TALİHSİZ MELEK

"Demir Kolejine Hoş Geldin."

   Pencerenin pervazında oturmuş yağmurda koşuşturan insanları izlerken derin bir 'of' çektikten sonra başımı dizlerime gömüp can sıkıntım geçsin diye tilkileri saymaya başladım. Evet tilkileri, çünkü benim hayal dünyamda koyunları tilkiler kaçırmıştı. Hayal gücümün sınırlarını zorlarken annemin bağırışıyla kendime geldim.

"Kız Cansu! Sen yine mi odana tıkıldın, gel şu sofrayı kur da bir işe yara!"

Bu sesleri daha fazla duymamak için kazağımı kafamın üstüne kadar çektim. Aniden kapının açılmasıyla pervazdan düşüp bacağımı sakatlamıştım. Abimin anırma sesleri gelince ölümcül bakışlarımı ona fırlatıp yatağıma oturdum. O da karşıma oturunca şaşkınlığımı gizleyemedim. Abim bu odaya sadece beni gıcık etmek için girerdi, fakat şu an karşıma oturmuştu. "Ne isteyeceksin?" dedim soğuk çıkmasını umduğum sesimle. Bir anda bakışlarını kaçırınca merakım iyiden iyiye artmıştı. Derin bir nefes alıp konuşmaya başlayınca tüm dikkatimi ona verdim.

"Sevgilim var."

Gözlerimi Yeşil Dev Hulk gibi açmış suratına aval aval bakarken devam etti.

"Bakma öyle, talihsiz. Dila'dan sonra kimseyi sevemeyeceğimi düşünmüştüm. Ama onu görünce tüm duvarlarım yıkıldı. Hani seni sinir ettiğim zamanlar mutlu oluyorum ya, bu kız beni öyle mutlu ediyor işte. O bana iyi geliyor." dedi ve bakışlarını kaçırdı. İlk kez abimle ciddi bir şey konuşuyorduk. Genelde işi şakaya vurup ikimizden birinin dayak yemesiyle sonlanan konuşmalarımız olurdu ama bu kez dayak yiyen abimin kalbiydi. Kendime geldiğimde söylediğim tek şey "adı ne?" oldu. Gülümseyip "Seda" dedi. Mutluluğu gözlerindeki parıltıdan okunuyordu. Bir süre boş bir şekilde yüzüne baktıktan sonra "annemle tanıştırmalısın onu" dedim.

"Zaten bu konuda yardım isteyecektim. Bunu anneme ben söyleyemem. Kız zaten tek gelmeyecek, bir erkek kardeşi var. Senin yaşında, o da benimle tanışmak istemiş. Anlayacağın annem baya bir delirecek." dedi ve güldü. İçimdeki 'adam haklı dağılın' diye bağıran yaratıkları kışkışlayıp tekrar abime döndüm. Abimi yıllardır ilk kez böyle mutlu görüyordum. Dila onun ilk aşkıydı, fakat bir trafik kazasında hem hayata hem de abime veda etmişti. Abimin toparlanması uzun zaman almıştı ve şimdi birisi aşka lanet okuyan abimi tekrar aşka inandırmışsa bu kişi gerçekten büyülü olmalıydı. Acaba nasıl bir kızdı, onu sevecek miydim ya da o beni sevecek miydi ki sevmezse abimi rüyasında görmek zorunda kalabilirdi. Sorularımı bir kenara fırlatıp odadan çıktım. Koridorun sonuna geldiğimde var gücümle "anne abimin sevgilisi var!" diye bağırdım.

***

Yaklaşık iki saattir şoka girmiş olan annemi hayata döndürmeye çalışıyorduk."Aferin Cansu. Öyle pat diye söylenir mi kızım?" dedi abim zilyonuncu kez isyan ederek. Yahu ben nerden bilebilirim kadının böyle şoka gireceğini?

'Ya sen nasıl bir aptalsın? Bari alıştıra alıştıra söyleseydin.'

İç sesime göz devirerek annemi tekrar sarstım. Sonunda pes edip hırkamın cebinden telefonumu çıkardığımda, abim çoktan ümidi kesmiş televizyon izliyordu. Annem sonunda kendine gelerek abime baktığında bende telefonumu tekrar cebime koyup onlara döndüm. Annem abimin yüzünü avuçları arasına almış başını okşuyordu. Şu an fil belgeseli izleyen maymundan farkım yoktu.

'Ne alaka kızım? Maymun musun sen?'

İç sesim bu kez haklıydı. Biraz düşününce iç sesime bir isim vermem gerektiğine karar verdim. Bunu aklımın bir köşesine not edip tekrar anneme döndüm. Bir anda ayağa fırladığında korkuyla olduğum yere sindim.