The Rapist

{Chapter 8}

[Ally's POV]

“Camila τι λες? Κόψε τα αστεία σου”
“δεσποινίς Brooke πρέπει να σας μιλήσω”      είπε ο γιατρός και μου έκανε νόημα να μπω στο γραφείο του.    “πείτε μου γιατρέ έγινε κάτι ?”
“η δεσποινίς Cabello χτύπησε στο κεφάλι της και δυστυχώς έπαθε αμνησία ,νομίζω ότι το καταλάβατε και εσείς”     “ναι αλλά εσείς πώς το ξέρετε? Αφού δεν της μιλήσατε”
“δεσποινίς Brooke ,το είχαμε καταλάβει από τα χτυπήματα που είχε στο κεφάλι της ,απλά ήθελα να σας πω πως αν θέλετε να βγει και αν θέλει και εκείνη θα πρέπει να την προσέχετε πολύ μπορεί επίσης να μην συμπεριφέρεται ως εικοσάχρονη αλλά ως μία πιο μικρότερη ηλικία”     με όλα αυτά πού άκουσα τα έχασα λίγο ,αλλά δεν πρόλαβα να μιλήσω γιατί ο γιατρός συνέχισε    “λοιπόν δεσποινίς θα βάλουμε τον ψυχολόγο να της μιλήσει, για να δούμε αν θέλει να μείνει μαζί σας. Αλλά ξέχασα να σας ρωτήσω θα μπορέσετε να την κρατήσετε? Γιατί η κυρία Jauregui μας μίλησε λίγο για την δεσποινίς Cabello”    “φυσικά και θα την κρατήσω εγώ”   “ωραία περιμένετε έξω και μόλις δούμε τι θέλει η δεσποινίς Cabello θα σας ειδοποιήσουμε”     κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και βγήκα από το γραφείο. Αυτή φταίει για όλα, θέλω να την δείρω, θέλω να την δω να πονάει, να φτύνει αίμα. Έφτασα στο σαλονάκι πού βρισκόταν η Sofi , η Lia και η Ariana. Το μόνο που σκέφτομαι τώρα είναι το πώς το λέμε αυτό στην Ariana.
“Ariana?”    είπα λίγο αγχωτικά   “τι έγινε? Πώς είναι?”    πήρα μία βαθιά ανάσα και της είπα   “Ariana.... Η Camila δεν ήταν μόνη της στο αμάξι αλλά με την Lauren....”

[Lauren's POV]

Πώς είναι τώρα? Ξύπνησε? Πονάει? Νιώθει κουρασμένη? Νευριασμένη? Με μισεί? Με χρειάζεται τώρα? Φοβάται? Η πριγκίπισσα μου πάντα φοβόταν το βράδυ, σχεδόν πάντα. Πρέπει να είμαι δίπλα της, θέλω να είμαι δίπλα της, την αγαπώ όσο τίποτα άλλο και ξαφνικά οι σκέψεις μου σταμάτησαν από την πόρτα που χτύπησε    “γεια σας δεσποινίς Jauregui”     “γεια σας γιατρέ”
Είπα με ένα απλό χαμόγελο   “πώς νιώθετε?”     “πονάω λιγάκι, αλλά αυτή την στιγμή με ενδιαφέρει η κατάστασή της Cabello”    “η κατάστασή της είναι λιγάκι δύσκολη”     “τι εννοείτε?”    είπα και  γουρλοσα τα μάτια μου   “η δεσποινίς Cabello βρίσκεται στον ψυχολόγο αυτή την στιγμή και θα σας παρακαλούσα να έρθετε μαζί μου”    “φυσικά ”    είπα και σηκώθηκα αμέσως. Όταν φτάσαμε στην πόρτα του ψυχολόγου πήρα μία βαθιά ανάσα και ανοίξαμε την πόρτα   “Camila!”   είπα χαρούμενα αλλά εκείνη με κοίταξε, ξεκίνησε να κλαίει και έτρεξε κατά πάνω μου, το μόνο που ένιωσα εκείνη την στιγμή ήτανε οι μπουνιές της και η καρδιά μου να Ραγίζει από τα λόγια πού μου έλεγε ο γιατρός.... H Camila μου δεν θυμάται ούτε πώς την λένε.

Ελπίζω να σας άρεσε❤❤