üç nokta

yanlızlıktan oluşmuşluk

   

      ARKADAŞLAR YORUMLARINIZI YAZIN LÜTFEN BENİM İÇİN ÖNEMLİLER  

        Yanlızca o vardı sadece o. Yanlızdı bi başına sokağın bir kenarına büzülmüş, uzanmıştı. Oldukça korkaktı. Belki günlerdir hiçbir şey yememişti. Ben ise o sokağın hemen karşısında oturan biriyim hergün onu gözetliyorum. Beni görmüştür belki. Onla konuşmayı çok istiyorum acaba nereden gelmişti buralara. Kimi kimsesi yokmuyduki hiç. Okumuyormuydu, aslında çalışkan birisine benziyordu. Gün boyunca onu dilenci sanıp önüne iki kruş atanlardan bıktığı her halinden anlaşılıyordu. yağmurlu oluyor bazen hava, ama o yinede gitmiyiyordu. Aslında doğru ya gidecek bir yeri yoktur ki onun. karar vermiştim gidip onunla yarın konuşacaktım belki adını öğrenirdim en azından o diye bahsetmezdim aslında pek kimseyede bahsettiğim yok ama yinede ismini öğrenmekte fayda var. Yarın okul çıkışı gidecek konuşaktım.

Sabah erkenden okul için hazırlandım saçlarımı at kuyruğu yaptım ve kahvaltıya oturdum. Evden çıkmadan önce dolaptan bir paket bisküvi aldım belki o na verirdim tabii kabul ederse sonuçta yoldan geçen insanların dilenci sanıp önüne attıkları paralar hep oldukları yerde duruyordu... O paraların kruşuna bile ellemediğine göre çok dürüst biri o. Neyse sonunda okul bitmişti. Heyecanlıydım acaba benle konuşurmuydu. Yoksa bütün sorularımı yanıtsızmı bırakacaktı. Neyseki korktuğum olmadı. Havada günlük güneşlikti. Gittiğimde oradaydı zaten. Yanına vardığımda ben :

- kaldırımda banada yer varmı ?

- evet tabii

oturmuştum kaldırımın bir kenarına . Ve ona elimi uzatarak :

- ben marry memnun oldum.

oda hafif korkak bir şekilde :

- bende robert memnun oldum demişti titrek sesisyle .

Artık sorularıma başlıyabilirdim.

- şey birşey soracağım robert senin kimsen yokmu neden sokakta kalıyorsun ?

- bunları sana anlatmak istemiyorum ve bunları bana sormaya hakkın yok marry hiçbirşeye hakkın yok neden merak ettiysen bir sokak çocuğunun kimi kimsesi olmadığını.

- özür dilerim ben neyse tekrar memnun oldum görüşürüz.

 eve yönelirken yanlış birşeymi yaptım acaba diye düşündüm. Aslında ona da pardon roberte de hak vermek gerek ya sonuçta başına ne geldiğini bilmiyorum ama zor günler atlatmış olsa gerek. Belki okadar kötü şeyler yaşamıştırki artık kimseye karşı bir güveni kalmamıştır. Ama ona yardımcı olmam gerek belki okursa güzel yerlere varacak ama bunu nasıl başaracağım bilmiyorum öncelikle robert' ın bana güvenmesi gerekiyor güvenmezse bunu başaramam galiba zor olacaktı. Ertesi sabah okula giderken fark ettim ki robert yerinde yoktu gitmişti. bir an herşeyden kendimi suçladım. Onu kıracak birşey söylemedim diye geçirdim içimden. Okula giderken aklıma gelmişti. Bugün matematik sınavı vardı hiç çalışamamıştım, üzgündüm zaten geçen sınavada çalışamamıştım üşüttüğüm için annemler okula göndermemişti, iyiki sınav kolaydıda yüksek almıştım ama bu seferki öyle gözükmüyordu bu günlerde derslere fazla odaklanamamıştım.

      tam okula girecektimki robert'i gördüm okulun oradaki sokağa oturmuştu bu sefer. Yüzü aynıydı ve tebessümleri de. Tam yanına gidecektim ki ders zilinin çaldığını duydum zaten geç kalmıştım. Koşar adımlarla okula gittim. Tenefüslerde matematik sınavına hazırlanmaya çalıştım halbuki ne yazar konuları gerçekten hiç anlamamıştım. Yanımda  angella oturuyordu sınıfın en çalışkanı, bir an ondan kopya çekmeyi düşündüm ama bu riski göze alamazdım. Yakalanırsam okul hayatım bitebilirdi. Hem bu haksızlık olurdu yüksek alabileceklerin hakkını yerdim ama bende çalışsaydım bende yüksek alırdım of yine kararsız kalmıştım. Yok kopya falan çekmiyecektim kendim başaracaktım, artık ne alırsam. Sınavın olacağı ders gelmişti. Çok korkuyordum, sınavda birkaç soruyu kolaylıkla yaptım. Arada yapamadığım birkaç soruyuda angelladan bakmak zorunda kaldım ama buna mecburdum. Sınav bittikten sonra bazı öğrencilerin sınav hakında konuşmalarını dinleyemeden bahçeye indim okul çevresindeki demirlerin ordan robert'e baktım. O anda Robert bir anda başını çevirdi ve yine titrek sesiyle