Sex Lessons Ft. Zayn Malik

025

Mijn hart gaat tekeer, niet wetend wat ik nu moet doen. Het liefst zou ik naar hem toe willen rennen, hem uitschelden en vragen waarom hij gelogen heeft, maar ik moet mezelf inhouden.

Ik schrik me dood als er een dikke man voor me komt staan, op zijn voorhoofd staat een rimpel en even heb ik het gevoel dat ik flauw ga vallen.

'Zo zo, kijk eens wie we hier hebben, een indringer!' Sist de man, zijn handen grijpen mijn armen en ruw trekt hij me achter de kast vandaan. Ik bijt op mijn lip en bijna iedereen staart ons aan...

'We hebben hier een indringer, nog wel een meisje zelfs!' Zayn en de andere jongen stoppen met vechten, en als Zayn me ziet weet hij niet hoe vlug hij uit de ring moet stappen.

'En weet je wat wij met indringers doen?' De man kijkt me streng aan, maar ik word al uit zijn handen getrokken door Zayn. 

'Ken jij dit meisje?' De man kijkt me onderzoekend aan, en daarna kijkt hij weer naar Zayn. 'Oh, wacht, jij bent Whitney, dat ene meisje, Zayn heeft het weleens over je gehad.'

Ik probeer een glimlach op te zetten, maar het liefst zou ik nu in huilen uitbarsten en weggelopen zijn.

'Sorry Bull, ik neem haar wel even mee naar buiten, sorry voor het ongemak.' Wat? Heet die dikkerd Bull? 

Ik word hardhandig meegetrokken door Zayn, de metalen deur valt in het slot en samen staan we buiten in het steegje.

'Wat doe je hier?!' Zijn stem klinkt hard en ik sla met mijn vuist tegen zijn borst.

'Ik kan beter aan jou vragen, - wat doe je hier?! - En ook nog, waarom lieg je tegen mij, waarom doe je dit allemaal achter mijn rug om?!' Ik sla nog een keer met mijn vuist tegen zijn borst, ik kan er niet meer tegen!

Zayn trekt zijn bokshandschoenen uit en gooit ze op de grond, hij pakt mijn polsen strak vast en duwt me tegen de muur.

'Stop met slaan.' Sist hij in mijn oor, maar ik geef hem een trap tegen zijn knie waardoor hij me loslaat. 

'Geef antwoord op mijn vragen!' Zeg ik kalm. Zayn staat op en zijn hand glijd door zijn perfect zwarte haar. Nonchalant met mijn armen over elkaar kijk ik hem toe en wacht ik op het moment dat hij eerlijk antwoord gaat geven.

'Ik loog tegen je omdat.. omdat ik het nog niet kon vertellen. Nóg niet.' Hij gaat op en verbrijzelde houten bankje zitten wat in het steegje staat.

'Hoezo, nóg niet? Ik dacht echt dat ik je kon vertrouwen Zayn! Hoe had ik zo stom kunnen zijn om je te geloven dat je bij Starbucks zou werken?!' Ik trap tegen een verdwaald blikje Cola Light aan.

'Ik wou het goede moment ervoor vinden!' Ik schud mijn hoofd. 'Vertrouw je me soms niet? Is dat het! Vertrouw je me soms niet?' 

'Natuurlijk vertrouw ik je wel.. maar..' Hij geeft een zachte zucht en ik stamp met mijn voet tegen de grond. 'Wat 'maar'?!' Ik wacht op een antwoord, maar die krijg ik niet.

'Laat maar Zayn, al dit gedoe... Ik had het vanaf het eerste moment al moeten weten!' Ik loop weg van Zayn, van hem, ik wil hem niet meer zien.

'Whiney, wacht!' Zijn hand pakt mijn pols, maar ik trek hem los. 'Laat maar Zayn, laat alles maar.' Ik ren van hem weg, richting mijn fiets die ik ergens in de bosjes hem gedumpt.

Tranen dwarrelen over mijn wangen. Hoe stom had ik kunnen zijn? Ik had toch wel eerder kunnen weten dat Zayn niet bij Starbucks zou werken?!

Helemaal overstuur bel ik op naar Clary, maar ze neemt niet op... Misschien is ze wel bij Harry? Dan stoor ik haar op dit moment maar even niet.

*Zayn Malik Point of Vieuw*

Met trillende handen stap ik terug in de ring. Hoe had ik zo stom kunnen zijn? Hoe had ik hierover ooit kunnen liegen? 

Een harde bel klinkt langs ons, als betekenis dat we mogen beginnen. Yari slaat hard in mijn gezicht, en binnen een beweging sla ik hem terug.

Ik moet wel vaker vechten tegen Yari, en hier verdien ik mijn geld mee. Hoe meer je wint, des te meer geld je krijgt aangeboden, en des te meer mensen je willen hebben om te vechten.

Het is een soort cirkel, en steeds kom je een stap verder tot je de cirkel rond bent tot een professioneel bokser. Ik werd een keer uitgenodigd om te kijken door een paar vrienden van me, en uiteindelijk kreeg ik een baan aangeboden om ook te gaan vechten.

Ik heb dit nooit echt tegen Whitney kunnen vertellen omdat ik niet wist hoe ze er mee om zou gaan. Ik was gewoon bang.. bang dat ze me zou verlaten, maar nu ik dit zo gedaan heb is het juist alleen maar erger geworden.

'Zayn, stop er maar mee, ik weet niet waar je met je gedachten zit, kom morgen maar terug en laat dat wijffie hier niet nog een keer komen!' Gromt Bull tegen me en ik knik.

Ik had nooit gedacht en verwacht dat Whitney me zou volgen. Maar.. Als ik ook iets verdachts had gehoord of gezien had, had ik misschien wel hetzelfde gedaan.

Ik gooi de bokshandschoenen in een hoek, trek mijn shirt weer aan, pak mijn sleutels en ren naar mijn auto. Ik moet Whitney vinden!

Ik race door de straten richting haar huis, maar mijn ogen blijven hangen op een lichaam wat opgefrommeld langs de weg ligt.

Ik stop mijn auto en stap uit, kijk naar het lichaam en weet wie het is...

'Whitney!' Schreeuw ik hard, maar ze beweegt niet...

'Whitney!' Schreeuw ik weer, in de hoop dat ze me deze keer wel hoort...

Maar weer geen reactie. Ik til haar lichaam op en leg het op de achterbank van mijn auto. Haar gezicht is wit weggetrokken. Ik start de auto en rijd naar het appartementen complex.

Ik til haar lichaam weer uit de auto, houd het als een kleine baby vast en kus haar voorhoofd. De lift gaat sloom naar boven en als het bij onze verdieping is weet ik niet hoe snel ik naar binnen moet komen.

Harry en Clary zitten samen op de bank, en als ik met het lichaam van Whitney langs hun loop schrikt Clary.

'Wat is er met haar gebeurd?!' Clary pakt Whitney's hand vast en ze streeld het zacht. 'Ik zag haar langs de weg liggen, ze is bewusteloos, misschien moeten we de dokter even laten komen.'

Als de dokter de laatste testen heeft gedaan kijkt hij me bezorgt aan.

'Ik denk dat Whitney een harde klap heeft gehad tegen haar hoofd, ze is bewusteloos geraakt, je hebt geluk gehad dat je haar zo zag liggen, want als je later was geweest had het fataal kunnen zijn.'

Ik slik de brok in mijn keel weg. 'Mag ik misschien vragen wat je van Whitney bent?' Ik knik. 'Ik ben haar vriend, we hebben een relatie.' En bij het woord relatie begin ik te twijfelen... Of ze dit allemaal nog wel wil...

'Whitney was erg overstuur Zayn, je had dit beter anders kunnen doen.' Clary veegt een paar plukjes uit Whitney's gezicht.

Ik bedank de dokter voor zijn komst.

'Ze maakte zich zorgen om je, want ze geloofde je niet, die korsten op je hand enzo. Ze houd erg veel van je, al wou ze dat in het begin niet toegeven, toen heb ik het uit haar moeten trekken, want elke keer als ze de naam 'Zayn' hoort, beginnen haar ogen te twinkelen. Ze houd echt van je Zayn, koester dat alsjeblieft en geef haar die liefde terug die ze verdiend.'

Ik knik, Clary heeft gelijk. 

'Ze is nooit echt open geweest over jullie relatie, of liefdesverhouding. Maar ik weet wel dat ze van je houd, en om je geeft.' Glimlacht ze naar me.

 Deze vraag kan ik nog honderden keren aan mezelf stellen, waarom heb ik het zo gedaan?

Hey Ladies, ugh, sorry voor dit 'vreselijke' hoofdstuk. Just got some problems. 

But now, gaat het weer!

Loveyouaaaall!

<3