7:30 pm na nung nagtext si Thomas parating na daw siya. Galing kasi siya sa practice ayoko na sana ngayon kami mag-usap dahil pagod siya pero ayaw niya. Sabi niya mas maganda daw kundi na ipinagpapabukas ang mga bagay-bagay.
Ito kami ngayon sa loob ng sasakyan niya. Busy siya sa pagdadrive at busy naman ako sa pagtitig sa labas ng bintana. Maya-maya binuksan niya yung radio. Siguro to lessen this awkward silence.
We had a right love at the wrong time
I guess I only knew inside.
"Vic, we need to stop seeing each other from now on." Mahina niyang sabi pero dinig na dinig ko. Para bang winawasak ang puso ko. This is how it supposed to be. Pero bakit ang sakit?
"A-alam k-o." pautal-utal kong sabi. sinusubukan kong kalmahin ang sarili ko. "A-ayaw na ni A-arra noh?"
"No. Its not like that. It was my choice you know." Sabi niya pero hindi niya parin ako tinitingnan.
I couldn't have you for a long time
"Ba-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng magsalita siya..
"She's everything to me. She's my star. She's my happy pill. She's my life..."
Ewan ko kung bakit sa dinami-raming pagkakataon eh ngayon pa ako tinraydor ng mga luha ko. Nanikip yung dibdib ko.
"U-until you... came." dahan dahan niyang sinabi. Tiningnan ko siya, nakatingin na pala siya sa akin. At ngumiti siya. Pero hindi umabot sa mga mata niya. Alam kong may mali sa mga ngiting yun dahil hindi naningkit yung mga mata niya.
"I'm very much sure na siya na but when you came. I started to have doubts. When I'm with you I couldn't think about her anymore. its like everything stops when we're together." pagtatapos niya.
"Thomas..." pero Hindi ko naman natuloy yung sasabihin ko dahil nagsalitat agd siya.
"I know its wrong. But I guess I fell for you while I'm still holding her hand. That made it worse kasi sa pagkakahulog ko sayo tatlo tayong masasaktan. I couldn't let go of her hand kasi baka mapasama yung bagsak niya because of me. But...
"Never let go of her hand. Never. Kung nahulog ka sa akin make sure na babangon ka pero never ever let go that hand. Don't worry about me. I can stand up again. I'll be fine." sabay ngiti. I made sure na it will be surreal. "This love will never be enough. it will only hurt the both of us."
"I know. But thank you for coming into my life. I've changed a lot because of you." medyo garalgal na ang boses niya umiiyak na pala siya.
"Ako din. Thank you. But please let's act as if hindi tayo naging close. Na parang wala lang nangyari. Everything will be better that way." sabi ko habang patuloy na
"If that's what you want." malungkot niyang sabi.
"Hindi ito ang gusto ko. Nagkataon lang na ito ang hinihingi sa atin ng panahon at sitwasyon." sabi ko sabay ngiti.
Sometimes good-byes are not forever
It doesnt matter when you’re gone
I still believe in us together
"I guess this is goodbye?.... for now?" tanong niya.
Somewhere down the our roads are gonna cross again
It doesnt really matter when
But somewhere down the road
I know that heart of yours will come to see
That you belong with me...
"For now..." sabi ko sabay tingin sa mga mata niya. At sabay kaming ngumiti.
