Feb 9 , 2018
ကြန္ပ်ဴတာ က စာရင္းေတြကို လက္စသတ္လိုက္ရင္း နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 10:41
အလုပ္ ၿပီးရင္း အလုပ္ လံုးေထြးေနရင္းက သူ႔ေန႔ရက္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း အဓိပၸါယ္မဲ့လာသလိုပင္
အထူးသျဖင့္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၊ ႏွစ္တစ္ႏွစ္တိုင္းရဲ႕ေဖေဖာ္၀ါရီေန႔ရက္ေတြက သူ႔ကို ပိုလို႔ႏွိပ္စက္ေနသည္
ရင္ထဲမွာ တအံု႔ေႏြးေႏြး႐ွိေနတဲ့ ေနာင္တခပ္ပါးပါးတစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔စိတ္ၾကံ့ခိုင္မႈကို တိုက္စားေနတာက တိတိ
ေနာင္တ ခပ္ပါးပါးလို႔ဆိုမိတာကို မွားတယ္ဟုပင္ ျပန္ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္
ခပ္ပါးပါးေနာင္တက အခုလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိေတာ့ မႏွိပ္စက္ႏိုင္ပါ
အလုပ္စားပြဲကေနထၿပီး ၀ရံတာဘက္ကို ထြက္ရပ္မိေတာ့ ညနက္နက္ေကာင္းကင္က ေတာက္ပေသာ လမင္းကင္းမဲ့စြာ အထီးက်န္က်န္တည္႐ွိေနသည္
သူ႔တိုက္ခန္းရဲ႕အျမင့္က ၿမိဳ႕ရဲ႕ျမင္ကြင္းကို အေပၚစီးကေန ေကာင္းေကာင္းျမင္ရေလာက္ေအာင္ျမင္႔့တာမို႔ မီးေရာင္၀င္းတဲ့ညခင္းအလွကို ျမင္ေတြ႔ေနရသည္
သက္ျပင္းသဲ့သဲ့က အားထုတ္မႈမပါပဲ အလိုအေလ်ာက္ထြက္လာသည္
တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ည႐ႈခင္းကေတာင္ သူ႔ရင္ထဲအပူတစ္ခ်ိဳ႕ကို မၿငိမ္းႏိုင္ဘူးထင္ပါရဲ႕
သူ႔အေတြးထဲတြင္ ထိုတစ္ခ်ိန္ကျဖစ္ရပ္တို႔ကစိုးမိုးေနသည္
ထိုအခ်ိန္ကသာ သူ အ႐ိုးသားဆံုးျပဳမူခဲ့ရင္ အခုလို ေနာင္တေတြကို ေထြးပိုက္ေနရတဲ့အေျခအေနႀကီးက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္လိမ့္မည္
တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔အထီးက်န္တယ္လို႔ ခံစားလာရတဲ့ သူ႔ႏွလံုးသားေလးလည္း ယခုထက္ပို ေႏြးေထြးႏိုင္ေနလိမ့္မည္
၀ရံတာလက္ရန္းေပၚတင္ထားေသာ လက္ေပၚသို႔ ခပ္ေႏြးေႏြးေရစက္တို႔က်လာသည္
