ဒီေန႔က်ြန္ေတာ္ LuHanရ႕ဲ အထက္တန္း ပထမနွစ္တက္မယ့္ ပထမဆုးံေန႔..
ရင္ခုန္မိတယ္..
ဘာလို႔ဆို က်ြန္ေတာ္က ေဘဂ်င္း chianကေန
ေျပာင္းလာတ့ဲေက်ာင္းေျပာင္းေက်ာင္းသားသစ္
ေလးေပါ့ဗ်ာ..koreaကိုpaရ႕ဲအလုပ္ေၾကာင့္
ခဏေျပာင္းလာရတာ..ဒါေပမ့ဲက်ြန္ေတာ္
ေပ်ာ္တယ္..ဒီမွာက ေဘဂ်င္း ထက္စာရင္
လူမရႈပ္တာရယ္..ကိုယ့္ဘာကိုယ္သီးသန္႔ေန
ၾကတ့ဲပတ္၀န္းက်င္ ေၾကာင့္လဲပါမယ္ထင္တယ္.
က်ြန္ေတာ္ LuHanဆိုသည္မွာလဲ
လူမ်ားတ့ဲေနရာေတြဆိုသိပ္သေဘာမက်..
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သီးသန္႔ေနတတ္တ့ဲ
အက်င့္ေၾကာင့္ လူေတြန႕ဲခပ္ခပ္ေ၀းမွာ
ေနတယ္ ဥပမာ ေျပာရမယ္ဆိုရင္
-ည ဘက္ Han ျမစ္ကမ္းမွာ
တစ္ေယာက္ထဲသြားထိုင္ေနရတာမ်ိဳးေပါ့
ေလေကာင္းေလသန္႔လဲရတယ္..
လူလဲရွင္းတယ္.ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လြတ္လြတ္
လပ္လပ္ ေတြးခ်င္တာေတြး..ေဆြးခ်င္တာေဆြး
လို႔ရတာေပါ့ဗ်ာ...{ကေလး က ဘာကိုေတြးၿပီး ဘာကိုေဆြးတာ တုန္း ကိုယ့္ကို လဲေျပာျပပါလား}
"Ya..အာသာေပါက္စ ၀င္ ၀င္မရုႈွပ္န႔ဲ ဟာ
feelပ်က္တယ္"
{ေအးပါဟယ္ မေပ်ာ့ေတာ့ ပါဘူး}
"ၿပီးေတာ့ေျပာလိုက္ဦးမယ္..ငါ့ကို ကေလး လို႔မေခၚစမ္းန႔ဲ..ငါကနင့္ထက္၁၄နွစ္ ႀကီး အဲ
ficထဲမွာ ငါက အထက္တန္းေက်ာင္းသားဆို
ေတာ့ နင့္တ့ဲ၂နွစ္ ႀကီးတယ္ ကေလးမရ႕ဲ
လူႀကီးကိုရု္ိရုိေသေသ ဆက္ဆံစမ္း"
{အမေလး...သူ႔ ကိုယ္ သူလူႀကီးတ့ဲ ၅နွစ္သား
မ်က္နွာန႔ဲကိုမ်ား}
"ဘာ ဘာ ေျပာလိုကာတယ္ အာသာ ေပါက္စ"
{ဟီးးးးးးဘာမွမေျပာပါဘူး နားၾကားမွားတာေနမွာပါ..ear phoneေတြသိပ္ မတတ္န႔ဲဦး
ကန္းသြားမွ အာသာ ၇င္ကိ်ဳးရခ်ည္ရ႕ဲ}
"သြားပါေတာ့ ဟာ ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတ့ဲ
အာသာမပဲ"
{ခ္ ခ္သြားၿပီ..}
YOU ARE READING
My Lovely Bae(ျမတ္နိုးရပါေသာ ကိုယ့္ရ႕ဲကေလးေလး)
Romans#က်ြန္ေတာ္တကယ္ ကေလး ကိုျမတ္နိုးမိသြားတာ...က်ြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ကေလး မရွိလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး..ဆိုတာ #အ့ဲလူႀကီး လူကို ၾကည့္တ့ဲအၾကည့္ေတြက ရူးေလာက္တယ္..ေနြးေထြးၿပီးက်ယ္ျပန္႔တ့ဲရင္အုပ္က်ယ္ ႀကီးရွိတ့ဲအ့ဲလုူႀကီးရ႕ဲအခ်စ္ေတြ၊ ဆြဲေဆာင္မႈ...