Hunters of Love

İlk hikayem umarım devamı olur. İyi Okumalaaaar *-*

Sam ve Dean her zaman ki gibi,  avdaydı. Sessiz bir eve girdiler. Etraf şüphe uyandıracak şekilde karanlıktı. Dean eve önden girmişti. Bir şeytanı arıyordu. Yıkık dökük evde sadece küçük adımlarının seslerini duyuyordu. O sırada şiddetli bir çığlıkla irkildi. Evin mahzeninden geliyordu. Hızlı bir şekilde aşağı indi.

Cassandra: Kimse yok mu? Heeey ! Onu öldüreceğim, onu öldüreceğim! Oh, Tanrım!

Bu ince ses, bir kadın sesiydi. Dean mahzendeki kapıyı açıp içeri girdi. Kız Dean’dan de daha şaşkındı.

 Cassandra: Kimsin sen ? Uzak dur yaklaşma!

Dean: Ee şey, öncelikle sana da merhaba. Ve ben Dean. Asıl sorumuz sen kimsin?

Cassandra: Cass

Dean: Cass ne? Cass mı? Sen Castiel misin? Tanrı aşkına Cass, beden mi değiştirdin? Bunu yapmamalıydın. Neden beni tanımıyormuş gibi davranıyorsun?

Cassandra: Castiel kim? Ya da beden değiştirebildiğine göre ne? Hem açıklayayım benim ismim Cassandra genelde Cass derler.

Dean o kızın Castiel olmadığına inanmıştı ki zaten Cass böyle iğneleyici konuşmazdı. Hem bir anlık panikle tanımadığı birine Castiel’den bahsetmişti. Ah bu hatayı yapmamalıydı.

Dean: Tamam konumuz bu değil. Burada ne yapıyorsun? Burası bir kıza göre biraz..tehlikeli.

Cassandra: Öyle mi diyorsun?

Dean: Evet.

Sam hızlı bir şekilde mahzene girdi.

Sam: Dean! Tanrım, gelmeyince başına bir şey geldi sandım.

Cassandra: Hehehe kim bu, erkek arkadaşın mı?

Dean: Kardeşim, seni zeki şey

Sam: Ve sen de?

Cassandra: Cass. Memnun oldum. Konuyu uzatmayacağım. Asıl ismim Cassandra. Bana öyle bakmayı kes çünkü ben sizin o şapşal arkadaşınız Castiel değilim. Hem biraz sessiz olun ve avımla beni rahat bırakın.

Dean: Sen avcı mısın?

Cassandra: Evet. Burası bir kıza göre tehlikeli, öyle mi?

Dean: Hey, bağlı olan ben değildim.

Sam: Sanırım aynı şeyi arıyoruz.

Cassandra: Sanırım

Üçü birlikte sessizce ilerleyerek tüm evi aradılar. Şeytan kaçmıştı. Dışarı çıktılar.

Sam: Sen nasıl buraya düştün?

Cassandra: Crowley, sağ olsun. Pek anlaşamayız da.

Dean: Al benden bir tane daha.

Bir süre daha beklediler. Sonunda şeytanı eve girerken yakaladılar. Cass Sam ve Dean’a fırsat vermedi. Ne oluğunu anlamamışlardı. Kafalarını çevirdiklerinde Cass’ın çoktan şeytanın kafasını uçurduğunu gördüler.

Dean: Sağlam biriymiş.

Cassandra: Teşekkürler, çocuklar. Kendinize iyi bakın. Belki başka bir avda ben sizi kurtarırım.

Cass tek gözünü kırparak arabasına atladı ve gözden kayboldu. Winchesterlar da otellerine dönmek için impalaya yöneldiler.

Dean neden olduğunu bilmediği bir şekilde kendini Cassandra ’ya yakın hissetmişti. Belki de ismi Cass olduğu içindir diye düşündü.

Zihninden bunlar geçerken çoktan otellerinin önünde gelmişlerdi bile.

Ertesi sabah, kasabadan ayrılmak üzereydiler ki Cassandra’nın orada olduğunu gördüler.

 

Dean: Bir merhaba demeliyiz.

Sam: Bunu nezaketten mi yoksa kız güzel olduğu için mi söylüyorsun?

Dean: Kapa çeneni, Sammy.

Sam Dean’in ona Sammy demesinin etkisiyle gözlerini devirdi ve Dean’in arkasından Cassandra’nın yanına gitti.

Cassandra: Sizi gördüğüme sevindim.

Sam: Evet, bizde öyle.

Cassandra, Dean’e döndü.

Cassandra: Dean, bu arada sana teşekkür edememiştim. Kurtardığın için.

Dean: Ah, bunu hep yaparım. Peki… Sen buradan sonra nereye gideceksin?

Cassandra: Gerçeği mi söyleyeyim?

Dean: Yalan söylemen için bir neden yok.

Cassandra: Bilmiyorum.

Dean: Anlamadım.

Cassandra: Bilmiyorum. Aslında bu uzun bir hikâye o yüzden…

Dean: Bizim vaktimiz var. Değil mi, Sammy?

Sam: Evet. Tabii ki. Dinlemeye hazırız.

Cassandra: Neye gideceğimizi her zaman kardeşim seçerdi ama o… Öldü.

Cass bunu söylerken sesinin titremesini engellemeye çalışsa da başarılı olmamıştı. Kardeşini kaybetmenin acısını en iyi Dean bilebilirdi. Gözü Sam’e kaydı, o olmasaydı her şey çok daha kötü olurdu. Cassandra’nın acısını anlayabiliyordu.

Cassandra: Bu yüzden birkaç aydır toparlanma evresindeyim. Bu yüzden o mahzendeydim. Kafam dağınık olduğu için işimi doğru düzgün yapamıyordum. O benim tek ailemdi.

Sam ve Dean birbirlerine baktılar.

Dean: Evet, bu hissi bilirim.

Sam: Bizimle gelebilirsin.

Cassandra: Ne?