KPOP ~OneShots~

Mario ~Jin

Je was bezig met het opruimen van jullie huis. Met jullie bedoelde je. Jij en Jin.
Jin was dan wel volwassen, maar hij gedroeg zich altijd als een kind. Hij ruimde bijvoorbeeld nooit zijn rommel op.

Je was eindelijk klaar met de woonkamer en toen liep je jullie kamer in. Je zuchtte en ging aan het werk. Jin was op dit moment niet thuis, omdat hij moest werken.

Je was klaar met het opruimen van het bureau en ging door met de kast.

Toen je halve wegen was zag je opeens Mario poppetjes liggen. Je had ze nog nooit gezien.

Je besloot ze om weg te gooien en ging weer door.

TIME SKIP

"Ik ben thuis!" hoorde je Jin vanuit de gang schreeuwen. Je rende naar hem toe en gaf hem een knuffel.

"Eindelijk" zei je. "Ja het spijt me. Het duurde langer dan gedacht" zei hij en hij hing zijn jas op en deed zijn schoenen uit.

"Wauw. Heb je alles opgeruimd" zei hij. "Ja zeker" zei je trots.

Opeens veranderde zijn gezichtsuitdrukking "Ook onze kamer?" vroeg hij opeens alsof het van levensbelang was. "Ja" zei je verward.

Toen je dat had gezegd rende hij naar boven. Je volgde hem.

"Jin wat is er?" vroeg je maar hij antwoorde niet. Hij liep jullie kamer binnen en liep meteen naar de kast.

Hij begon in alle laden te zoeken. "Waar zijn ze?" hoorde je hem tegen zichzelf zeggen.
"Jin" zei je en je was nog steeds verward.

"Nee nee nee" zei Jin. "Wat?" zei je en je begreep er echt niks van.

"Heb je dingen weg gegooid?" vroeg hij opeens en hij liep op je af. Hij pakte je schouders beet en keek je heel serieus aan.

"Ja natuurlijk. Dat doe je altijd als je opruimt" zei je. "Mario?" vroeg hij toen en toen hij dat zei schoot je in de lach.

"Nee! Dit is niet grappig" zei hij. "je bedoeld die Mario poppetjes" zei je en je probeerde je lach in te houden.

"Jaaa" zei hij en je schoot weer in de lach. "Y/n ik ben serieus" zei hij toen heel serieus. "Echt? Waren die dan van mijn broertje?" vroeg je.

"Nee! van mij" zei Jin toen.

Je probeerde je lach echt in te houden, maar de tranen stonden al in je ogen van het lachen.
Jin liet je schouders los en liet zich op het bed vallen.

"Jin?" zei je, maar hij gaf geen antwoord. "Jin" zei je nog een keer, maar weer geen antwoord.

Je ging naast hem liggen. "Wat dacht je ervan als we morgen nieuwe Mario poppetjes gaan kopen" zei je.

Toen je dat zei keek hij op. "Echt?" zei hij alsof hij een kind was die iets kreeg wat die al heel lang had willen hebben.

"Echt" zei je. Toen sprong hij van het bed af. "Dankje!" schreeuwde hij en hij begon je met knuffelen.

"Jin?" zei je. "Wat is er?" vroeg hij en hij beëindigde de knuffel. "Wil je gaan koken ik sterf van de honger" zei je.

Jin lachte "Yes sir!" zei hij en hij salueerde naar je.