Prologue
Kasalukuyan akong naglalakad sa loob ng bar dito sa The Penthouse. The neon lights in my vision are dancing like crazy. The people are enjoying the songs and their dates. Maybe, just maybe, some people are here to forget or have fun. I prefer the latter though and I hope I can enjoy life too, like how they do it. Samo't saring amoy rin ng alak at sigarilyo ang umatake sa ilong ko ngunit nagpatuloy ako. The vibes of most people here are different from mine. My legs are shaking because of the nervousness I am feeling. I have to see it with my own eyes. Hindi ako pwedeng maniwala sa isang picture lang. Baka nagkakamali sila at hindi iyon si Lucas.
"Hi, miss." Bati ng isang foreigner sa akin. He offered a drink too ngunit ngumiti na lamang ako at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa malagpasan ko na iyong dance floor. The people are wild and I will never fit in here!
Tumigil ako sa paglalakad nang may matanaw mula sa isang sofa 'di kalayuan. Napapikit na lamang ako at napakapit sa hawak kong sling bag habang nakikinita ko sa mismong harapan ko ang paghalik ni Lucas sa aking kaibigan... He was kissing her like she's her world. All this time, she was that girl?
Hindi ko alam kung ano ang una kong gagawin. Lalapit ba ako at sasampalin siya? No! I will look desperate and pathetic for sure! Should I walk away and pretend that I didn't saw them? Nanginginig ang buong sistema ko sa aking naiisip. Gustong gusto ko silang sugurin at itanong kung saan ako nagkulang o nagkamali! Maglalakad na sana ako palapit sa kanila ngunit nagulat na lamang ako ng may lalaking humigit sa akin at ibinaon ang mukha ko sa kanyang dibdib... dahil sa ginawa ng lalaking hindi ko matukoy kung sino ay napigilan ang mga luhang kanina pa umaambang tumulo.
"Don't do whatever you are planning to do. You will look pathetic, trust me." Bulong niya gamit ang malalim na boses. Sino siya at anong pakealam niya sa kung anong gagawin ko? Kahit pa pagsasampalin ko si Lucas ay wala siyang magagawa dahil hindi ko naman siya kilala at wala akong pakealam sa kanya! Gusto ko mang magsisigaw sa galit at inis ay pilit akong ginagambala ng kanyang gwapong mukha.
"Is that your boyfriend?" He asks.
I rolled my eyes and nodded. Sino ba itong lalaking ito at bakit ba sa tingin ko ay may obligasyon akong sagutin ang kung ano mang tatanungin niya?
Hinawakan niya ang kamay ko at naglakad palabas kaya't nagpatianod na lamang ako hanggang sa makalabas kami sa bar na iyon. Mukha siguro akong tanga ngayon. He handed a handkerchief noong tuluyan na kaming makalabas.
"Para saan ito?" Tanong ko.
"For your tears." Tinanggap ko na lamang kahit na hindi naman talaga ako naiiyak. Hindi ko alam kung bakit parang bulang nawala ang mga luhang bubuhos na sana simula kanina. Halos makalimutan ko na nga kung bakit ba ako nandito at para kanino.
"That loser is cheating." He said.
"Obviously."
"Why don't you break up with him?"
"Why do you care?" Masungit kong tanong. First of all, I really do not know him. I do not remember seeing him, not even once.
"Just asking. Masyado kang maganda para magtiis sa kagaya niya."
Is he flirting with me? Habang nasa ganitong sitwasyon ako? What a jerk.
Kahit na medyo naiinis ako, binigyan ko ng pagkakataon ang sarili ko para tingnan ang lalaking nasa harap ko. Natutop ko na lamang ang bibig ko nang mapagtanto kung gaano kaganda ang lalaking ito. He is incredibly beautiful... Not in a girly manner, but in a very manly one. His eyebrows are thick while his eyes are chestnut brown in color... his nose is very pointed and his jawline? It is something worth dying for. Clean cut rin ang buhok niya and there are no signs of stubble. His built is more matured than those man I have seen in any magazines. I wonder if he is a god or something? In this cold dark night, he wears something formal. Maybe he is from his work? He was wearing a black slacks tapos ay nakapolo siya na puti at nakatupi ito hanggang sa kanyang siko.
