Ik loop bang,boos en verdrietig naar school terug naar mijn mentor. Ik leg haar alles uit wat er gebeurd is. Ik en mijn vriendinnen gaan rustig in de klas zitten. Er is verder niemand in de klas. Door de hevige ruzie hebben de jongens de ruzie ook gehoord. En een van die jongen lult altijd alles door. Dan horen wevan een ander vriendin die in een andere klas zit dat Die jongen door de hele school heeft geschreeuwd van de ruzie. Wij zijn erg boos op hem. Dan gaat de bel en ik loop richting de deur naar buiten. Maar bij de trap zit de hele klas en beginnen mij hoer te noemen. "Jullie zijn zelf hoeren" schreeuw ik ze na. Op dat moment komt de moeder van mijn ex binnen gelopen. Ze heeft waarschijnlijk een gesprek op school. En waarschijnlijk heeft ze ook alles gehoord. Huilend ren ik naar de wc toe. De moeder ziet het en rent achter me aan. Ze troost me en vraagt wat er aan de hand is. Ik leg haar ook alles uit. "Dat is niet normaal 3 tegen de hele school" zei ze tegen mij. "Kop op Meissie" zei ze om mij te troosten. Ik nam een slok water uit de kraan en liep zo langs de hele klas. Ik loop naar mijn fiets toe. Ze komen naar buiten gelopen en zeggen alles tegen de 3e jaars die ook bij hun fietsen staan. Dan beginnen ze tegen mij te praten. Uit boos-bangheid gooi ik mijn fiets neer en ren naar binnen. Dan loop ik naar mijn mentor toe en vraag om hulp. Ik vertel haar wat er net is gebeurd. "Ik loop wel even mee met je naar de poort. Zodat het zeker is dat niemand je kan opwachten." zegt ze tegen mij. Ik vind het heel aardig van haar. Vanavond heb ik ook nog een etentje met de klas. Gaat dat goed komen? "Je komt vanavond toch wel?" vraagt ze aan mij, waarop ik antwoord: :"Ik weet het nog niet" maar ze wil wel dat ik kom want dan kunnen we het een beetje goed praten. We zijn al bij de poort en er is niemand. Ik bedank haar voor haar hulp en fiets weg met mijn vriendinnen naar mijn huis.
