Repeat

Proloog

Ik hoorde het zachtjes tikken van de regen op de schuine daken, geen idee hoelang het al bezig was, noch hoelang ik hier al zat. Geen idee van wat ik vanochtend gegeten had, of van wie ik eigenlijk was. Ik voelde de kilte van de betonnen muur achter me door mijn botten trekken. Er rolde een rilling langs mijn rug. Bang, koud en verward. Niet alleen. Ik voelde me de laatste tijd nooit echt alleen. Was dat maar zo, kon ik maar terug naar hoe het was geweest. Zonder zorgen, zonder kennis en zonder leed.