SANA İHTİYACIM VAR

2. Bölüm

Durağa yaklaştığımı düşünüp kafamı yerden kaldırdım ve bi baktım ki tüm gün hayalini kurduğum çocuk ordaydı. Önce bunun benim hayallerimden biri olduğunu zannedip gözlerimi ovuşturdum. Sonrasında otobüse bindik ve aynı yerde indiğimizden evlerimizin yakın olduğunu düşündüm.

2 Ay Sonra

Ben bu iki ay boyunca aynı otobüsle gitmemize rağmen o çocukla konuşmaya cesaret edemedim. Günlerden birgün okuldan erken çıktım. Onların evinin önünden geçerken birkaç çocuğun olduğunu farkettim. Nerden geldiğini anlayamadığım cesaretle çocuklara

-İşte bi abiniz var hergün bordo bişey giyiyo tanıyomusunuz çocuklar?

-Evet abla sen ömer abiyi diyorsun soyadı ufuk.

Eve gelince ilk işim facebooka girmek oldu. Eveeet! Buldum! Hemen arkadaşlık isteği gönderdim. Kabul etti! Hızına hayran kaldım! Hemen bi heycanla mesaj attım.

-Selam

+Meraba

-Naber?

+İyiyimde tanıyamadım ?

-Görmüşsündür ya :D

+İlk kez görüyorum seni

-Binanızın karşısındaki binada oturuyorum

+Peki benim oturduğum binayı, adımı nerden biliyorsun?

-Eve giderken seni gördüm ve konuşulurken adını duydum

+Kimlerin konuştuğunu duydun?

-Tanımıyorum

+Konuşan kişiler soyismimide vermiş baksana

-Ömer yazınca ilk senin adın çıktı zaten ortak arkadaşımız varmış

+Anladım

O anladım kelimesini okurken bile kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Evet haftalardır hayalini kurduğum çocukla yani Ömerle konuştum. İsmini bile soramadığım, hergün boş sayfalara ona birşeyler yazmakla yetindiğim kişiyle konuştum. 'Ne konuştunuz sanki' diyorsunuz belki ama benim için herşeyden önemli.

Bu konuşmadan sonra samimi olmaya başladık. Yaşamı sordu, gördüğünde selam ver dedi, hatta birgün beraber gidelim bile dedi. Bunları yazarken çok rahatım ama yapmakta en çok zorlanacağım şeyler. Ben utandığımdan ona ismini bile soramazken ona nasıl selam verebilirim ki? Yüzüne bile bakamam heralde. Kendimi aşağılık kompleksine soktum resmen. Okula geç gidiyorum çünkü onunla karşılaşmaktan korkuyorum. Nedenini bilmiyorum, fazla psikopatım sanırım. Yada aşırı bağlanmaktan korkuyorum. Bakalım bu sevginin sonu nereye gidecek...