Gözlerimi açtığımda beyaz bir odadaydım.Kokusundan buranın hastane olduğunu anladım. Yanı başımdaki koltukta uyuyan Miran a baktım. Çok masum uyuyordu, ben ona bakarken o bir anda gözlerini açtı ve bakışları benimle birleşti. O anda hemen gözlerimi kaçırdım. Ayak seslerinden yanıma geldiğini anlıyordum. Yanıma gelip elimi tuttu.
" İyi misin?" diye sordu.
Bende başımı sallayıp " evet iyiyim" dedim.
" Sen kaç gündür yemek yemiyorsun?" diye sordu bu sefer. Yeşil gözlerine baktığımda endişeyle bana bakıyorlardı.
" Bilmem aklıma geldikçe yiyorum " dedim bende. O da kafasını sallayıp
" Bünyen zayıf düşmüş kendine dikkat et biraz . " dedi.
" Tamam dikkat ederim " dedim bende. Uzun bir sessizlik oluştu aramızda ne o konuşuyordu ne de ben. Ama sessizliği bozan ben oldum.
" Miran İstanbul a ne zaman gideriz?" Uzun uzun baktı bana .
" Okulların açılmasına yakın oraya yerleşmeyi düşünüyorum." dedi.Ahh evet bir de okul vardı dimi.
" Miran hani ben şimdi senle evliyim ya, yani bizim okulda bu duyulursa çabuk yayılır yani evli olduğumuzu senin tanıdıklarından başkası bilmesine olur mu?"dedim bu sefer. Bir de okula rezil olmayı düşünmüyordum.
" Sorun olmaz da sen eski okuluna devam etmiyeceksin , İstanbul da bizim adımıza yapılan bir okul var senin orada okumanı istiyorum " dedi.
" Hangi okulmuş o ve ben neden okulumu değiştirmek zorundayım." dedim şaşkınlık ve sinirle.
" Devran koleji, ve de senin kendi okuluna gitmeni istemiyorum " dedi sakin bir sesle.
Ne yani Devran koleji Miranın mıydı aslında kabul etmekte fayda var hem Yağız da, Ahmet de orada okuyor tabi ki bunun Miranın bilmediği ne eminim.
" Tamam kabul ediyorum." dedim şaşkınlıkla bana baktı.
" Bu kadar çabuk kabul edeceğini bilmiyordum.Ama kabul etmene sevindim,hem istersen kızlarıda bizim okula yazdırırız" dedi.
" Aslında hiç gerek yok zaten kızlar farklı okula gidiyordu hem onların düzenini bozmaya gerek yok." dedim.
" Ben sizi hepinizin aynı okula gittiğini zannediyorum." dedi.
" Aslında öyleydi ama ailelerimiz okullarımızı değiştirdi ." dedim. Merakla bana baktı.
" Özel bir konu değilse anlatır mısın nedenini?" dedi.
" Şu hastane çıkış işlemelerini hallet sonra uzun uzun anlatırım." dedim. Kafasını sallayarak odadan çıktı.
Gerçekten Mirandan iyi bir arkadaş olur düşman gibi değilde arkadaş gibi davrana bilirim artık hem arkadaş olmaktan kötü birşey olmaz.Ben düşünürken Miran kapıdan göründü.
"İşlemleri hallettim üzerini giyin de çıkalım ." deyip kapıyı kapattı.
Bende yataktan kalkıp kıyafetlerini aldım.Banyoya girip üzerimi değiştirdim.Bugün de bitmişti,diğer günler nasıl geçecek merak ediyorum....
