Yağmura aşık bir kadındım.
Yağmurun sesini duyduğum an pencereye koşup, izlerdim uzun uzun.
Evdeki sesleri kapatıp sadece yağmurun sesini dinlerdim.
Yağmur sevdiğim adamın sesi gibiydi sakinleştirici, huzur dolu ve birden bastırınca ortalığı sele boğan, sevdiğim adam da öyleydi.
Bazen gözyaşlarımı sel eder, bazende göz kapaklarımdan öperdi.
Yağmurla çocuklaşırdım mesela, koşardım sırılsıklam ıslanana kadar. Eve döndüğümde kızardı saçlarında yağmuru taşımışsın hasta olucaksın diye.
Yine de dinlemezdim her yağmur yağışında inerdim sokağa...🌙
