The Phantom Of the Opera: Enfant du désert

Music of the night

SYMPHONY'S POV

Hi, I'm Symphony Avery LeFevre Walker, 25 years of age. I'm a half american, filipino and french. My father is Alfonso Walker a great musician and my mother is Elizabeth Lefevre a french opera singer.

I know, kilala ang pamilya namin sa larangan ng music. Ang pamilya ng LeFevre at Walker. Mga singer kasi ang pinagmulan ng angkan ng aming pamilya. We are talented when it comes to singing. Ako? I don't know if my voice is beautiful pero sabi nila maganda daw ang boses ko.

Nalalakad ako ngayon patungo ng Cafe. Nagcrave kasi ako bigla sa isang bisquit at tea kaya eto ako ngayon naglalakad papunta ng Cafe.

Madami ang ngumingiti at kumakaway sa'kin dahil nga sa kilala ang pamilya ko. Minsan naiinis din ako na parang kaya ka lang nila nginingitian ay dahil sikat at kilala kayo sa buong mundo. Parang kaplastikan para sa'kin ang ganun. Nakakabastos. Bakit hindi sila ngumiti sa mga taong nadadaanan nila? kung minsan ay nagagalit pa sila kapag nababangga sila. Oh well, typical human.

So I was casually walking when suddenly a newspaper caught my eye. Lumapit ako sa stand at nagtingin ng newspaper. At nasa headline ngayon ang tinatawag nilang Phantom of the opera. Sikat ngayon 'tong phantom of the opera dahil sa obsession niya pagdating sa love. You know Christine? She's my second cousin. Bali anak siya ng pinsan ni Mom. This phantom is obsessed with my cousin. Napabalita din na that phantom guy abducted her. Let's go back to reality. Nakuha ng headline ang atensyon ko dahil sa nakalagay dito.

"The Phantom Of The Opera is now gone"

"The Phantom of the opera is nowhere to be found. He leave no evidence of where he is. The local police is now searching up the whole place and they say, better stay inside your houses.

About the opera house, they say that they will officially close it for good. For the safety of the singers."

Woah this guy is very dangerous, I guess. Kailangan ko din palang umuwi ng maaga. Nakakatakot naman 'tong Phantom na 'to.

Nakarating na ako sa cafe at umorder agad. Gusto ko kasing makauwi agad.

After kong kumain umalis agad ako. Naglalakad lang ako ng mabagal since nagpapababa ako ng kinain ko.

~~Night time sharpens, heightens each sensation~~

Suddenly I stopped. This voice stops me. Tumingin ako sa kanan ko dahil doon nanggagaling ang mga tinig. Papunta ito sa isang eskinita.

~~Darkness wakes and stirs imagination~~

Maglalakad na sana ulit ako ng narinig ko ang mga tinig. Napahinto ulit ako. Huminto ako para makinig pa ng mabuti.

~~Silently the senses, abandon their defenses

Helpless to resist the notes I
write

For I compose the music of the night~~

The voice. It's hypnotizing me. It gives me chill from my head down to my spine. hindi ko namalayan na nandito na ako sa loob ng eskinita at nasa aking harapan ang pinagmulan ng tinig. Isang lalake. Umiiyak. Tinigil niya ang pagkanta.

~~Slowly, gently night unfurls it's splendor

Grasp it, sense it, tremulous and tender

Hearing is believing, music is deceiving

Hard as lightening, soft as candlelight

Dare you trust the music of the night~~

Pagtutuloy ko ng kanta. napaangat siya ng tingin. Nakamaskara siya. Tinitigan ko siya. Ngumiti ako sa kanya. Nakakita ako ng hope sa mga mata niya ngunit nawala rin yun agad.