ÖLÜM EŞIĞINDE AŞK.

Efsane resim.

Emir stüdyo dairesine girdi ve derin bir nefes almak için durdu.Burun delikleri aniden terebentin benzin yağı ve boya kokusunun saldırısına uğradı.Birisi daireyi temizlemek için limon kokulu bir temizleyici kullanmışti ama bu diğer kokuları gizleyememisti.Emir bundan memnundu.

"Cennet gibi kokuyor."

Emir çantasını koltuğun üzerine attı. Köşede duran resmine baktı. Aklındaki projeye başlamak için sabırsızlaniyordu.Gecen iki hafta boyunca hastanede yatarken Mira'nın yüzünü aklında net olarak canlandırdı. Yüzünü , siyah saçlarının ve kobalt mavisi gözlerini net bir şekilde hatırladı. Emir gözlerini kapattında onun badem şeklindeki sağ olanı sol olandan birazcık daha büyük olan gözlerini görebiliyordu.Mira'nın burnu düz ve dardı. Dudaklari da dolgundu.

Emir iç çekti.Bir bira almak icin buzdolabına gitti.Sonra dolaptan b sonra dolaptan bir paket cips aldı. Koltuğun üzerine uzandı ve kumanda ile televizyonu açtı. Bira sından yudumlarken televizyondaki gündüz kuşağına odaklanmaya  çalıştı ama akıllını bir  türlü Mira'dan anlamıyordu.

Emir televizyonu kapat birasını aldı ve resimlerin yaptı yere gitti. Boş bir tuval seçip boyalarını hazırladı ve yenileri yatmaya başladı.

Bir süre sonra Kuzey içeri girdi etrafa bakındı Emiri bir bölümü dolmuş tuvalin  başında görünce gülümsedi.

"Resim yapmaya yeniden başlamalısın  dediğimde hastaneden çıkar çıkmaz başlamani kastetmemiştim."

Emir etrafına bakındı ve vücudun eseterek  "bunu bitirmeliyim" dedi.

Kuzey bir adım attı ama resme bakmadın önce tereddüt etti  "görebilirmiyim?" diye  sordu.

Emir onaylarcasına başını salladı.

Resmi ressamın omzunun üzerinden baktı daha bilmemesine rağmen resim Kuzeyin nefesini kesti.

Bir kadın dalgalanan saçları ile karanlıktaki bulutların ve yıldızların arasında duruyordu henüz tamamlamış olsa da portredeki yanlızlık hissi  Kuzey etkiledi.

"Mira mi?"

"Evet"

"Bana ilk dafa ondan bahsettiğinde de abine inanma eğilimindeydim. Halüsinasyon gördüğüne emindim ama biraz araştırma yaptım."

"Ve?"

"Türkiyede izmirde nerede senin aynı saatlerde Mira adında bir kadınada  araba çarpmış ancak garip olan bir şey var."

"Ne?"

"Ona çarpan araba ile sana çarpan araba aynı."

"O hayattami peki?"

"Bildiğim kadarıyla öyle."

"Yani oldu? O bir halüsinasyon muydu? ya da bir rüya mı? Ya da ne?"

"Emir ben gerçekten bir şey söyleyemem bildiğim tek şey bunun gerçekten çok garip olduğu."

"Hadi ama Kuzey bu bir rüya olmalı öyle değil mi? ölümün eşine gelmem ve orada ülkenin bir ucunda bir kadınla buluşmuş olamam."

"Etrafımızda anlayabileceğini çok daha fazla şeyler oluyor."

"Yani delirdigimimi düşünüyorsun?"

"Ben her zaman senin biraz çılgın olduğunu düşünmüşümdür ama bu son olanlar seni normalden daha çılgın yapmaz."

"Ama ben şimdi ne yapayım? Gece rüyamda onu görüyorum  sonra kendimi tamamlamış hissediyorum uyandım her vakit sanki bir şey eksikmiş gibi de hissizlesiyorum."

"Ne önereceğimi bilmiyorum onun hakkında daha fazla şey bulmamı ister misin?"

Emir cevaplamadan önce bir süre düşündu.

"Hayır şimdi değil bekleyip ne olacağını göreceğim yine de teklifin için teşekkürler."

Kuzey Emirin düşmüş omuzlarına dokunarak "Bu tablo çok başarılı olacak bu resim efsane olacak." diyerek ayranını belirtti.

Emir Mira'nın yüzüne bakarak "Resimdeki herşeyi planladım herşey kafamda şekil alıyor ve onlari tuvale geçirmek  için sabırsızlanıyorum." dedi.

"Kendini çok fazla yorma seni tekrar hastaneye dönmeni istemeyiz."

Emir başını salladı bir fırça seçti ve bitmemiş resmini seyretti. Kuzey. Emirin kendine hemen işine kaptiracagini bilerek hızlıca çıktı.

"Benim güzel Miram!" Emir resmin üzerine eğildi.

"Sen gerçekten kimsin?"