Braviours

Vakantie

Raquelle en Samuel waren inmiddels al een maand samen. Toen Raquelle 's ochtends wakker werd deed Samuel hier wel erg koud over. Hij zei zelf dat hij het was vergeten! Snel kleedde Raquelle zich aan en liep naar beneden. Samuel zat al aan het ontbijt. "Je moet even snel eten. Ik heb ergens een afspraak gemaakt en je moet even mee." zei hij zodra Raquelle de eetkamer in liep. "Ugh, zolang het maar niet hetzelfde is als de laatste keer met die bijeenkomst." zei ze. "Geloof mij maar, dit is iets heel anders." Antwoorde Samuel. Snel at Raquelle haar ontbijt op en liep toen achter Samuel aan de voordeur uit. Ze stapte in de auto en reden weg. "Mag ik misschien ook weten waar we heen gaan?" vroeg Raquelle. "Dat zie je wel zodra we er zijn." zei Samuel. Na een uurtje rijden kwamen ze aan op schiphol. "Wat doen we nou op schiphol?" vroeg Raquelle maar ze kon Samuel al niet meer vinden. Snel liep ze naar binnen in de hoop dat hij daar al was, maar dat was niet zo. Opeens voelde ze dat iemand een kettinkje bij haar om deed en daarna kreeg ze een kus op haar wang. "Fijn een maandig jubileum." zei Samuel tegen haar. "Ik wist wel dat je het niet vergeten was!" zei Raquelle. "Maar waarom zijn we op het vliegveld? Moet je iemand ophalen?" "Ik vind dat je aan alleen een ketting nog niet genoeg geeft aan de beste vriendin. Daarom heb ik voor ons een midweekje Parijs betaald. Ons vliegtuig vertrek over twee uur dus kunnen we nog mooi even winkelen hier." Raquelle stond met open mond naar Samuel te kijken. Dit was het beste cadeau dat ze ooit gekregen had, maar dat bracht haar op een andere gedachte. "Mag ik wel van mijn ouders? En hoe zit het met mijn kleren?" vroeg ze aan Samuel. "Alles is al geregelt. Ik heb gister je koffer al ingepakt en heb je ouders toestemming gevraagt. Deze vonden het goed." Raquelle gaf Samuel een knuffel en zei dankjewel.  Toen liepen ze samen naar binnen naar de winkels. Een paar braviours kwamen eraan en Samuel nam de tijd om met ze op de foto te gaan. Onder tussen keek Raquelle de hele tijd naar hoe lief hij deed tegen de fans. Ze had zich geen beter vriendje kunnen voorstellen. Samuel zag het op een gegeven moment en begon te lachen. Raquelle werd helemaal rood. Oeps! Vlak daarna werd hun vlucht omgeroepen en liepen ze naar de vertrek hal.

Twee uur later waren ze in Parijs. "Wat gaan we hier eigenlijk allemaal doen?" vroeg Raquelle aan Samuel. "Nou, ik heb een aantal activiteiten bekeken en heb een lijstje gemaakt van de dingen waar we heen kunnen, maar eerste heb ik een reservering in een restaurant voor ons, dus daar gaan we nu eerst heen." zei hij. Hij pakte haar hand vast en samen liepen ze verder. Op een gegeven moment zag Raquelle de Eifeltoren. "Hij is nog mooier in het echt! Maar waarom is het hier zo rustig?" vroeg ze. Samuel liep inmiddels naar het opgemaakte tafeltje wat voor de eifeltoren stond. Hij trok de ene stoel naar achter en gebaarde naar Raquelle om erop te gaan zitten. Raquelle nam plaats en was sprakeloos. "Dat je dit allemaal voor mij doet. Ik ben zo blij dat je mijn vriendje bent!" zei ze na een tijdje. "Zoals ik al eerder zei, bij de beste vriendin hoort ook de beste 'traktatie'." Samen aten ze onder het genot van kaarslicht en een vioolspel hun avond eten op. Daarna gingen ze door naar het hotel.

Toen ze bij het hotel aankwamen zag Raquelle al dat het een 5 sterren restaurant was. Toen ze naar binnen liepen kwam er meteen een meneer naar hen toe die vroeg onder welke naam was gereserveerd. "Leijten staat hij op." zei Samuel tegen de man. Ze werden naar hun kamer gebracht en toen ze daar binnen kwamen viel de mond van Raquelle alweer open. Overal hingen hartjes door de hele kamer heen en op het bed lagen rozen blaadjes. "Dit is zo mooi!" zei Raquelle. "Ik ben blij dat je het mooi vind, maar nu moeten we op bed we gaan er morgen weer vroeg af." zei Samuel. Samen gingen ze in het bed liggen, na zich te hebben omgekleed, en sliepen al snel.

De volgende dag en de dagen daarna bezochten ze bijna alle activiteiten die er in Parijs ook maar te doen waren. Eerste gingen ze naar de eifeltoren. Daar klommen ze helemaal naar boven en genoten van het uitzicht en diezelfde dag maakten ze een tochtje op de Seine. De dag erna gingen ze naar het winkelcentrum en naar centre pompidou. De dag daarna gingen ze naar de arc de triumphe en naar de notre dame waar ze een rondleiding in het engels kregen. Al met al was het een super week.

Inmiddels was het alweer de dag dat ze terug naar Nederland moesten. "Ik vind het jammer dat we terug moeten. Ik heb het erg naar mijn zin gehad." zei Raquelle. "Ik weet het. Ik vind het ook jammer, maar we kunnen het altijd nog een keer doen." zei Samuel. "Daar houd ik je aan." lachte Raquelle. Ze reden samen naar het vliegveld en stapten daar op het vliegtuig. Na een reis van twee uur kwamen ze dan eindelijk weer in Nederland aan. Ze liepen de aankomst hal in en werden daar aangenaam verrast door hun vrienden. "Wow, dat zag ik niet aankomen! Wat leuk dat jullie er zijn!" zei Raquelle. "We hebben jullie al lang genoeg moeten missen. We dachten we komen ze gewoon gezellig ophalen van het vliegveld en geven ze nog een ijsje. Dat van het ijsje is helaas niet gelukt, want Dioni kreeg weer eens honger." zei Amber. Iedereen moest hierom lachen. "Tsja, kan ik er wat aan doen?!" zei Dioni. Samen gingen ze toen maar weer naar huis en praten nog een tijdje na. Daarna ging ieder naar het eigen huis en ging op bed.

(Ik heb gehoord van de video clip, maar we kunnen er weinig aan doen. T is niet anders en de jongens vinden het zelf waarschijnlijk ook niet leuk. Verder hoop ik dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden.)