Kelimelerinle ruhumda açtığın yarayı,aynı ağızdan çıkan sözlerle nasıl iyileştireceksin katilim? Sargı bildiğim,sığınağım şiirlerin de artık beni değil,başkalarını sarıyor.Hayata bile bağlanmamıştım sana bağlandığım kadar.Şimdi öyle yanlızım ki...
Bana gözlerini kapatarak bak.Eğer yüzümü görüyorsan,karanlıkta koybolmuşluğumun sebebini de anlayacaksın. Sensiz yürümek çok zor bu zifiride ama yine de güçlü ve ayakta olmak zorundayım. Karanlıkta çaldığım ıslık değil beni bu yolda yürüten. O ıslığın korkularımı yatıştırması...
Geleceğin anahtarı zamandır katilim. Su gibi akıp geçiyor,sen anlamıyorsun.Sabır lazım diyor şarkılar. Şarkılara sığınıyorsun. Zor geçiyor günler,geçmeyenlerin çok olunca...
Ancak başkalarının hikayelerinde unutuyorsun kendini ve başkalarının hikayelerinde hatırlıyorsun yeniden.
İnsan böyle kaç kerede azalır? Ve nasıl yanar tükenmişliğiyle? Gökyüzüne bakarken bile yıldızların en parlak olanını arıyor insanlar. Ben gözleri önünde yanıyorum,görmüyorlar. Bir acı gibi çekilirken içime,yokluğuma üzülüyorlar.Yokluğumun sebebinin sen olduğunu bilmiyorlar.
Peki,kimdin sen,herkes sen olmaya çalışırken? Neydi herkesin sende gördüğü ama benden hep esirgenen? Ben seni avuçlarımda beslerdim,sen bir kar gibi ellerimi delmeseydin. Bir yangına inanmakmış seni sevmek,alevlerini kimsenin göremediği... İçi beni yaktı,dışı hiç kimseyi...
Bu dünyadaki en büyük mutluluk sensin. Ama yanlızca bu dünyada... Ömrümün geri kalanı senindir. Ömrümden geriye ne kaldıysa... Bana baktığında göremediğin ne varsa,senin eserin. Bunun hesabını Allah'a nasıl vereceksin? Senden sonra bende çok yanlışlar yaptım. Senden izler taşıyan insanları hayatıma aldım. Hepsini içimde topladım,tümünün toplamı bir sen etmedi. Bir şey olmak için mücadele etmiyorum,yanlış anlama... Amacım hiçbir şey olmamak.
Hatırlar mısın katilim,yoluna çıkmıştım bir gün? Amacım kendimi acındırmak değil,sana bir şeyler söylemekti. Eğer ağlamasaydım,sana "ufak tefek eksikliklerimi ve hatalarımı hoş gör.Bunların sebeplerini bana sorarak kendi eksikliklerine cevap arama" diyecektim.
Eğer ağlamasaydım,aşkın geciktiğini ya da erken geldiğini yaşanamayanların belirlediğini söyleyecektim.
"Savaşır gibi seversen,beni ben olarak değil,bir ganimet olarak görürsün" diyecektim.Ama ağladım,diyemedim.Ve o gün halime bakıp üzüldüğün için seni asla affetmeyeceğim.AH!
KATİLİM..
GİTTİN...
Bak,bir masal nasıl sığıyor bir kelimeye...
