ആയിരം വര്‍ണം വിടര്‍ത്തുമാപ്പീലിയെന്‍
പുസ്തകത്താളില്‍ ഒളിച്ചിരുന്നു.
മല്‍സഖി ബാല്യത്തില്‍ അന്നൊരുനാള്‍
സസ്നേഹം നല്‍കിയതായിരുന്നു.
ആ വര്‍ഷം അവളെന്നെ വിട്ടുപിരിഞ്ഞു
എന്‍ തോഴി, എന്‍ പ്രിയ കൂട്ടുകാരി.
ബാല്യത്തിന്‍ ചെറു കൌതുകത്താല്‍
പിരിയലും ഒരു പുതുകഥയായ്‌ത്തോന്നി.
കളിയിലും ചിരിയിലും അവസാനനിമിഷവും
അറിഞ്ഞില്ല നാം വിരഹ ദുഃഖം.
ചേച്ചിതന്‍ കൈപിടിച്ചകലുമ്പോഴും
തിരിഞ്ഞുനോക്കിയവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
ഒരു മണിയശ്രു പോലുമെന്‍ കണ്‍കളില്‍
ആ നേരം വന്നു തുളുമ്പിയില്ല.
ഇന്നാ പുസ്തകത്താള് മറിക്കുമ്പോള്‍
ഇന്നാ മായൂരപിഞ്ച്ചിക കാണുമ്പോള്‍
എന്‍റെ നയനങ്ങള്‍ നിറയുന്നല്ലോ
അന്ന് നിറയാത്ത സ്നേഹാശ്രുവിനാല്‍.
YOU ARE READING
നഷ്ടസൗഹൃദം
Poetryജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ സുഹൃത്തിന് മനസ്സില്‍ ഇന്നും ഒരു പ്രത്യേക ഇടം സൂക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാ സഹൃദയര്‍ക്കുമായി ഞാന്‍ എന്‍റെ ആദ്യത്തെ കവിത സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.
