First Love

2.5

"Bayan, iyi misiniz?" Cevap veremedim. Göz kapağımı bile zorla kaldırabilmişken nasıl cevap verebilirdim ki? Yüksek topuklu ayakkabı sesleri duydum. Ama çok hafiftiler. Herhâlde uzaktan geliyordu. Adamsa beni sarsmaya devam ediyordu ama benim duyabildiğim tek ses daha da artmaya başlayan topuklu ayakkabı sesleriydi.

İçeriye hafif kumral saçlara sahip, dudağında kırmızı ruj, gözleri büs büyük, bacakları uzun ve siyah topuklu ayakkabıları olan alımlı bir kadın girdi."Hasta Yoon Soo He, refakatçisi Park Hyun Woo sizsiniz değil mi?" Daha parmağımı oynatamayan ben o son ismin verdiği korku heyecan karışımı olan duyguyla yerimde zıpladım. Hem o hem ben. Aynı anda bağırdık. "NE!" Doktor hanım kulağına gelen fazla sesten dolayı önlüğünün ceplerinde duran elini kaşla göz arasında kulaklarını kapatmak için kullanmaya başlamıştı bile.

O sonda vücuduma fazla gelen enerjiyle hasta yatağında oturur pozisyona gelmiştim bile. Sağımda duran adama doğru kafamı çevirdiğimde onun da bana baktığının farkında olmadan yüzlerimizi birbirine çok fazla yaklaştırmıştım. İkimizde sertçe yutkunduktan sonra kafamızı aniden sola çevirdik. Doktor hanım bize ne olduğunu anlamayan bakışlar atarken ben de Tanrı'ya dua ediyordum. "Umarım sadece isim benzerliğidir." Doktor ikimizin de ona bakmasını sağlayacak bir şekilde öksürdü. "İyileşmenize sevindim bayan ufak bir kaza olduğu için bir kaç kez hastaneye gelirseniz size pansuman yapmamız gerekecek. Bir hafta boyunca yataktan çıkmayacağınıza söz verirseniz sizi taburcu edebilirim"

Geçiştirmek amacıyla kafamı evet anlamında sallasam da aklım hala onun o olup olmadığındaydı. Benim ilk aşkım. Kaba ve her ne kadar pislik olsa da ilk aşkım ve son aşkım. İkisi de birbirine meraklı gözlerle bakarken doktor durumu daha da fazla garipleştirmemek için habersizce kapıdan çıktı. Elimi yavaşça kaldırıp işaret parmağım dışında ki parmaklarımı avcumun içerisine doğru kıvırdım.

"Sen..."

O da benden farklı bir şey yapmamıştı.

"Sen o musun?"