Dati gustong gusto nila ako.
gustong friend.
gustong ka kwentuhan.
gustong iyakan .
gustong kasama.
But now.
ayaw kasama.
ayaw kausap.
ayaw na friend.
ayaw ng pansinin.
(ene be? na c-cry ako huhu!)
di ko alam kung bakit?
malaking QUESTION MARK sakin ang lahat.
ganun naba talaga ko nag bago?
naging plastic ba kong friend sakanila?
ang pangit ko na bang kausap?
lahat ng yan naitatanung ko sa sarili ko kapag naiisip kong wala na pala kong friend?
iniisip ko ang sama siguro ng attitude ko kaya ganun?.
nag tataka na lang ako isang araw kapag lalapit ako sakanila bigla silang tatahimik.
kapag pinapansin naman nila ko sila lang nakakapag kwento.
pero pag ako na ang nag ku-kwento para lang akong nakipag usap sa hangin.
ni hindi sila nakikinig.
kaya ngayon mas pinili kong wag na lang lumabas.
wala naman akong friend. T.T
kaya ang masayahing ako noon.
hindi na ngayon.
sa loob na lang ng bahay ako nakakapag saya kasama ang family ko.
pero sa labas? muka akong loner at malungkutin.
hayst!!! i hate this feeling.
feeling ko ang hina hina ko.
achuchu!!! huhuhu!
BINABASA MO ANG
WOOHEE'S DIARY (RA)
De Todoit's all about my life achuchu here in Roleplay Academia...