Dynasty {Remus Lupin} [Marauders]

12

MADELINE POTTER

Ik zit naast Remus in de trein terug naar Perron 9 3/4, voor Kerst te vieren. Ik heb mijn ouders zo ver gekregen dat ik de week tussen Kerst en nieuwjaar bij Remus mag blijven— waar James het niet mee eens is.

De trein stopt, waarna we allemaal uitstappen. Remus trekt me mee naar de kant, waar hij zijn lippen op de mijne drukt. Het duurt niet lang, maar zijn glimlach maakt alles goed. "Ik ga je missen," zegt hij.

"Ik ga jou ook missen," zeg ik, "maar we zien elkaar al snel weer." Ik geef hem een laatste knuffel, en ga dan naar mijn ouders, James en Sirius. We gaan naar ons huis, waar ik direct naar mijn kamer ga.

"We eten over een half uur!" Roept mijn moeder, waarna James zucht. Sirius en James komen mijn kamer binnen, en gaan tegenover me zitten.

"Wat is er met jullie?" Vraag ik, waarna James grijnst.

"Je kan ons vast wel helpen met ons koppelen voor het eind van het jaar, of niet soms?" Vraagt hij dan.

"Jullie zitten naast elkaar, match gemaakt zou ik zeggen," zeg ik. Sirius gooit een kussen naar me, waardoor ik lach. "Ik denk toch echt dat jullie dat zelf moeten doen."

"Maar jij hebt al een vriendje," zegt Sirius. "Help ons!"

"Dat 'vriendje' is jullie beste vriend— en hij heeft mij gevraagd," zeg ik. "Vraag hem om hulp, niet mij." James trekt het boek wat ik wil gaan lezen voor mijn neus weg, waardoor mijn mond openvalt.

"Je gaat ons helpen voordat je je boek terugkrijgt," zegt James. "Het maakt mij niet uit hoeveel tijd daaraan verloren gaat, ook al duurt het dagen."

"Je bent een eikel," mompel ik, waarna hij grijnzend zijn schouders optrekt. "Nou aangezien jullie net zo romantisch zijn als een blobvis denk ik niet dat jullie veel kans hebben bij de dames, maar ik kan wel wat proberen."

Sirius gooit nog een kussen naar me, waardoor ik grinnik. "Help ons gewoon, Mads," zegt hij. "Vooral James, want hij is hopeloos verliefd op Lily." Ik knik, terwijl James wat scheldwoorden mompelt.

"Vooruit dan, maar vooral omdat jullie me anders nooit alleen laten," zeg ik.

*

Ik klop op Remus' voordeur, waarna ik wat gestommel hoor. Een wat oudere man doet open, en kijkt me vriendelijk aan. "Jij moet de Potter zijn waar Remus het over had," zegt de man.

"Hopelijk wel," zeg ik, waarna hij lacht.

"Kom binnen," zegt hij. Ik loop het huis binnen, waarna hij zijn hand naar me uitsteekt, die ik aanneem. "Lyall Lupin."

"Madeline Potter," zeg ik. Ik trek mijn jas uit, die Lyall op de kapstok hangt. Ik loop Lyall achterna de woonkamer in, waar een vrouw rond dezelfde leeftijd als Lyall zit. Ze staat op, en geeft me een knuffel.

"Hope Lupin," zegt ze.

"Madeline Potter, aangenaam," zeg ik.

"Je bent netjes opgevoed," zegt ze. "Dat proberen we nog steeds met Remus— maar hij laat zijn vriendin hier alleen staan, terwijl hij zelf boven zit. Ik haal hem wel even."

Ze gaat naar boven, en niet veel later komt ze terug met Remus. "Je had beloofd al eerder beneden te zijn, Remus," zegt Lyall, waarna hij naar zijn zoon lacht. "Laat Madeline maar je kamer zien, dan maken wij alvast het eten klaar."

Remus pakt mijn hand vast, en neemt me mee naar boven. "Mijn ouders waren erg enthousiast om je te ontmoeten," zegt hij, waarna ik frons. "Ze dachten eerst dat ik het over James had." Ik grinnik, en ga zitten op zijn bed. "Hoe was de tijd met James en Sirius?"

"Leuk, maar ik ben blij dat ik weg ben," zeg ik. Hij gaat naast me zitten, en kijkt me aan. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd, waarna hij fronst.

"Je bent koud," zegt hij.

"Het sneeuwt buiten, sukkel," mompel ik, waarna hij beschaamd wegkijkt. "Maar ik denk niet dat je dat gemerkt hebt." Hij schudt zijn hoofd, waarna hij me weer aankijkt.

"Je bent nog steeds schattig," zegt hij. Hij drukt voorzichtig een kus op mijn lippen, waarna hij weer glimlacht. "Je bent echt fantastisch, Maddy. Ik houd van je."

Ik kijk hem in zijn ogen aan, "ik houd ook van jou, Remus." Hij legt zijn armen om me heen, en wiegt me zachtjes heen en weer. Het voelt zo vertrouwd, hoewel we maar een paar maanden een relatie hebben.

Het voelt alsof ik niet meer zonder hem kan, maar het voelt goed. Het voelt fijn om bij hem te zijn, ik voel me beschermd.

Remus gaat liggen, en trekt me voorzichtig mee. Hij gaat met zijn hand door mijn haar, waardoor ik mijn ogen sluit. Hetgeen waar James niet tegen kan— iemand die langzaam door zijn haar gaat— daar kan ik ook niet tegen.

Remus grinnikt zacht als hij merkt hoe fijn ik het vind. "Ik had niet gedacht dat je James' trekje ook had," zegt hij.

"Zeg niet dat 'het me schattig maakt'," mompel ik. Hij haalt zijn hand uit mijn haar, waardoor ik pruilend opkijk.

"Maar dat doet het wel," zegt hij. "Het maakt je heel erg schattig, Mads, maar dat gezicht maakt je nog schattiger."

"Ugh," mompel ik, waarna ik weer mijn hoofd verberg in zijn trui. Hij lacht even, en gaat weer met zijn hand door mijn haar. "Waarom ben je verliefd op me, Rem?"

"Omdat je fantastisch bent," zegt hij. "Ik kan op je bouwen, je bent aardig, je bent grappig, je glimlach kan de kamer oplichten, je bent te vertrouwen — en ik zie een toekomst in je." Ik kijk fronsend naar hem op. "Ik wil een toekomst met je, Maddy. Ik wil met je trouwen, ik wil kinderen met je — ik wil oud met je worden."

Ik glimlach naad hem, en druk mijn lippen op die van hem. "Ik zou graag in die toekomst willen leven," zeg ik.

——————

mijn updateschema ging zo goed :(

xX