Memories of Him

A8

=Seb's POV=

"Igeon OVERDOSE!"

"Aight! Mamaya ulet guys. Break muna tayo." pagsigaw ng manager ng Overdosed Wolves kanila Zander.

Nandito kami ngayon sa Practice Area ng grupo nila Zander. Dapat sila lang ang nandito, pero sinama na ko nila Yohann at ng ibang members para daw makita ko kung pano ang gagawin kapag magpapractice. Tsaka para daw makabisado at mapag aralan ko ang mga kanta nila. Kaya heto ako ngayon, nakaupo sa gilid ng malaking kuwarto na'to.

"Seb! Ohoyy, dude! Ano? Memorized mo na ba yang Overdose?" pagtatanong naman ni Kai with matching pag akbay pa.

"Ahh, di pa eh. Pero malapit na. Kakaunti lang naman yung dinagdag na parts ni Manager para saken."

"Ahahay! Keep it up hyung! Aja aja!" :D

Nakakatuwa talaga 'tong si Kai, kahit na hindi nagkakalayo ang edad namen, feeling ko, Kuya ko sya xD Ewan, masyado syang mature.

"Hahaha. Kamsahamnida hyung!" pagkasabi ko nun, tinapik nya ko sa likod ko at umalis na.

Napatulala lang ako bigla ng makita ko kung gano kasaya ang grupo ni Zander. Parang, hindi ako bagay na maging myembro ng grupong 'to. Kita mo kase sakanila na, masaya sila kahit na lima lang sila. Eh di hamak na saling ketket lang naman ako dito na walang makukuhang fans at aayawan din ng tao dahil sa matinding seryoso at cold kong aura. Ewan ko ba. Hindi ko feel na sumali sakanila. Kase, feeling ko, pampagulo lang ako. Siguro nga, ayaw talaga kong kasama ni Zander sa banda nya. Siguro kaya nya ko sinali dahil ayaw nyang makipag bonding saken sa bahay at sinama nya ko para makilala ko ang mga kaibigan nya at hindi sya.

Hndi ko naman pipilitin sarili ko na maging parte ng kung ano mang kasikatan na meron sila. Ang gusto ko, pagkakaibigan. Kase, only child ako. Pinababawalan akong lumabas ng mga magulang ko dahil baka makasagap ako ng ibat ibang virus sa labas. Which I trusted them to.

Lumaki ako sa mga yaya at babysitters ko. 'Cause my parents are always busy on their  same old stupid jobs.

Kaya, nabuhay ako sa video games, learning different languages, eating, music, indoor basketball, even talking to myself! Hindi na nga ko sanay na nakikipag interact sa tao. And I ended up getting angry, getting annoyed and gettng disrurbed by people those who kept talking with me.

The heck! I know I'm oh so handsome that everybody likes my image. But that don't include my character.

Sinasabi nilang, sayang daw ako dahil kung hindi lang ako suplado, mas lalong dadami ang magkakagusto saken. Who cares? I don't even care if they like me or not. As long as I know myself and I know what I'm going through, I'm not affected at all.

"Sebasty!!" napatigil ako sa pag iisip ng biglang may tumawag saken. Di ko alam kung sino, but the voice sounds familiar.

Napalingon ako sa isang babaeng tumatakbo papunta sa direksyon ko habang kinakaway kaway pa ang mga kamay nito.

Teka, I know her.. Hindi ko lang matandaan kung san ko sya nakita..

Habang palapit sya ng palapit saken, lalo kong natatandaan kung sino sya.

Ng makalapit na sya, nagulat nalang ako ng biglaan syang lumuhod sa harap ko, at..

HINALIKAN AKO.

O__________O

*************

*************

Ng makalapit na sya, nagulat nalang ako ng biglaan syang lumuhod sa harap ko, at..

HINALIKAN AKO.

O_____________O

Nagulat ako ng maramdaman kong nakalapat talaga ang labi nya sa labi ko. What the?!