PAPATYA KOKULUM

1.bölüm

Aşk neydi böyle?

Bu duyguyu ilk defa tadıyordum. Sanki kalbim çıkacak gibi hızlı hızlı atıyordu. Onu düşündükçe ya da onunla aynı ortamda olunca kalbim yerinde durmuyordu.

O huzurdu benim için ama onun için ben sadece kardeşten ibarettim. Bana hep 'kardeşim' derdi. Bu kelimeyi her söylediğinde kalbim acıyordu. Ona belli etmesemde o gidince deliler gibi ağlıyordum. Bilmiyordu onu nasıl sevdiğimi. Bilmiyordu onu deliler gibi aşık olduğumu. o hiç birşey bilmiyordu. Onun kokusunu içime çekmek istiyorum. Ona sarılmak ve onu asla bırakmamak istiyorum.

Gözümden gelen yaşları hemen sildim. Ben ilk defa aşık olmuştum. Ben hiç böyle tahmin etmezdim. Abi dediğim kişiyi seveceğimi nereden bilebilirdimki. İki ay öncesine kadar onu seveceğim aklımın ucuna bile gelmezdi.

Selin söylemese kalbimin neden böyle hızlı attığını bilemezdim. 'Sen abime aşıksın' deyince o zaman anladım ona aşık olduğumu. Selin sevdiğim adamın kardeşi ve benimde en iyi arkadaşım. O anlamıştı abisine nasıl aşık olduğumu. O zaman ona bağırdım çünkü bilmiyordum ki.

'Selin saçmalama o benim abim' söylediğim cümle yaktı. O zaman anladım ona aşık olduğumu. Selinde birşey söylemeden gitti. Bende bir haftadan beri evden dışarı çıkmıyordum.

Selinde arada sırada gelip konuşuyorduk. Selin abisine aşık olduğuma ikna etmeye çalışıyordu. Seviyordum onu ama kimsenin bilmesini istemiyordum. Selinde uğraşmayıp biraz konuştuktan sonra gidiyordu. Biliyordu abisini sevdiğimi. Benim ağzımdan öğrenmeye çalışıyordu. Bir haftadan beri sevdiğim adamı görmemiştim.

O yanımda olmayınca bir yanım eksik kalıyordu. Her seferinde kalbim acıyordu.
Ona nasıl bağlandım bende bilmiyorum.

Bir haftadan beri neden evden dışarı çıkmadığımı bilmiyorum. Sadece korkuyorum. Onu görünce ne yapacağımı bilmiyorum. Onu sevdiğimi bilmemesi lazım. Bilirse ne tepki vereceğini bilmiyorum.

Korkuyorum hemde çok.

Derin düşüncelere daldım ve fırındaki pizzayı unuttum. Hemen koşarak mutfağa gittim. Fırındaki pizzaya baktığımda yanmamıştı  çok şükür ki. Fırından pizzayı çıkardım. Hemen pizzadan bir dilim kestim ve tabağa koydum.

O kadar güzel bir pizza yapmıştım ki. Pizza harika kokuyor. Evin her tarafına pizza kokusu yayıldı. Buzdolabından da kolayı aldım ve bir bardağa koydum. Pizzamı ve kolamı alıp salona girdim. Televizyondan bir dizi açıp izlemeye başladım. Pek dizi izlemem ama arada sırada canım sıkılıyorsa izliyordum. Ben diziye dalmışken kapı çaldı. Saat gece iki olmuştu. Gece gece bu kimdi ki şimdi.

Yavaş adımlarla kapıya gittim. Kapıyı açtığımda bir şok yaşadım. Gördüğüm kişiyle ağzım açık kaldı. Sadece ağzımdan bu kelimeler döküldü.

"Selim abi"

Ben ondan uzak durmak istesemde o benden uzak durmuyordu. Ben onun yüzünü görmemek için bir haftadan beri evden çıkmıyordum.

Onu unutmak istiyorum ama bir türlü aklımdan çıkmıyordu. O benim abimdi. Ben ona nasıl aşık oldum bilmiyorum. Eskiden onu abim olarak görüyordum ama şimdi bilmiyorum. Kalbim karışık duygular içerisinde. Onu seviyorum biliyorum ama bu aşk karşılıksızdı. O beni sevmezdi. Onun çevresinde benden daha güzel kızlar var.

Bana mı bakar yoksa o manken gibi kızlara mı bakar?

Tabikide o manken gibi kızlara bakar. Keşke onu sevmeseydim. Onu tanımamış olsaydım keşke ama çok geç kaldım. Artık kalbimi ona verdim ben.

Onun gözlerinden başka bütün yüz hatlarını inceliyorum şuan. Yüz hatlarından anladığım üzere sinirli. En sonunda pes edip gözlerine baktım. Gözlerine bakınca yine aşık oldum o gözlere. Şuan eriyorum ya. Onun sesiyle şok içinde kaldım.

"Selin bana herşeyi anlattı"

Ne dedi? Biliyormuydu şimdi. Onu sevdiğimi biliyormuydu. Şuan şok içinde ona bakıyordum. Bana yaklaştı ve yaklaştıkça kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Biraz yaklaştıktan sonra beni biraz ittirip içeri girdi. Bende şoktan çıkınca onun arkasından gittim. Salona girdi ve koltuğa yayıldı.

Ben şuan kızarmıştım ve her tarafım yanıyordu. Şuan ateş gibi yanıyordum. Allahım bana yardım et. Bende onun karşısına oturdum. Ona bakamıyordum bile. Şuan yerin dibine girmek istiyordum. Ne diyeceğini merak ediyordum.

Şuan ellerimle oynuyordum ve beş dakikadan beri konuşmuyordu. Bana baktığını hissetiyordum. Ona bakamıyordum çünkü cesaretim yoktu. sessizliği bölen ben oldum.

"Selim abi..." dediğimde hemen sözümü kesti.

"Bak Nisa bana gelip söyleyebilirdin" ona bakamıyordum bile. Biraz durduktan sonra konuşmaya başladı.

"Bana neden söylemedin aşık olduğunu ondan mı dışarı çıkmıyorsun?"

Şuan çok utanıyordum. Diyecek birşeyim yoktu. Bu konuşmadan sonra bir daha yüzüne bakamam. Zaten bakamıyordum ki. Ayağı kalktı bende ona baktım  şuan ağlaya bilirdim. Gözlerim doldu.

Yanıma geldi ve oturdu. Şuan çok yakındık. Kalbim 'ben burdayım' diye bağırıyordu. Ellerimi tuttu. Hemen gözlerine baktım. Gözlerinden hiç bir duygu okunmuyordu. Sadece sinirliydi ve gözlerinden ateş fışkırıyordu. Şuan korkuyorum. Gözlerimin içine bakıp konuşmaya başladı.

"Buraka aşık olduğunu daha önce söyleseydin keşke. Abin sayılırım sonuçta. Bu kadar acı çekmene gerek yoktu. Ben burakla konuşurum merak etme."

Ne? Burakta kim?