09

2K 86 167
                                    




MADELINE POTTER

Ik speel tegen Remus een potje toverschaak in de kamer van de Marauders— ze hebben me het hele verhaal verteld— en ik ben heel erg aan het verliezen. Het erge is dat het voor een soort opdracht is.

"Schaakmat," zegt Remus, waardoor ik zucht. Ik laat mezelf achterover vallen, waardoor ik Remus hoor lachen.

"Wat is de opdracht?" Vraag ik. Ik kijk op, waardoor hij nog harder lacht. Zijn heldere lach geeft me fijne rillingen, maar ik wil het niet laten merken. "Ik heb geen uren de tijd— wat is de opdracht?"

"Ga met me uit," zegt hij. Het voelt alsof mijn hart een sprongetje maakt. "Morgenavond. Om zes uur." Ik knik. James, Sirius en Peter lopen binnen, waarna James fronst.

"Laat me," zeg ik.

"Ik ga hier niks over vragen," zegt hij. "Ga gewoon van mijn bed af, dan kan ik gaan slapen."

"Is het al zo laat?" Vraag ik, waarna James knikt. Ik ga van zijn bed af, waarna ik naar mijn eigen kamer ga. Ik trek mijn pyjama aan, en ga in mijn bed liggen. Mijn hoofd is nog steeds in de wolken, maar mijn gedachtes zijn al bij morgen.

*

Ik trek mijn jurkje nog een beetje naar beneden terwijl Marlene— McKinnon— mijn haar doet. Lily is net klaar met mijn make-up, maar ik mag het nog niet zien. "Ik dacht eigenlijk echt dat Sirius en jij wat hadden," zegt Marlene.

Sinds dat het voor Marlene duidelijk is dat ik niks wil met Sirius— waarschijnlijk heeft Lily haar dat verteld— zijn we goede vriendinnen geworden. "Hij voelt als een broer voor me," zeg ik. "Maar hij zit ook in de vakanties bij ons."

"Klaar," zegt Marlene. Ze draait de spiegel om, waardoor ik glimlach.

"Dit is zo geweldig!" Ik geef Marlene en Lily een knuffel, waarna ik mijn hakken aantrek

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

"Dit is zo geweldig!" Ik geef Marlene en Lily een knuffel, waarna ik mijn hakken aantrek. "Ik moet nu wel gaan." Ik ga de trappen af, waarna ik Remus ook de trappen bij hem af zie komen. Sirius en Peter houden James tegen— die hoogstwaarschijnlijk ieder moment Remus kan aanvallen.

"Wow," mompelt Remus, waardoor ik mijn ogen rol. Ik stuur nog een liefelijke glimlach naar James, waardoor hij nog bozer wordt. Ik haak mijn arm in bij Remus, waarna we samen naar buiten gaan.

Een soort koets staat er, met lichtjes en een picknickmand erop, waardoor ik naar Remus kijk. Hij helpt me in de koets, waarna hij zelf gaat zitten. Met een simpele spreuk begint de koets te rijden, wat me een blij gevoel geeft.

"Dit is nu al geweldig," mompel ik, waardoor Remus glimlacht. "Heb je dit zelf bedacht?"

"Met een beetje hulp, ja," zegt hij. Hij opent de picknickmand, waardoor er veel etenswaar— vooral met chocolade— tevoorschijn komen. "Je hield toch van chocolade?" Ik knik, waarna hij me een chocoladeroos aangeeft.

"Hoe heb je dit bedacht?" Vraag ik, waarna hij zijn schouders optrekt. "Remus?"

"Toen we dit jaar in de koetsen naar Hogwarts gingen zag ik hoe fijn je het eigenlijk had in de koetsen, en ik vond het schattig," zegt hij, waardoor ik het bloed naar mijn wangen voel stromen. Hij grinnikt even, "je bloost."

Ik wil wat zeggen, maar ik krijg geen geluid uit mijn keel. Ik verberg mijn hoofd in mijn handen, waardoor Remus grinnikt. Ik kijk voorzichtig op, en zie hem nog steeds glimlachen.

"Je wilde dat ik zou verliezen, of niet soms?" Vraag ik, waarna hij knikt.

"Anders had ik de date voor niets gepland," zegt hij, waarna ik grinnik. "Lach je me nou uit?" Ik schud snel mijn hoofd, waardoor zijn mond openvalt.

"Je vangt vliegen," zeg ik. Hij kijkt me speels aan, waardoor ik grijns.

"Ik snap nu wat je bedoelde toen je zei dat je erger was dan James," zegt hij. Ik lach even, waardoor zijn glimlach groter wordt. We blijven nog praten— en eten— en genieten van de omgeving totdat het elf uur is.

"Ik denk dat je moet schuilen voor James," zeg ik. Remus trekt zijn schouders op, en pakt dan mijn hand vast. Hij stopt met lopen, en trekt me terug. "We moeten zo gaan, Remus."

Hij schudt zijn hoofd lichtjes, "waarom?" Ik frons. "Ik heb het niet over dat we moeten gaan, Madeline. Ik heb het nu over dat je mijn hart slagen laat missen als je lacht, of langsloopt. Je bent misschien het zusje van mijn beste vriend, maar dat maakt me niet uit. Ik ben verliefd op je, meer dan ik ooit met woorden kan uitleggen. Ik kan je niet in een andere liefdesrelatie zien, ik zou zo graag willen dat ik degene zou zijn die kan zeggen dat jij mijn vriendin bent, maar ik durf je niet te vragen. Ik was al blij toen ik uit mijn woorden kwam na het spel, anders zou ik zo ontzettend beschaamd zijn— ik was bang dat ik zou verliezen, en dan vervolgens jou te verliezen, ik zou het mezelf niet vergeven. Madeline, ik durf het bijna niet te vragen, maar wil je alsjeblieft mijn vriendin zijn?"

Een glimlach kruipt voorzichtig over mijn gezicht als ik knik. Het lijkt of ik ben vergeten hoe ik moet praten, maar het voelt fijn. Ik ben in de zevende hemel, misschien zelfs nog hoger.

Remus legt zijn handen op mijn wangen, en drukt zijn lippen op de mijne. Ik leg mijn handen op zijn armen, voor zolang het mag duren. Hij trekt langzaam terug, alsof hij hetzelfde voelt als ik. Hij houdt zijn gezicht centimeters van die van mij, en glimlacht dan weer.

"Je weet niet hoe gelukkig je me maakt, Maddy," mompelt hij.

"Ik kan me iets voorstellen," zeg ik. Hij drukt voorzichtig een kus op mijn voorhoofd, waarna hij zijn hand in die van mij verstrengelt. We lopen rustig naar binnen, zonder dat ook maar iets de glimlach van mijn gezicht kan halen.

We lopen de Gryffindor commonroom in, waar James slapend op de bank zit. Remus schudt lichtjes zijn hoofd, waarna hij me aankijkt. "Ik maak hem wel wakker," fluister ik. Remus knikt, waarna hij nog een kus op mijn wang drukt voordat hij naar zijn kamer gaat.

Ik ga voor James zitten, en schud hem zachtjes heen en weer. Hij opent langzaam zijn ogen, waarna hij me slaperig aankijkt. "Je bent nog veilig," zegt hij, waarna ik grinnik.

"Hij is je beste vriend, sukkel," zeg ik, "ik denk niet dat je hem iets aan zou kunnen doen." James grinnikt en haalt zijn schouders op. "Ga naar bed, James."

"Ik wil morgen horen hoe de date was," zegt hij, waarna ik knik. Hij geeft me een knuffel, waarna we allebei naar onze kamers gaan.

----------------

al shipnamen bedacht voor de shipshipship?

xX

Dynasty {Remus Lupin} [Marauders]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu