BAĞIMLI - CHANBAEK

1.BÖLÜM

Sabah Chanyeol kollarının arasında hissetiği boşlukla gözlerini araladı. Dün geceyi hatırlayınca gözleri dolmaya başladı. Baek’in gözleri önünde ağlayıp ondan kaçtığı zamanı…

Flash Back
Akşam Chanyeol eve geldiğinde kesinlikle salonda gözleri kıpkırmızı ve şişmiş bir şekilde onu bekleyen Baek’i beklemiyordu. Kapıdan uzaklaşıp Baek’in yanına doğru ilerledi.
‘’Neredeydin Chanyeol?’’
Chanyeol adını duymasıyla ilerlemeyi kesti. Normalde Baekhyun ona Yeolie veya Chanie~ diye seslenirdi. Gerçek ismin duyduğu anlar ise nadirdi.

‘’ Şey… Baek ben biraz dalmışım da. O yüzden saatin kaç olduğunu fark edemedim.’’
‘’ Yine ordaydın dimi?’’

Chan cevap vermedi. Ne diyecekti ki?

‘’ CEVAP VERSENE PARK CHANYEOL! NEDEN SUSUYORSUN CEVAP VERSENE! YİNE ORAYA GİTTİM. BİR GÜZEL İÇİP, KIZLARLA EĞLENİP GELDİM DESENE! NE DURUYORSUN HA! ’’

‘’Baek sandığın gibi değil.’’

‘‘ A doğru erkekler de vardı dimi. Onları da becerdin mi? Ya da onları da ağzından sigara içirtip gözlerini döndürdün mü?’’

Chan çoğu gece bunu yaşamaktan nefret ediyordu. Ama elinden bir şey gelmiyordu. Hemen bırakamazdı ki. Sakin olmaya çalıştı. Derin nefes alıp bir adım yaklaştı Baek’e

‘’ Baek lütfen sakin ol bebeyim.’’
Baek bir anda ayağa kalkıp bağırmaya devam etti.

‘’ KES SENİNİ! NEDEN HİÇ BİR ARAMALARIMA CEVAP VERMEDİN! NE KADAR ENDİŞELENDİĞİMİN FARKINDA MISIN? YOKSA GÖZÜN ZEKVK-‘’

İkisi de ne olduğunu anlamamıştı. Salonda yayılan tokat sesiyle Baek yere düşmüş, yüzünü tutuyordu. Chan bir süre kendine gelemedi. Kısa bir süre sonra Baek’in hıçkırığını duyduğu anda ne yaptığını fark etmişti. Yere eğilip Baek’e sarılacakken Baek ondan geriye doğru gitmiş, sanki bir katilmiş gibi bakıyordu ona.

‘’ Baek özür dilerim. Lütfen benden korkma. İsteyerek olmadı. Baek lütfen benden kaçma.’’

Baek dolu gözleriyle geriye doğru giderken konuştu.

‘’ B-bana vu-vurdun. Bir sü-sür-sürtük yü-yüzünden bana vurdun.’’

Chan dolu gözleriyle yere çöktü

‘’ Ha-hayır Baek. Yemin ederim isteyerek olmadı. Çok özür dilerim. Senin için ölebilecekken neden sana vurayım ki?’’

Baek ayağa kalkıp merdivenlere koşmaya başladı. Chan ne olduğunu anlamadan Baek merdivenlere ulaşmıştı. Koşup Baek’i bileğinden tuttu.

‘’Baek lütfen. Özür dilerim.’’

‘’Bırak kolumu. BIRAK DEDİM. BANA DAHA FAZLA ZARAR VERME. BIRAK KOLUMU!’’

Baek bir yandan kolunu kurtarmaya çalışırken bir yandan da çırpınarak Chanyeol’e bağırıyordu.

‘’ Hayır Baek. Ben sana asla zarar vermem. Veremem…’’

Baek bileğini kurtarıp merdivenlerden yukarıya koştu. Odalarının yanındaki odaya girip kapıyı 3 kez kilitledi. Sonra da içinde sadece gardırop olan odada yere oturup ağlamaya başladı.
Chan onun hıçkırıklarını duyduğunda o da sessizce gözyaşları dökmeye başladı. Kapıya gidip kapıyı çaldığında Baek ağzını kapatmış, sessizce kapıyı tutuyordu. Chan birkaç kez daha çaldığında kapının açılmayacağını anladığı için aşağı inip oradan da ağlayarak tekrar bara gitmişti. Baek kapı sesini duyunca saatlerde içi çıkana kadar ağlamış daha sonra da uyuyakalmıştı.

Chan eve sarhoş bir şekilde gelip kapıyı çaldı. Birkaç kez çalmasına rağmen açılmayınca büyük bir sinirle kapıyı yumrukladı. Baek aşağıdan gelen seslerle uyanıp ayağa kalkmış tekrar kapıyı tutuyordu. Chan en sonunda paspasın altındaki anahtarı hatırlayıp kapıyı açtı. İçeri girer girmez Baek’i arayıp ona bağırıyordu. En son merdivenleri çıkıp üst kata bakmaya başladı. Baek ağzını kapatıp ağlarken onu bulmaması için dua ediyordu.

‘’ BAEK! NERDESİN LANET OLASICA YİNE NE SAÇMA İŞLERLE UĞRAŞIYORSUN!’’

Kendi odalarına girip oradan da odalarındaki banyoya baktı. İçinden bir güzel küfrederken odadan çıkıp yan odaya gitti. Kapıyı açmaya çalışınca Baek birkaç adım uzaklaşmıştı kapıdan.

‘’ Demek buradasın lanet olası. Aç şu kapıyı!’’

İçerden ses gelmeyince Chan sinirlenip bağırdı.

‘’ SANA AÇ ŞU KAPIYI DEDİM! YOKSA OLACAKLARDAN BEN SORUMLU OLMAM!’’

Kapı açılmayınca Chan ‘demek öyle’ diyip kapıya tekme attı. Kapı açılmayınca sinirlenip daha güçlü bir tekme attı ve kapıyı kırdı. Odaya girince gardıroba yakın duran Baek’i görünce iyice deliye dönmüştü.

‘’ NE DİYE AÇMIYORSUN KAPIYI HA! ‘’
Chan sinirle Baek’in bileğinden tutup yumruk attı.

‘’ Chan lü-lütfen yapma. Yalvarırım. Ne istersen yaparım. ‘’

‘’ Ne istediğimi yapar mısın? ZATEN BEN NE İSTERSEM YAPMAK ZORUNDASIN APTAL! ‘’

Yerde ayaklarına kapanmış Baek’e bir tekme attı ve saçımdan tutup odalarına sürükledi.

‘’ Chanyeol bı-bırak canım a-acıyor! Bı-bırak! ‘’

‘’ KES SESİNİ! ‘’

Baek’i yatağa fırlatıp kapıyı kilitledi. Sinirle üstündekileri çıkartırken yatağın üstünde sessizce ağlayan Baek’e baktı.

‘’ AĞLAMAYI KES DE ÜSTÜNÜ ÇIKAR PİSLİK! ‘’

‘’ Ha-hayır Chanyeol lütf-AH! ‘’

‘’ Kes sesini çığlıklarını yatakta duymak istiyorum sürtük! ‘’

Sinirle yatağa atlayıp Baek’in üstünü yırtmaya başladı. Sıra pantolona geldiğinde direnen Baek’e bir yumruk daha atıp son parçalarını da çıkardı. Bir kemerle Baek’i yatağa bağlayıp boynuna 1 hafta geçmeyecek izler bırakmaya başladı. Baek ne kadar direnmeye çalışsada bir şey değişmeyeceğini anladı ve ağlayarak bitmesini bekledi. Chan bir süre sonra sıkıldığı için Baek’i ters çevirip sertçe içine girdi. Baek bu kadar ileri gidebileceğini düşünmediği için çığlık attı.

‘’ CHANAYEOL BIRAK BENİ ACI-AHH ACIYOR BIRAK BENİ!’’

Chanyeol onu dinlemeyip içinde gidip gelmeye devam etti. En sonunda yaklaşırken Baek’e bir kez daha vurdu ve içine geldi. Rahatlamayla ilk Baek’i çözdü sonra da kendini yatağın diğer yanına attı ve soluklandı. Bir anda aklı başına geldiğinde endişeyle Baek’e baktı. Baek ise daha fazla dayanamamış ve bayılmıştı. Karanlığa gömülmeden önce son gördüğü şey ise ona dolu gözleriyle endişe içinde bakan Park Chanyeol...

Merhaba. Ben Elçin. Umarım hikayemden memnun kalırsınız...