Sesler...Ses kafamdaki sesler,ses...Evet ses,kendi sesim, düşüncelerim, herdüşünceyi başka biri söylüyo gibi, Her kafadan bir SES...Hayali var olan insanlar,hepsi burda, kafamın içinde ama yoklar da , sen anlamadın...Demek istediğim o insanlar var, ama yankmda değiller başka yerde mesela evde, sokakta, başka şehirde vs. Ben onları hayali yapıyorum, yanımda gibi ama yok gibide...Onlarla konuşuyorum...Cevap veriyolar...BEN VERİYORUM...Kendimi kaybediyorum, kimseye demiyorum, susuyorum ve sadece yaptığım yekşry sigaramı içerken onları dinlemek, düşüncelerimi dinlemek, baş ağrıtıcı ve yorucu. Sus diyorum "ben değil asıl SEN SUS, konuşan ben DEĞİL SEN" ...Düşünce, düşünmek, düşün...Bunları yazarkende düşünmem geriyo beni. Ben ne istiyodum? Beni ne mutlu ederdi? Bir tabe çikolata mı yoksa sana sadık birisinin olması mı? Ne zaman kurtulucam seslerden?"HİÇ BİR ZAMAN!!!" Yardım eden bile yok. Çünkü kimsem yok. Dostum da nasıl uğraşsın bu boyunu aşar onun. Onada yüklendim yeterince. Saçmalıklar, sessizlik, içine kapanıklılık...Veee gerçek HAYAT.Hayat...Anlamsız boktan bi hayat...Ne önemi var boş boş yaşamanın, bunun mu bedelini ödiycem. Saçma hemde çok SAÇMAA!!!
