Hope

1.Bölüm

David ve ben iki baş belası...Onu çok seviyorum başımın en şirin belası...Her şey o lanet olası gün oldu...

Çok güzel bir gündü ailecek pikniğe gidecektik ama David'nın yüz ifadesi bir kaç haftadır çok değişikti hatta eve gelmediği günler bile oluyordu.Onun için endişeleniyordum.Pikniği çok seven kardeşim bugün bizimle gelmek istemedi.Çok şaşırmıştım ''David benimle paylaşmak istediğin bir şey var mı ?''diye sordum.''Hayır ablacığım sadece biraz yorgunum ve dinlenmek istiyorum''İçim hiç rahat değilldi naptım ettim gitmeye ikna ettim.Yoldaydık ''Seni Seviyorum Abla'' dedi.İçime iyice kurt düşmüştü...Gittik pikniğimizi yaptık oynadık,eğlendik,güldük o kadar güzeldi ki bu rüyadan uyunıcam diye çok korkuyordum.Güneş batmak üzereyken yola çıktık önümüzü bir minibüs şeklinde bir araba kesti siyah renkti ve camları da siyahtı babam indi ''Bir problem mi var beyefendi?'' Önümüzden çekilirseniz iyi olur''Sonra annem indi babama ''Peter bir sorun mu var hayatım ?''dedi.Adam en sonun da konuştu ''David in ...'' Ben şaşırdım David'tan önce ben indim arabada "Noluyor!!" '' David ağlayarak arabadan indi."David noluyo dedim.'' ''Abla,baba,anne beni affedin'' dedi ve öne doğru yürüdü.Birden silah sesi yükseldi.Çığlık atmıştım annem yere yığılmıştı.Gözlerimi bir çevirdiğim de David yerde yatıyordu annem ve ben çığlık atarak David'a yardım etmeye çalıştık.Babam arabaya binip kaçanların,arkasından koştu ne yazık ki plaka yoktu,babam yakalayamicağını anlayıp yanımıza geldiğinde David son sözlerini söylüyordu ''Abla yastığımın altı'' diyip durdu son cümlesi de ''Abla teşekkür ederim beni affet,anne ve baba özür dilerim sizi hayal kırıklığına uğrattım'' oldu.O an ona söz verdim ONLARI BULUCAM DAVİD...