Repeat

Hoofdstuk 1

Ivy? Ben je oké? Kun je me verstaan? Ik hoorde de stem van Skyler, eerst zacht daarna kreeg hij een hardere maar bezorgdere toon. Ik kijk omhoog en zie dat Skyler over me heen gebogen staat. Ben je oké? Vraagt ze nogmaals. Een beetje geschrokken sta ik op. Ja ik denk van wel, wat is er precies gebeurt? Skyler, wiens stem normaal altijd opgewekt klinkt, vertelt me bezorgt dat ik struikelde over een boomwortel. Dan herinner ik het me weer, waarom moesten we dan ook zo nodig in het bos hardlopen. Vluchtig klop ik het zand van mijn zwart met wit gestreepte trainingsbroek. Mijn handen voelen koud aan, gelukkig stelt Sky net voor dat het misschien tijd is om terug te gaan.

Als ik na ander half uur terug fietsen eindelijk thuis kom, laat ik me op mijn bed vallen. Ik heb zo'n typisch déjà vu gevoel, alsof ik dit alles al een keer heb mee gemaakt. Ik schud het van me af, het zal wel niets zijn. Snel trek ik mijn pyjama aan, hij is nieuw, vorige week met Sky bij de Hunkemöller gekocht. Met mijn hand strijk ik over de zachte satijnen broek. Een scherpe pijnscheut trekt via mijn hand door mijn arm. Als ik naar mijn hand kijk zie ik dat er een diepe snee in zit, dat is vast gebeurt bij die rare val van straks. Ook zit er op mijn prachtige broek een bloedvlek. Awh shit, dat gaat mam niet leuk vinden. Zo vlug als ik kan trek ik een oude pyjama aan en loop ik naar de zolder. Ik verstop de vieze broek tussen de andere was onderaan de wasmand. Muisstil loop ik terug naar mijn kamer. Ik doe het licht uit en kruip mijn bed in.