ATEŞ VE BUZ

Gidersen Ölürüm

Multimedya : Aras ve Aslı
Gün batımı...Güneş öyle güzel vuruyor ki yüzümüze...Öyle güzel okşuyor ki bizi...Ölmek ile yaşamak arasında kalsam bile hayat diyorum yine de hayat,yaşamaya değer.
—Aslı Aslı ne olur aç gözlerini..Ne olur Aslı!..
  Sadece Aras' ı n sesini duyuyor ve gözlerimi zor da olsa açtığımda onu görüyordum.Evet vurulmuş ve kanlar içindeydim.
—Aslı aç gözlerini hadi...Aslı uyan.. Aslı, gidersen ölürüm..
Beyaz duvarları olan bir odanın içindeyim.Etrafta çok güzel kokular var.Odanın içinde papatya,orkide ve adını bilmediğim rengarenk çiçekler var.Gözlerimi zorla açmaya çalıştım.Birisi geldi :
  —Aslı hanım inanamıyorum uyandınız.Bunu haber vereyim.
  —Bana.....
Kadın beni dinlemeden dışarı çıktı.
İçeriye biri girdi.
  —Aslı nasılsın?Çok şükür uyandın, doktoru çağırın hemen çabuk...
  Doktordu galiba tedavi etti.
  —Doktor Aslı nasıl iyi mi?
  —İyi olacak ama...
  —Aslı canım şu an nasılsın..?
  —Siz kimsiniz?
  —Ne?
  —Tanıyamadım.
  —Ben Aras.
  —Aras bey üzgünüm ama Aslı hanım bir müddet böyle olacak.Kurşun bacağına denk gelince kafasını hızlı bir şekilde yere çarpmış.Bu durum geçici ama zor bir süreç.Geçici olarak hafıza kaybı..
**Adı Aras.Benimle ilgileniyor demek ki,ne iyi biri.Hafıza kaybı dedi doktor.Yani artık hatırlamıyorum.Odadan herkes çıktı o çocuk kaldı..Aras yani.
  —Aslı bu durum geçecek hiç merak etme.
  —Sen arkadaşım mısın?
  —Hayır.
  —O zaman hocam falan mısın?
  —Hoca?Okulunu hatırlıyor musun?
  —Tabiki.
  —Ya İdil' i, Ezgi' y i..?
  —Hayır.Ama hukuk okuyorum.Emir gelmedi mi?
  —Dışarıda..
Yine doktor geldi.
  —Bugün gidebilirsiniz.
  —Bazı şeyleri hatırlıyor ama eksiklikler var bu normal mi?
  —Aras bey tedirgin olmayın.Onun hayatını derinden etkileyen olay ve kişileri beyin algılamıyor ve hatırlamıyor olabilir ama bu geçici biraz sabredin..
  Odadan herkes çıktı.
  —Kuzen korktum ya uyandın şükür..
  —Ben anlamıyorum bana ne oldu? Bazı şeyleri unutmuşum.
  —Melih sizi kaçırmış.Sen,
Aras ile kaçarken bana mesaj atmışsın.Mesajın çok geç iletilmiş ama yine de olduğunuz yere polislerle geldim ama o pislik Melih seni vurmuş.Aras kucağında taşıdı seni.Üç gündür hastanede sen uyan diye bekliyoruz.Teyzem aradı bahanelerle seminerde dedim hemen ara.
—Melih ve Aras kim?
—Boşver uzun mesele sonra anlatırım.Hadi ara anneni.
**Annemle konuştum.Çok merak etmiş.Hastanede olduğumu duysa yıkar burayı.O kadar çok özledim ki ailemi.
—Hadi bakalım çıkıyoruz kuzen..
Aras ve Emir ile hastaneden çıktık.Aras beni evine götürdü -orası daha rahat-dedi.Emir geç vakte kadar yanımdaydı ama vizesi olduğu için eve çalışmaya gitti.Gitmek istemedi ama bu sınavı geçemez ise kalacaktı.O yüzden çalışması için ısrar ettim ve gitti.Aras vardı yanımda.
—Aras.
—Evet ne oldu bişey mi hatırladın?
—Hayır.Bu eve daha önce beni getirdin mi?
—Hayır.Sana kahve getirdim al.
—Tadı çok güzel.Şekerli en sevdiğim.
—Yani şu kahveyi dahi hatırlıyorsun, ben yokum aklında hayret ya deli oluyorum.
—Ben kendi evime gitmek istiyorum😔
—Neden?
—Bana kızıyorsun.
—Canım kızmıyorum sadece...
—Sadece..?
—Beni hatırla istiyorum.
—Çok mu önemli senin için?
—Bu cümleyi bir daha kurma.
**Neden böyle tepki verdi anlamadım.Ama hakkını da vermek gerekir bana çok iyi bakıyordu.
  Ertesi gün uyandığımda yanımda Aras vardı.Kolunun üzerinde uyumuşum.😊Onu seyrettim ve tekrar uyudum.
  Sonra okula gittik.Aras yanımdan hiç ayrılmadı.Sürekli -hatırladın mı-diye sorması ise beni bitirdi.Şurada şunu konuştuk, burada bunu yaptık diye,herşeyi hatırlatmak için tüm gün uğraştı.Ama yoktu işte hiçbir şey yoktu aklımda...Sonra Aras' ı n maçı varmış spor salonuna gittik.Trübünde onu izlemeye başladım.Basketbol oynuyorlardı.
  Aras çok kötü düştü.Hemen yanına koştum.Bir şey dikkatimi çekti.Kolundaki bileklik..Ve o an bağırdım :
  —Aras gidersen ölürüm...