sakın bana o sevdiğin tüm herkesten
daha iyi olduğumu söyleme
yaralanıyorum.
kanadımı kırıyorsun,
baştan yapıyorsun
iğne iplik ile
ancak ben,
ne sökülünce dikilecek bir giysinim,
ne ıslanınca kurutulacak bir karalama defterin,
ne de yeniden, defalarca hayat verebileceğin bir canlı
bir kalp
değilim.
dudaklarım senin sevdiğin tarzdan olsun diye,
iki kenarından tutup yırttım ve yerine başkasını yaptım.
gözlerimi akıttım
şekillendirdim
senin güzelliğini daha iyi anlıyorum şimdi,
parlıyorsun.
ellerimi kanattım,
ayaklarımı yaraladım
koştum, koştum sana,
saçlarımı teker teker yoldum
kıyafetlerimi çıkardım
bak, bambaşka biriyim artık
lâkin, öyle değil...
görünüş olarak istediğin
sevgi, arzu ve şehvet olarak
her zamankinden daha iyiyim.
