5jaar later
-
Langzaam open ik me ogen, en knijp ze gelijk weer dicht na het felle licht. "Je moet daar echt mee stoppen", zeg ik zuchtend tegen mijn moeder, doelend op de open gordijnen.
Ze grinnikt even, en trekt de gordijnen nóg verder open. Ik uit nog een geïrriteerde zucht en verstop me hoofd in mijn kussen. "Sta op slaapkop, Sara wacht beneden. Je zou helpen met zoeken naar een trouwjurk voor haar." Ik schiet direct overeind om te tijd te zien. 9:55. "Serieus mam? Had je me niet wat eerder wakker kunnen maken." Ze geeft me een waarschuwende blik, " ik roep haar naar boven, ga alvast de douche in."
-
"Dat word hem!" Schreeuwen we alle drie tegelijk. We kijken elkaar aan en schieten dan allemaal in de lach. "Zou die het mooi vinden" vraagt Sara wat onzeker, terwijl ze over haar jurk heen strijkt. Ik kijk haar raar aan, " schat doe normaal, hij staat je echt prachtig. En trouwens, sinds wanneer ben jij onzeker?, zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. Ze glimlacht ondeugend naar me en draait zich dan weer om naar de spiegel. Meriam en ik kijken elkaar lachend aan, onze vriendin gaat een nieuw leven tegemoet, en wij zullen haar met alle liefde hierin steunen.
Vermoeid schop ik mijn hakken uit en sla de deur dicht. Het is een zwarte envelop op de deurmat die mijn aandacht trekt. 'Aan Nihal '
staat er met witte sierletters op geschreven, aan mij?Wat zal erin staan, vraag ik mezelf af. Ik ben nooit heel nieuwsgierig over dingen in het leven, maar deze brief trekt mij aan op de een of andere manier. Terwijl ik er gehypnotiseerd naar blijf staren hoor ik de achterdeur dichtslaan. Ik gooi de brief snel op de grond en ga er met beide voeten opstaan. Mijn broer komt binnenlopen met een zwaar uitziende doos. "Nihal help me even, er staan nog meer dozen in de auto, breng ze naar mijn kamer". Ik knik even en wacht tot hij wegloopt. Halverwege stopt hij even, "oh en niet openmaken wil je."
Zodra hij weg pak ik snel de brief en ren zowat naar boven, waar ik hem in mijn kussensloop verstop.
Met een zucht leg ik de laatste doos op de stapel. "Ach stel je niet zo aan joh, die dozen wegen niks." Ik kijk hem droog aan, en gooi een kussen zijn richting op, lachend loopt hij de kamer uit. Snel draai ik de deur op slot en haal de brief onder mijn kussen vandaan.
"Nihal"
Als je dit leest is er geen weg meer terug, je zorgeloze leventje staat op het punt te veranderen in een hel, althans dat ligt aan hoe je het aanpakt. Sabah is dood, maar goed zij was slecht een hulpmiddel in dit geheel. Jouw echte moeder daarintegen is waar dit over gaat. Sabah is jouw moeder niet, jouw echte moeder zit al jaren gevangen bij ons. En jij bent de enige die haar kan bevrijdden. Maar daar moet je iets voor terugdoen, doe je het niet zal jou echte moeder sterven, inclusief iedereen wie je lief hebt. Veel keus heb je dus niet. Je zult opdrachten krijgen, 10 enveloppen staan je te wachten, met daarin de spelregels en de opdrachten , je kan veel verwachten dus bereid je mentaal en fysiek voor.
Let the game begin •¥•
Vote&comment💗.
