Chanyeol :
Okuldan sonunda çıkmış ve eve doğru yol almıştım.Okuldan ve okuldaki herkesten nefret ediyorum çünkü hepsi çok aptalca geliyordu.Dinlemeye çalışıyor ama anlayamıyordum.Neden olduğu ile ilgili hiç bir fikrim yok.Genellikle Sehun ile takılırım ama bu aralar o da okula gelmemeye başladı.Ben de artık gitmemeye karar verdim.Hatta sanırım okulu bırakıcağım.
Okulu bırakıp bir iş bulur başımın çaresine bakarım diye düşünüyorum.Ben bunları düşünürken telefonum çaldı.Arayan Sehundu.Beni onların eve çağırdı.Kendi evime uğramadan Sehun'un yanına gittim.
Kapıyı çaldım ve Sehun kapıyı açtı.Neden çağırmıştı anlamaya çalışıyordum.Odasına çıkarttı.Benimle çok önemli bir şey konuşacağını söyledi.Sakin bir tavırla kafamı salladım .
"Bak Chanyeol biliyorsun babam yurt dışında çalışıyor.Anneme ise ben bakıyorum.Son bir kaç gündür annem çok hasta ve ona bir şey olmasından korkuyorum.Ona haber vermeden okuldan kaydımı sildirdim.Bunu duyup üzülmesini istemem."
"Ee yani"
"Chanyeol annem ve ben yarın babamın yanına Japonya'ya gidicez.Sana haber vermek istedim.Yarın sabah 09:30 gibi yola çıkıcağız."
"Imm,peki.İyi yolculuklar.Ben gitsem iyi olur.Bu arada geçmiş olsun"
Odadan çıktım.Ne diğiceğimi bilmiyordum.Sehun da beni bırakıp gidiyordu.Aslında duygulanmıştım.Ama bunu ona fark ettirip onu daha da üzmek istemediğim için çıktım.Yolda giderken onsuz ne yapıcağımı düşünüp durdum.Onunla kardeş gibiydik.Her anımız birlikte geçerdi.Onunla çok eğlenceli,maceralı,duygusal,korkunç ve kötü anlar yaşadık.Her ne olursa olsun birbirimizi bırakmadık.Kapının önüne geldiğimde bunları düşünmeyi bıraktım.Kapıyı yavaşça açtım.
"Anne ben geldiim"
Ses yoktu.Anlaşılan yine bir yere gitmişti.Umursamadan odama çıktım.Odam dağınık,siyah renk ağırlıklı,havasız ve ışıksız bir oda idi.Çatı katındaki bir odanın böyle olması gayet normal bence.Çantamı bir kenara atıp yatağa fırlattım kendimi.Biraz kestirmek istiyordum.
Gözlerimi kapattığımda karşıma biri çıktı.Çok güzel gözüken,küçük boylu, neşe ile dolu, çok güzel gülen biriydi.Yüzünü tam olarak görmedim sadece gülüşünü gördüm ve çok güzel gülüyordu.Beyazlar içindeydi.Bana bakıp sadece gülüyordu.
Uyandığımda ne yapıcağımı bilemedim.Neden böyle bir rüya gördüğüm ile ilgili hiç bir fikrim yok.Üstelik durup dururken.Ne olduğunu anlamadım.Biraz hava almak istiyordum.Yataktan doğrulup dolabıma doğru gittim.Kapağını açtım.Siyah kısakollu bir tshort ve siyah dizi yırtık dar bir pantolon giydim.Odadan çıkıp merdivene doğru gittim.Merdivenden aşağı doğru inerken kapı sesi duydum.Annem olduğunu düşünerek umursamadan aşağı indim.Gelen annemdi.Doğru tahmin ettim.Yine sarhoş gelmişti.
Yaklaşık 13 yıl önce babam evi terk ettiğinden beri hep aynı.Babam her gece içer ve eve gelirdi.Annem her zaman o pislik den dayak yerdi.Ben engel olmaya çalışsam bile bana da tokat atardı.Daha sonra annemi aldattığı kadınla birlikte kaçtılar.O günden sonra umrumda değildi.Annemde içmeye başlamıştı ve ben iyice herşeyden bıkmış ve içime atıyordum.Hala öyleyim.Bundan bıkmış ama çaresiz bir haldeyim.Annem denen kadın sarhoş olduğu için onu ilk olarak ayılması için banyoya götürüp duş aldırdım.Duş aldıktan sonra odasına çıkartıp pijamalarını giydirdim.Uyuması için yatağına yatırdım.Başında biraz bekledim.Çünkü biraz ateşi vardı.Uyu duğundan emin olduktan sonra yavaşça odadan çıkıp kapıyı kapattım.
Tekrar merdivenden aşağı indim.Üstüme siyah hırkamı aldım.Kapıyı yavaşça açtım ve dışarı çıktım.Kapının önünde biraz durdum.Etrafa bakındım.Hava çok güzeldi.Gökyüzü hiç olmadığı kadar bana doğru bakıp çok güzel gülüyordu.Biraz gökyüzüne baktıktan sonra kapıyı kapatıp yürümeye başladım.
Annemden de babamdan da bıktım.Kendimi çok yalnız hissediyorum.Annemin umrunda bile değilim.Babam desen zaten yok.Sehun ise oda gidiyordu.Artık benim için hayatın bir anlamı yoktu.Hayat zaten saçmaydı.İyice saçmalamaya başladı.Artık tek başımaydım.Her şey ile tek başıma savaşmam gerekiyordu.
Eve geri geldiğimde annem yoktu.Uyanıp bir yere gitmiştir diye düşünürken karnım açıktı.Mutfağa doğru ilerledim.Masanın üstünde bir kağıt vardı.Üstünde"Chanyeol"yazıyordu.Kağıdı alıp okumaya başladım.
"Sevgili Chanyeol
Bak oğlum sana bunu yaptığım için gerçekten özür dilerim ama gitmem gerek burası bana iyi gelmiyor.Kendimi mahvediyorum.Sana da zarar gelmesinden korkuyorum.Hayatımda başka biri vardı.Merak etme şuan iyiyim.Onun yanındayım.Oğlum artık ben yokum.18 yaşındasın başının bir çaresine bakarsın diye düşünüyorum.Görüşürüz.Seni seviyorum.
{Annen} "
Ne yapıcağımı yine bilemedim.Annem de gitti.İşte şimdi yalnız başımaydım.
Ağlamak istemiyordum.En sonunda bir karar aldım.
Baekhyun :
"Konuşmuğcam!!Bırakın beni ya bırakın!!"
"Konuştuktan sonra bırakırız küçük bey merak etme"
"Ya siz salak mısınız?Bilmiyorum Hiçbir şey anlamıyor musunuz?"
Beni umursamadan odadan çıktılar.Elim,ayaklarım bir sandalyeye bağlı oturuyordum.Burdan çıkmak ve eve gitmek istiyordum.Bu adamlardan kurtulmam lazımdı.
Çıkmak için bir plan yaptım.Gece yarısı olduğunda çebimdeki kalemle ipleri kesmeye çalışıcağım.Daha sonra yavaşça pencereden atlayıp dışarı çıkıcağım.En son olarak ise koşarak burdan uzaklaşıcağım.
İşe yaramıştı.Sonunda burdan kaçmayı başarmıştım.Koşarak hızla ilerliyordum.Isız bir mahalleye gelmiştim.Sadece bir evin ışıkları yanıyordu.Evin apartmanına hızla girdim.2.katın yanıyordu.Yukarı doğru çıktım.Kapı açıktı.Hızla umursamadan içeri girdim.Bir adam vardı.Elinde bir adet maket bıçağı bileklerine doğru yavaşça sürtüyordu.Onu durdurmak için hızla elinden aldım.
"Ya bırak şunu ne yapıyorsun sen?Üstelik benim evimde ne işin var.Evimden çık!"
"Çok uzun hikaye.Bak lütfen bana yardım etmen gerek sana herşeyi anlatıcağım gerçekten.Sadece biraz evinde kalmam için izin ver.Lütfen"
Bana bakıp düşündü.
"Aish tamam kalabilirsin."
***
Arkadaşlar hepinize ilk olarak merhaba
Bu benim ilk Chanbaek kitabım.Farklı kitaplar da yazmayı düşünüyorum.Bu ilk kitabımı umarım sevmişsindir.Bana yardımcı olurmusun?Yani eğer bir hatam var ise lütfen söyleyin.Aklınıza bölüm için konu gelirse söyleyebilirsiniz
Sizi seviyorum😘😘
Pikachuu
