Entry No. 2: The Blue Elmo
Noong bata pa ako I used to be really obsessed with Anime and Japan! I could say na I was a total weeb back then but hindi naman sobra-sobra alam ko naman din yon in a sense kung anong limits ko. I just really loved anything and simply everything about it. Ang pinaka mali at nakakatawa lang talagang paniniwala ko noon eh I used to believe that japanese people looked like Anime and so, I had a goal! And that was to marry a japanese guy! Dahil nga sabi ko non I thought japanese guys looked like anime and they are cool and all those stuffs tulad ng sa anime but that was just what I thought and believed... Pero mali naman pala yon! Sorry naman! (>A<) Wala naman kasing nag explain eh noh! Pero dahil yon sa dko naman kasi kinikwento yon sa ibah at dko rin naman binalak sabihin sa Mommy ko na may balak akong ganun. She would've thought I was crazy. Pagtatawanan ako non at nakakahiya! I was incredulous at medyo baliw. Personally wise, I knew that much naman. Pero ewan ko ba bakit, alam ko at matalino ko sa ibang bagay pero di ko naisip yon na tao lang rin naman ang mga japanese! Paano nga naman magkakaron ng mga taong mukhang animated!? That is to the nth level IMPOSSIBLE. Pero siguro nga kasi gaAno man ako katalino sa ibang bagay, at gAano man ka advanced utak ko in other things. Bata parin ako, LITERALLY! Kaya naman ang isip ko pang bata rin.
Sadyang nakakatawa talaga yon at kung iisipin ko non ang baliw baliw ko pala talaga, hanggang ngayun naman eh! Pero hahahah naisip ko nalang na kung hindi dahil sa baliw kong paniniwala na yon, di tayo magkakakilala ng katulad ng ganito ngayon. Hindi ko man maintindihan dahil sobrang kakaiba ng kwento nAtin, napaka komplikado pa at di hamak na weird talaga pero I like it just the way it is~ Masasabi ko na ang story natin ay isang epic tale ng buhay and it's very one of a kind indeed na tayo lang ang meron. Something really special just for us! Hindi siya typical story ng isang typical girl meets boy na lumalablife but there's something even more than that. Etoh na siguro ang pinaka baliw at weird na love story ever pero basta para sakin our one of a kind love story would always be the best. And besides, this is my story, our story and it deserves nothing less.
I always wonder if you think the same way... Mahalaga rin kaya to para sayo or weird lang!? Lagi kong tinatanong sa isip ko if you treasure these things as much as I do!? Pero dahil hanggang dun lang ang pagtatanong ko never mo pa itong nasasagot... Curious ako sa isasagot mo na medyo kinakabahan din at the same time. You might think I'm too corny or something to be holding on to these things but then again the thought of you having the same feelings or possibly even more never left me.
.
.
.
*knock knock*
"Sino yan?" tanong ko ng may narinig akong pagkatok
"It's me."
"Pasok ka!" I said cxheerfully when I recognized his voice
"Hey Babe! Ano nanaman ba yang pinagsususulat mo jan?" tanong niya pagkapasok niya tapos ay sumandal sa may pintuan "Kala ko ba aalis tayo? (O.o) Why aren't you dressed yet!? Minsan feeling ko mas mahal mo na yang diary mo kesa sakin..." (*3*) he said then pouted
"Pfft! Opo na po! Sabi ko nga magbibihis na..." I said and closed the ntbk. I was writing on at pumunta na sa walk in closet, pero bago yon napansin ko siyang lumapit sa desk ko. "Hey! Don't touch that!" I scolded, dhil alam ko namang balak niyang tignan yung laman ng diary ko... Nagpout lang siya pero di na niya ginalaw ito.
"What do you seriously write there!?" pagquequestion niya at umupo siya sa kama ko
"Nothing that would interest you!" I said simply tapos nginitian ko siya
![](https://img.wattpad.com/cover/14027816-288-k336849.jpg)
BINABASA MO ANG
The Perfect Imperfect Love
Dragoste❝Love is an imperfect union, made up of two imperfect people, who accept each other's imperfectness.❞ A bunch of diary entries... About the guy who met 'THE ONE' and the girl who met 'Mr. Wrong' este 'Mr. Right' malay ba niya noh... © to MissRumie o...