Snow White and the Huntsman (ned)

the Evil Queen takes control

nog een hoofdstuk,,,, 

BTW: dit is waarschijnlijk hetr laatste hoofdstuk waar Snow White nog kind is maar weet nog neit zeker, miss wel niet, miss wel... spannend!! voor de 21 mensen die dit hebben gelezen... 

duss raad dit boek aan aan: 

1 je vrienden

2 je familie

3 je oom

4 je tante

5 nog meer ooms en tantes

6 je oma

7 je oppasser

8 random mensen op straaat

9 vrienden op wattpad

10 random mensen op wattpad

11 het WNF

12 andere goede doelen

13 de kerstman 

14 het raam dat schuin tegenover je zit 

15 en iedereen anders!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Snow White (7 jaar) POV: 

"Haha nee, Will stop! Hou op, haha oke, oke, ik geef me over! ik hijs de-haha-witte vlag!" Lachte ik, ik kon echt niet tegen kietelen het was mijn zwakke plek, maar net toen William was gestopt met me de kieteldood geven kwam mijn vader naar buiten met een lege uitdrukking op zijn gezicht.

we waren allebei meteen stil en William en ik staarden hem allebei na met open mond toen hij om een paard vroeg bij de paardenstallen en wegreed onder het ijzeren valhek door en over de houten ophaalbrug en luisterden hoe het geklepper van de hoeven van het paard op de ophaalbrug langzaam wegstierven en zagen hem toen richting het dorp rijden, dat zo'n twee honderd meter van het kasteel vandaan stond en nu niet veel meer was dan een paar treurige huisjes, een bar en een paar winkels naast elkaar. Het leek wel dat het dorp steeds meer verviel namate er meer tijd verstreek onder de heerschappij van de Nieuwe Koningin. 

"Waarom gaat je vader weg? Hij is niet meer naar buiten gekomen sinds-sinds wanneer eigenlijk?" Ik was nog steeds in shock dat mijn vader na zo'n lange tijd weer naar buiten kwam dat ik even niet in staat was om te antwoorden en alleen maar naar de poort staarde. "Sinds de dag dat hij met de Nieuwe Koningin is getrouwd.... Zelfs ik heb hem daarna niet meer gezien, dit was de eerste keer in een heel jaar." William klapte in zijn handen recht voor mijn gezicht en ik kwam uit mijn soort van trance. 

"Maar waarom gaat je vader dan weg?" "Weet niet, misschien in opdracht van de Heks? Wat denk jij?" vroeg ik aan hem, onze bijnaam voor de Nieuwe Koningin gebruikend. "Als ik jou was zou ik dat niet al te hard zeggen, want  zij komt eraan." Ik begreep meteen wie William bedoelde en ik draaide me meteen om zodat ik haar niet hoefde te zien. "Het lijkt wel alsof ze, ik weet niet, ouder is geworden ofzo. Ze ziet er nu uit alsof ze in de twee dagen dat ik haar niet heb gezien tien jaar ouder is geworden." Ik draaide me meteen om om te kijken wat William bedoelde en zodra ik me ver genoeg had omgedraaid om haar te zien viel mijn mond open. Wiliam had gelijk gehad, ze zag er echt tien jaar ouder uit dan ze er twee dagen geleden had uitgezien. 

"Niet staren, straks ziet ze ons, maar je hebt inderdaad gelijk, ze ziet er echt heel oud uit." William knikte gewoon als antwoord terwijl hij nog steeds naar haar aan het staren was. "William! Stop daarmee!" Ik klapte in mijn handen recht voor zijn gezicht netzoals hij momenten geleden bij mij had gedaan. William schudde een keer met zijn hoofd en draaide zich weer om naar mij. "Sorry Snow!" Zei hij met een rare blik in zijn ogen, waar kende ik die blik toch van? ik had hem zeker weten eerder gezien.... "AAAHH Will! Laat me los!" Op het moment dat William me opstekop hield wist ik weer wanneer ik die blik eerder had gezien: als hij weer eens een van zijn grapjes uit ging halen. 

"Wat jij wil!" Zei hij nog in een plagerige stem voordat hij me losliet en me keihard op de grond liet vallen. "Dat was niet helemaal wat ik bedoelde..." Zei ik nog zwakjes voordat ik languit in het verdorde gras ging liggen en mijn ogen sloot.

Na een tijdje daar gelegen te hebben hoorde ik weer het geluid van paarden hoeven op de houten ophaalbrug en ik opende mijn ogen en ging meteen rechtop zitten om te kijken of het soms mijn vader was die weer terugkwam. 

Maar nee, het was gewoon een een of andere eenzame Jager die waarschijnlijk onderdak zocht in het kasteel, hoewel hij me wel ergens bekend voorkwam. Maar de Jager was ik al lang en breed vergeten toen ik meteen daarna mijn vader over de ophaalbrug hoorde galloperen-met een mooie vrouw voorop zijn zader vastgebonden! Ik staarde met open mond naar hem terwijl hij van zijn paard afsprong, de vrouw losmaakte en wegliep-en het paard gewoon liet staan-richting de kasteeldeuren, met de vrouw achter zich aan slepend,die al waren geopend voor hem. 

Ik keek naast me en ik zag dat ook William naar mijn vader aan het staren was. "Wat is dit nou weer?" "Ik heb serieus geen flauw idee, maare, ik moet gaan want ik had aan de kok beloofd dat ik zou helpen met, eh... de lasagna van vanavond maken! Dus doeg!" Natuurlijk had ik helemaal niet aan de kok beloofd dat ik zou helpen met de lasagna van vanavond maken, maar ik had gewoon even een excuus nodig om achter mijn vader aan te gaan. 

Maar net toen ik bijna bij de grote massief houten kasteeldeuren was gekomen.... "Snow, je weet dat dat niet de weg naar de keuken is he?" Riep William me nog achter na. "Ik moet nog even iets anders aantrekken, hiermee mag ik vast de keuken niet in!" Ook dat was natuurlijk klinklare onzin, ik mocht altijd de keuken in ookal was het midden in de nacht, en toen ik nog even over mijn schouder keek zag ik dat ook William er geen woord van geloofde doordat een van zijn wenkbrauwen hoog was opgetrokken en hij me niet-gelovend aankeek.