Her şey çok farklı...
Her şey nasıl bir anda değişti,ben nasıl bir anda böyle oldum bilmiyorum.
Sevilmeyi özlüyorum, beni güzel seven insanları özlüyorum, sanırım tek duygum bu ÖZLEMEK...
Tek yaptığım boş boş dolaşmak, içmek, sigara içmek, dağılıp eve dönmek.
Milletin derdini dinlemek ve hayata tutunma amacım olan bir kardeşe, bir dosta sahip olmak...
Hepsi bu...
Beni hayatta tutan dost... Ne güzel değil mi? DOST demek DOST'um var demek, sırtını yaslayacağın bir dost...
Sevmek sevilmek sadece dostlarda görünür, ama öyle sadece çıkarı için yanınıza olan dost değil bu, kötü gününde bile iki eli kanda da olsa çıkar gelir yanına hah işte öyle bir dost bu dost.
En son yıkılışımda da sen gittin tam hayata tutundum derken tam da sevgimin karşılığını alıyorum derken ilk başta huzur gibidir, kendine alıştırır, güvendirir, ne kadar uzağında olsa da alışır ve güvenirsin, benimsersin...
Ya da öyle SANARSIN...
Taki sen yarı yolda BIRAKANA kadar...
Son kez dedim ki, birisini seveyim çünkü güzel seviyor dedim...
GÜZEL seviyor ....
Ama beni değil başkasını "özgürlüğü kadar güzel, sevgisi kadar özgür..." olanını gün ışığını...
inandım saf gibi inandım beni sevdiğine İNANDIM...
