De 43e Hongerspelen

Deel 5

Ik werd helemaal opgemaakt en de kleren voor de parade waren schitterend, Ik had een kleedje dat aan de onderkant precies graan leek te zijn en de bovenkant had een beetje glitters, ik kreeg ook nog een haarband gemaakt van graan. Elia had hetzelfde. Hij had wel lange mouwen en de uiteinden leken ook graan, zijn haar zag er niet uit, ze hadden er graan ingestoken.Ik giechelde en hij keek me een beetje geërgerd aan. We werden begeleid naar onze wagens en kregen de instructies om dan in de wagen te stappen.

Ik stapte zenuwachtig in het rijtuig en keek rond om de andere spelers is goed te kunnen bekijken, de tributen van 1, 2 en 3 waren tussen de 16 en 18. De rest waren zoals wij , 14 en 15. Behalve het meisje van district 12, zij leek me 12 of 13.

Mijn  gedachten werden onderbroken door een luide stem die door de micro galmde: "Dames en Heren, het moment waarop wij allemaal hebben gewacht...de tributen voor de 43e hongerspelen!! Er klonk een luid applaus en veel gejoel en de eerste wagens kwamen in beweging.

Zoals ik uit de trein stapte, lachte ik ongemakkelijk en zwaaide ik een beetje onwennig, er werden bloemen en confetti gegooid. Ik probeerde een bloem te vangen en viel bijna uit de wagen. Ik had toch een bloem en gaf een luchtkus naar het publiek voor we tot stilstand kwamen.

Er werd luid geklapt en de beroeps keken verwaand in het rond en lachten met de lagere districten hun kostuum. Zelf zagen ze er niet veel beter uit.

President Snow hield een toespraak over hoe moedig dat we zijn en ons oppofferen en nog wat blablabla...

Na zijn saaie toespraak reden onze strijdwagens voorzichtig weg.

"Jullie deden het fantastisch, zo dolletjes!!" riep Fluwelia met haar hoge stem en ze begeleidde ons naar ons appartement.

Na deze lange zware dag plofte ik me op het bed om alles op een rijtje te zetten en me even te laten gaan, ik huilde heel lang.

Ik hoor hier niet,ik wil niet, ik mis mn familie zo...

snikkend viel ik in slaap.

-----------------------------------------------

Dag iedereen, het spijt me echt heel erg, ik heb al zolang niet meer geschreven. Ik had er nooit aan gedacht of een zin maar nu doe ik zo vaak ik kan, beloofd!! minstens wekelijk.

hopelijk was dit stuk een beetje goed, veel leesplezier alvast!!

nog ideeën? mag altijd ;)

groetjes Hanne