The Assassin Femme Fatale

T H R E E

Ik ontmoette hem in een bar. Het was niet moeilijk hem te vinden aangezien er niemand was.

'Mr Smith?' Vroeg ik. Een slanke blonde man keek me verward aan.

'Femme Fatale?' Vroeg hij, twijfelend zo te zien. Hij leek niet echt op z'n gemak. 'Je ziet er niet uit als ik verwacht had, moet ik toegeven.'

'Wat had je verwacht? Een meisje in een zwart pak en een masker?' Vroeg ik geïrriteerd.

'Nee, je ziet er zo... Normaal uit.' alsof ik dat nooit vaker had gehoord.

'Dat is ook het punt.' Hij keek me nog steeds aan. Ik gaf hem een blik van: staar niet zo, hij keek weg.

' Natuurlijk, natuurlijk. Wat wil je drinken, Ms. Fatale?
Ik dacht dat we hier alleen voor de klus kwamen. Dit duurt te lang.

'Niks, kunnen we nu over de klus praten? Dit duurt te lang.' Ik raakte alsmaar geïrriteerder.

'Je bent zeker een professioneel, maar nee. We wachten nog op iemand anders om te komen,' Zei Smith.
Wat!? Iemand anders, hoezo?

'Iemand anders?' Vroeg ik boos. Om zo professioneel te zijn als mogelijk, werk ik alleen. Dat is altijd zo geweest. Geen afleiding, niemand anders om op te passen. Dat is hoe ik werk.

'Ja, we hebben een man en een vrouw nodig voor deze klus,' zei hij. Dit kan niet waar zijn! Een man?

'Iemand moest vast vergeten zijn te vertellen dat ik alleen werk. Meneer.'
Ik had echt geen zin om dit net een man te doen.
'Je zal ook alleen werken. Jij doet jou werk, en hij de zijne,' kaatste Smith terug. 'De enige keer dat je hem ziet is voor 'n update over hoe het gaat.'

Ik heb er officieel al geen zin meer in.

'Je had me moeten informeren, ik heb vijanden overal. Als jij wilt dat ík professioneel ben, moet je het zelf ook zijn.' Hij keek weg, beschaamd.
'Ik werk niet met amateuren, ik ga mijn leven niet op het spel zetten voor een beggineling!' Zei ik harder dan nodig was. Gelukkig hoorde niemand ons.

'Maar natuurlijk. Het spijt me. Hij is geen beggineling, zijn reputatie is net zo goed als de jouwe.' Blijkbaar had hij spijt dat hij niet het verteld had.
'Ik vertrouw het niet,' zei ik.

'Ah, daar is hij,' zei Smith opgelucht.
'Geweldig,' zei ik sarcastisch.

'Raven, het is goed je weer te zien!' Zei Smith.
'Goed om jou ook weer te zien, Daniel.'

De man die voor me stond was waarschijnlijk net 20, niet veel ouder dan ik. Hij had blond haar, en bruine ogen. Hij keek langs de bar, en liep naar ons toe. Hij had een leren jas aan. Eigenlijk was hij best knap.
Rachel.. Wat denk je nu, houd je aan de missie.

Ik voelde mijn hart toen hij oogcontact met me maakte, hij klopte super hard. Hij ziet er duidelijk uit als een "Raven"

'Jullie hebben elkaar al eerder ontmoet?' Vroeg ik ongeïnteresseerd.
'Raven heeft een paar keer in het verleden voor ons gewerkt.' Antwoordde Daniel.

'Femme Fatale. Het is een eer je te ontmoeten. Daniel vertelde al dat we samen zouden werken,' zei Raven, terwijl hij naar voren leunde. Echt wel een groentje, dacht ik.

'Yeah... Het is leuk jou ook te ontmoeten... Uh... Raven?' Ik probeerde professioneel te blijven terwijl hij dat niet deed.

'Het is mijn alias. Technisch gezien is "Raven" de mannelijke vorm van "Femme Fatale" snap je?' Zei hij in de hoop slim te klinken.

'Ik weet wat het betekend,' zei ik alsof ik niet onder de indruk was.
'Natuurlijk weet je dat. Het was alleen voor Daniel, even kijken of hij het wist,' zei hij. Alweer naar voren geleund.