ATEŞ VE BUZ

Acı Ve Nefret

Multimedya : Aras ve Aslı
  Nevres Hanım defnedildi.O kadar çok kişi geldi ki, seveni çoktu.Aras' ı n tüm ailesi oradaydı.Annesi ve babasını fotoğraflarından biliyordum.Babası çok üzgün görünüyordu.Annesi ise soğuktu.Aras ise kendinde değil gibi bomboş bakıyordu.Herkes dağıldıktan sonra Nevres Hanımın evine gittik.Aras' ı n annesi Nesrin Hanım:
  —Aras hadi gidelim artık yeteri kadar üzüldün.
  —Sen ne dediğinin farkında mısın?
  **Aras sinirle kalkıp gitti.Bende Nesrin Hanıma:
  —Ne kadar üzüldüğünü görmüyor musunuz?
Dedim bir tepkiyle.
  —Sen kimsin ki bana hesap soruyorsun?
  *Nesrin Hanımla laf yarışına girmedim.Aras' ı n peşinden gittim ama o çoktan arabasıyla yola çıkmıştı.Nevres Hanımın şoförüne rica ettim ve Aras' ı takip ettim.Çünkü o çok öfkeli ve üzgündü.Arabası deniz kenarında duruyordu, koştum.Denize doğru yürüyordu, çok korkuyordum.Boğazına kadar suya girdi.Bende yanına gidip, suya girdim.
  —Aras!...Aras!...Yapma ne olur.
*Evet artık ikimizde boğazımıza kadar suya girmiştik.Onun yanında ve onu hiç bırakmayacaktım.
  —Aklım gitti ne yapıyorsun sen?
  —Bilmiyorum Aslı,içim çok acıyor.
  —Seni anlıyorum, geçecek sabret ne olur?
  —Annem nasıl bu kadar kötü olabilir nasıl aklım almıyor Aslı.
  —Düşünme bunları..
  **O anda birbirimize sarıldık.
Aras' ı n bu haline dayanamıyordum.Kendini çok yalnız ve aldatılmış hissediyordu.Denizden çıktık.
  —Aras üşüdün mü?
  —Hiçbir şey hissetmiyorum.
  —Canım toparla kendini..
  —Babaannem beni çok severdi.Küçükken kucağına uzanırdım bana masallar anlatırdı.Annem de "onu modern yetiştir, ona böyle saçma masallar anlatma" diye kızardı.Bende anneme kızardım.Babaannem üzülürdü ama belli etmezdi.
  —Acaba annen seni kıskandı mı?
  —Hayır.Değerler,ün,para, mevki annem için bunlar her şeyden önce gelir.
  —Böyle söyleme.
  —Tam da öyle, onu tanımıyorsun.
**O gün Aras' la saatlerce sustuk.Çünkü Aras üzgündü ve konuşmak istemiyordu.Omzuna yaslandım, o da bana sarıldı.O gece Nevres Hanımın evinde kaldık.Çünkü Aras orada kalmayı çok istedi.Fotoğraf albümüne bakarken Aras:
  —Aslı bir şey buldum, mektup galiba.
  —Hadi açsana.
  *Aras okumaya başladı.
  —Canım oğlum Aras...Seni o kadar çok özledim ki..Biliyorum bu yaşlı babaanneni artık sevmiyorsun.Çünkü sevsen gelirdin.Ama sana hiç kızmıyorum oğlum.Mutlaka bir sebebin vardır.Çünkü sen merhametlisin, bana kıyamazsın.Sana kırgın değilim oğlum hemde hiç değilim.Eğer bir gün ölürsem, belki bu mektup eline geçer.Eline geçmezse de canın sağ olsun oğlum.Sen hep mutlu ol.Unutma Aslı senin kaderin olabilir yavrum, o seni çok seviyor, onu sakın üzme.
                   Babaannen...
**İkimizde donup kalmıştık.Aras üzülmesin diye, onu rahatlatmak için bu mektubu yazmış.Aras,belli etmese de ağlıyordu.Çünkü onu bu kadar çok seven babaannesini iki yıldır görmemişti.Kucağıma uzandı, bende saçlarını okşadım, gözyaşını sildim.Sabaha kadar koltukta öylece uyumuşuz.Erken uyandım ve Aras' ı n annesi Nesrin Hanımın şirketine gittim.
  —İçeriye giremezsiniz hayır hanım efendi..
  —Ne oluyor?
  —Nesrin Hanım, dinlemedi.
  —Tamam, çık dışarı sen.
  —Evet ne bu nezaketsizlik.
  —Neden Aras' a acı çektirdiniz, o çok üzgün, kırgın.Kendine bir şey yapmasından korkuyorum.Lütfen onunla konuşun.
  —Sen kimsin de bana emir veriyorsun?Küçük bir kasabadan buraya okumaya gelen, paralı insan avcısı, cahil bir kızsın.Sen hayatı ne bilirsin.Oğlumla ilgili kararları ben veririm.Şimdi çık git, bir daha buraya adımını atma.
  —Çok yazık, siz kendinizi böyle mi avutuyorsunuz?Haklısınız buraya adımımı atmam bile hata, afedersiniz.
  **Oradan çıkıp Aras' ı n yanına gittim.Aras' ı n neden bu kadar katı olduğunu şimdi anlamıştım.Çünkü annesi onu öyle yetiştirmiş olmalıydı.
Ama Aras' a annesiyle konuştuğumuzu söylemedim.Onu daha çok kırmak istememiştim.Ona güzel bir kahvaltı hazırladım.
  —Canım hadi uyan artık günaydın.
  —Günaydın.Bir ara baktım yoktun, neredeydin?
  —Taze ekmek aldım, hadi...
  —İstemiyorum, iştahım yok.
  —Birazcık ye lütfen.
  —Aslı,sanki içime bir şey oturdu, gitmiyor.Nasıl geçecek?
  —Azıcık kahvaltı yap sonra - Nevres Hanım basketbol-final maçına gidelim.
  —Ne?
  —Basketbol turnuvanızın final maçı bugün.O maçın adını değiştirttim - Nevres Hanım Anısına Basketbol Turnuvası- ve o turnuvanın bugün final maçı var.
  —Bunu nasıl yaptın?
  —Sizin kadar zengin değilim Aras bey ama e benim de itibarım var.Şey Nevres Hanım da bazı zamanlar okula bağış yapmış o yüzden.E Hadi çabuk maçta oynamak istemez misin?
  —Sen deli misin tabiki isterim.Hadi az yiyelim ve hemen gidelim.
  **Aras şaşırmıştı nasıl böyle bir şey yapabildiğime..😜
  Okuldayız ve Aras maça çıktı.Trübündeki herkes pankart tutuyordu.Bu pankartlarda -Seni çok seviyoruz Nevres Hanım-
-Kalbimizdesin-, -senin için buradayız- yazılarını yazdırdım ve onun resimleri...Ortam öyle güzel di ki bizim okul maçı 98-50 ezici bir üstünlükle aldı.
  Bir adam geldi Nesrin Hanımın dışarıda beni çağırdığını söyledi, gittim.
   —Aras ' ı böyle saçma turnuvalarla kandıracağını mı sandın?
  —Sadece onun moralinin düzelmesini istedim.
  —Uyanık seni ,onun gözüne girmek için böyle şeyler yapma.
  —Lütfen düzgün konuşun.
  —Karşıdaki Aras' ı n arabasını gördün mü işte onun tekerleğini dahi alamazsın, o yüzden onun için hiçbir şey yapamazsın.
  —Onun için sevgi alabilir misiniz?
  —Merak etme alırım.
  —Alın, o zaman görüşürüz.
**Konuşmanın ardından Aras' ı n yanına gittim, o mutluydu.
   —Aslı neredesin, baksana ortama çok güzel.
   —Evet canım çok güzel.
   —Sanki babaannem burada, benimle gibi.
   —O hep seninle olacak.
   —Teşekkür ederim Aslı.
   *Kupa töreni yapıldı ve Aras çok mutluydu.Tüm bunlar olurken bir telefon geldi.
  —Aslı Hanım Nevres Hanımın size bir emaneti var.Görüşmemiz gerek.