When the Fire was Frozen [ON HOLD]

CHAPTER EIGHT "New... Friends?"

Copyright © 2014 by Shamanblue13

 

Winter’s POV

 

So yeah. Weeks have passed ng hindi ko namamalayan. Kasi, as usual, wala naman akong pakialam eh.

Everything seems to be just like the way it was. Ginagawa ko ang usual routine ko sa bahay. Ganun din naman sa school. Pero kasi, I still feel the difference. Tulad na lang ngayon.

“Tao po! Tao po! Tao po! TAO PO! TAOOOO POOOOO! Tao po?” Psh. Makulit. Yan ang unang pumasok sa isip ko. Napapiling na lang ako na lumabas ng bahay ko at nakita ko nga siya.

“Ang tagal mo naman! Kanina pa kaya ako rito? Sigaw na ko ng sigaw oh, nag-pupu ka pa ‘noh kaya ka matagal? Wahaha.” Umagang umaga nang-aasar na naman ‘tong isang ‘to.

I gave him a cold stare. Pagkatapos ay lumakad na ako. Nilagpasan ko siya na walang tigil pa rin sa pagrereklamo. Di rin naman nagtagal at sumunod na siya sa akin at naglakad na rin.

As I was saying kanina, isa ito sa difference na sinasabi ko. Eversince that day, nung ginamot ko yung mga sugat niya, he never asked anything about being my bestfriend. Di ko alam kung dahil ba yun sa sinabi ko sa kanya o dahil nagsawa na lang din siya kakakulit sa’kin.

At mula rin nun, he insists on picking me up every morning para raw sabay kami pumasok sa school kahit walking distance lang naman yung bahay ko mula roon.

Di rin naman pupwede yung gusto niya kaya naman ganito na lang ang set up namin, dadaan siya sa bahay sa umaga, iiwanan ang kotse niya sa harap ng bahay ko at pagkatapos ay sabay kaming lalakad pagpasok. Psh. Naging instant parking lot tuloy yung harapan ng house ko. -__-

Sabay kami pumapasok sa umaga? Edi ibig sabihin sabay rin kaming uuwi pag wala nang klase. Tss. Troublesome Cyclone. -__-

Nakarating kami ng classroom at nakita kong kaming dalawa na lang ang wala sa loob though wala pa namang professor. I saw two vacant seats at our usual place inside the classroom. Wala ng nauupo rito since alam na siguro nila na laging kami ang nagooccupy ng seats na ‘to.

And yeah. Our classmates? Eversince that “Ask Me” game ni Sir Tasyo, they’ve been very cordial with me. It sucks at first. I'm glaring at everyone, but eventually, I got used to it. Bahala sila. I still don’t freakin’ care. Pero minsan, I admit, I kinda like it. Though it doesn’t show in the way respond and treat all of them.

Parang ang gaan ng pakiramdam kahit hindi ako sure kung totoo ba yung pinapakita nila sa’kin.

Malaking factor din siguro na naging friend ko itong katabi kong madaldal. -_-

Dahil na rin siguro sa kanya kaya ganito sa akin ang mga classmates namin. Napaka – likeable naman kasi niya. Di namimili ng kausap at kaibigan. He seems to be sincere in everything he does.