres gewacht met bestellen,' zei ze vrolijk terwijl ze Mila een omhelzing gaf.

'Dat had nou ook weer niet gehoeven,' Mila liep nu door en gaf Viktor een kus.

Brechtje gaf Sophie een hand en stelde zichzelf voor. Uiteindelijk paste het precies om met zijn 5'en aan de tafel te zitten.

'Dat appartement is zo gaaf,' vertelde Mila enthousiast.

'Net zo gaaf als dat van mij?,' vroeg Viktor grijnzend.

'Veel gaver nog,' Mila stak haar tong naar hem uit.

Mila was moe maar voldaan toen ze die avond thuis op de bank lag. De hele dag hadden ze nog in Amsterdam geshopt, met Brechtje voorop. Ze hadden volgens Mila elke winkel wel gehad. Ze had er zelfs blaren van opgelopen!

'Zou je niet naar bed gaan?,' stelde Isa voor. 'Maandag beginnen je examens, die moet je wel halen om het hele feest door te laten gaan.'

'Ik ga morgen de hele dag nog leren,' gaapte Mila. 'Komt goed.'

Licht gespannen stapte Mila de grote gymzaal binnen. Ze zag al verschillende bekenden zitten aan hun tafeltje. Nog 20 minuten, dan zou hun eerste examen beginnen.

Mila vond al snel het tafeltje waar zij aan mocht zitten. Ze pakte nog even haar Nederlands boek om wat laatste dingetjes door te nemen.

Terwijl ze de opbouw van een goed betoog nog eens doornam zag ze dat er bij het tafeltje naast haar ook iemand ging zitten.

Ze keek op. Het was Nikki.

'Hey,' glimlachte die zachtjes.

'Hey...,' mompelde Mila.

'Dit is waarschijnlijk het minst geschikte moment ooit,' zei Nikki. 'Maar ik wilde even mijn excuses aanbieden.'

'Ach, ik ben er allang overheen,' Mila keek snel weer in haar boek. Zeker nu ze Midas weer eens had gezien wist ze zeker dat hij haar helemaal koud liet.

'Dat heb ik al wel gezien op internet ja,' straalde Nikki toen. 'Ik ben echt blij voor je Mila, Viktor van Hamel als vriend, ik denk dat veel meisjes jaloers zijn.'

Mila keek haar verward aan.

'Geen zorgen, ik raak hem met geen vinger aan,' beloofde Nikki.

'Hoe weet jij van Viktor?,' vroeg Mila. Als Lotte of Brechtje dit door had verteld...

'Oh, ik dacht dat je het zelf al wel gezien had,' Nikki pakte haar telefoon en zocht iets op. Daarna hield ze het schermpje naar Mila toe. Mila zag een foto van Viktor op het terras in Amsterdam, en zichzelf. Het was het moment dat zij hem een kus gaf om hem te begroeten.

'Ik dacht dat je nooit zo goed met hem op kon schieten?,' vroeg Nikki toen ze haar telefoon weer in haar tas deed.

'Nikki, ik zei dat ik er overheen was, dat betekent niet dat ik weer met je om wil gaan,' zei Mila vastbesloten. 'Succes met je examen.'

Ze keek weer in haar boek, geen aandacht meer bestedend aan Nikki.

'Oke...succes.'