Η Μικαέλλα ενα συνηθισμένο κορίτσι της 3ης Λυκείου έχει αναπτύξει με τον κολλητό της, Άλεξ, μια πολύ καλή σχέση τα τελευταία 4 χρόνια.Όταν η Μικαέλλα ζητήσει απο τον Άλεξ βοήθεια για να κάνει το αγόρι που της αρέσει να την προσέξει και να τον προσελ...
Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο με τον Άλεξ και κλείνω την πόρτα πίσω μου.Στον δρόμο μένουμε σιωπηλοί και τον νιώθω να μου ρίχνει κλέφτες ματιές.Μόλις θυμήθηκα ότι οι γονείς μου δεν θα έρθουν σπίτι απόψε.Το βράδυ φοβάμαι να μένω μόνη μετά απο εκείνο το βράδυ
~Flashback~
Είμαι μόνη σπίτι αφού οι γονείς μου λείπουν πάλι.Το συνήθισα.Θα έπαιρνα τηλέφωνο τον Άλεξ αλλά λογικά θα κοιμάται.Πήγε 2 το βράδυ και δεν με παίρνει ύπνος.Ωπ ωπ έχει κέικ κάτω,πάω να φάω αφου δεν με βλέπω να κοιμάμαι.Κατεβαίνω τα σκαλιά και ακούω ενα περίεργο ήχο. Μικ:Μαμά;...Μπαμπά;; Πάω να ανέβω ξανά τις σκάλες αλλά ενα χέρι με αρπάζει και με σέρνει κάτω. Μικ:Βοήθειααα Εμφανίζονται μπροστά μου 2 άντρες με μαύρες κουκούλες και κατάμαυρα ρούχα.Αρχίζω να φοβάμαι πάρα πολύ και νιώθω τα μάτια μου να γεμίζουν με δάκρυα. ?:Σκάσε.Δεν θέλουμε τίποτα απο εσένα απλά κάτσε κάτω ηλίθια και βούλωστο. Μικ:Τι θέλετε;Λέω και ξεσπάω σε κλάματα. Για απάντηση παίρνω ενα χαστούκι και συνεχίζω να κλαίω και να φωνάζω.Με έδεσαν σε μια καρέκλα στην κουζίνα και άρχισαν να βάζουν όλα τα πράγματα μας σε κάτι μεγάλους σάκους.Όταν έφυγαν έμεινα εκεί δεμένη και ανήμπορη να κάνω κάτι.Ήταν πραγματικά απαίσιο συναίσθημα.
~End of flashback~
Δυστυχώς κανένας δεν μπόρεσε να τους εντοπίσει.Ούτε και η αστυνομία αλλά σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν έκαναν κάτι και σε εμένα.Γι'αυτό δεν θέλω να μένω μόνη σπίτι. Άλε:Ειι τι έπαθες;με ρώτησε με ενα ανήσυχο βλέμμα. Τότε κατάλαβα ότι δάκρυα κυλούσαν απο τα μάτια μου με αυτές τις αναμνήσεις. Μικ:Τίποτα αλλά ξέρεις λείπουν οι γονείς μου απόψε και... Άλε:Τότε θα έρθω να κοιμηθώ εγώ μαζί σου. Μικ:Δεν είναι ανάγκη αν δεν μπορείς. Μπορεί να είπα αυτό αλλά σίγουρα δεν μπορώ να πάω μόνη. Άλε:Σταμάτα τις βλακείες Μίκα.Θα έρθω Μικ:Ευχαριστώ,είπα και τον αγκάλιασα.Εκείνος με έσφιξε και χαμογέλασα. Βγήκαμε απο το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε στο δωμάτιο μου Μικ:Θέλεις κάτι πιο άνετο; Άλε:Ναι φέρε Πήγα στο υπνοδωμάτιο των γονιών μου και πήρα ενα σετ φόρμες απο το ντουλάπι του μπαμπά. Μικ:Έλα φόρα αυτά Άλε:Οκ θενκς Φόρεσα και εγώ τις πιτζάμες μου και έπεσα στο κρεβάτι περιμένοντας τον Άλεξ. Βγαίνει έξω με τις τεράστιες φόρμες του μπαμπά μου και εγώ πεθαίνω στα γέλια. Άλε:Μην γελάς,με μαλώνει και καλά θυμωμένος Μικ:Χαχαχα δεν μπορώ Πέφτει πάνω μου με φόρα και για κάποιο λόγο το βλέμμα μου πέφτει πάνω στα χείλι του.Αποφεύγω εκείνο το σημείο πριν το καταλάβει και τον κοιτάζω στα μάτια.Και τώρα συνειδητοποιώ ότι και εκείνος κοιτάζει τα δικά μου.Τι γίνεται;;;Πλησιάζει σιγά σιγά και οι παλμοί μου αυξάνονται.Ξέρω ότι όλα αυτά τα κάνει επειδή λογικά είναι μεθυσμένος αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να το σταματήσω.Ακουμπάει μαλακά τα χείλι του πάνω στα δικά μου.Δεν θα θυμάται τίποτα αύριο άρα γιατί να τον σταματήσω;Δαγκώνει ελαφρά το κάτω χείλος μου ζητώντας πρόσβαση στο στόμα μου και του την δίνω.Βρίσκει την γλώσσα μου και αρχίζουν να χορεύουν στον δικό τους ρυθμό.Ξέρω ότι είναι λάθος αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι ωραίο λάθος.Το φιλί συνεχίζεται μέχρι που σταματάμε αναγκαστικά για να πάρουμε ανάσες. Μικ:Έλα να ξαπλώσουμε Άλε:Εμ ναι Αμηχανίααα Ξαπλώνω και ένα χέρι τυλίγεται γύρω μου.Το έκανε συχνά αυτό αλλά τώρα νιώθω κάπως περίεργα.Πρέπει να κοιμηθώ.Απο αύριο όλα θα γίνουν κανονικά.Το αλκοόλ φταίει.
ΠΑΡΗΣ POV Αυτές τις μέρες νιώθω πολύ άσχημα με όλα αυτά που γίνονται.Αγαπάω την Βαλέρια και δεν θέλω να την πληγώσω αλλά δεν νιώθω όπως παλιά.Μπορεί και να φταίει και η Νάγια.Όποτε είμαι μαζί της προσπαθώ να κρύψω τα συναισθήματα μου για εκείνην αλλά όσο προσπαθώ,τόσο δυναμώνουν.Την Νάγια την βλέπω καθημερινά στις προπονήσεις μποξ.Την σχολή, την έχει ο θείος της και έτσι κάνει απο πολύ μικρή.Έτσι εξηγούνται οι δυνατότητες της.Ακόμα και τώρα σκέφτομαι τα καστανά της μάτια και τα καστανόξανθα της μαλλιά.Αλλά αυτό πρέπει να σταματήσει.Είμαι με την Βαλέρια και δεν θέλω να την πληγώσω. Βαλ:Ειι που ταξιδεύεις; Πάρ:Σκέφτηκα κάτι. Βαλ:Ωχ να φοβηθώ;λέει και γελάει αλλά εγώ την κοιτάζω σοβαρός Πάρ:Θα σταματήσω το μποξ. Όσο πιο μακρυά της τόσο καλύτερα.
ΓΕΙΑ ΣΑΣΣ Καινούργιο κεφάλαιο σήμερα και ενα καινούργιο πρόσωπο Νάγια⬇️
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
