HOPE

CHAPTER 2

EUNICE POV;
Nandito kami ngayo Monic,Nick at siyempre si Scoth kasama namin dito sa cafeteria lunch na kasi namin tapos na yung pang apat na subject namin...

Naalala niyo ba yung sinabi ko na yung kapatid ko at kaibigan ko matakaw nandito sila ngayon hindi na nila pinigilan ang sarili nila kaya lamon na sila ng lamon..si Scoth naman nakatitig lang sa kanila na medyo nahihiya sa nakikita niya....siyempre sino bang hindi mahihiya kababaeng tao ang takaw takaw...

"Monic!Nick! Hinay hinay naman dinaman kayo mauubusan eh!"
Natigilan silang dalawa sa sinabi ko tsaka sila tuminging dalawang sabay..

"Eh ano naman..
Eh sa gutom kami eh"
Sambit Ni Monica

"Oo nga naman bakit ba ate!
Istorbo ka eh.."
Pagsasang ayon naman ni Nick

"Hay!naku bahala kayo diyan
Dibale hindi naman ako yung tataba!!"
Pagpaparinig ko sa kanila...

"Si ate naman eh!"
Malungkot na sabi ng kapatid ko

"Aba! Bakit?diko na nga kayo pinapakialaman eh!"

"Eh kasi naman nagpaparinig ka nanaman!"

"Nagpaparinig ba ako?
Sinasabi ko lang ang totoo"

"Eh..bahala ka ate dina kita bati.."
Naka ngising sabi ng kapatid ko

"Eh bahala ka ate dina kita bati..
Pang gagaya ko sakanya
Eh para kang bata sige wag karing sasakay sa sasakyan ko maglakad ka papuntang skwelahan niyo!!"
Dugtong ko pa..
"B-byeee"
Dugtong ko ulit.

"Ate naman sorry na antayin mo ako ayoko maglakad ate!ate! Ate!
Naman eh!"
Pasigaw na sabi ng kapatid ko..

Bahala nga siya sa buhay niya
Lagi ko nalang iniintindi eh kung may ginagawa siyang mali ako nagtatama kay Mommy tapos pag nadapa ako ulit nang gagamot pasalamat ka Nick mahal kita kasi kapatid kita at mahal kita kasi kadugo kita...

Narinig ko ng nag bell hudyat yun sa next class namin..siyempre dumiretso na ako sa class room ko..
Nagulat naman ako nung bigla may umakbay saakin..

"Hi baby hatid na kita.."