The new one

#1 "my new house"

"Ρε μαμά γιατι πρέπει να φύγουμε απο αυτό το σπίτι καλά δεν είμασταν και εδω;" ρωτησα την μητέρα μου καθώς αυτή έφτιαχνε νευρικά τα πράγματα της.
"Ρανια. Κατάλαβε με λίγο εντάξει;Με τον πατέρα σου χωρίσαμε. Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε στο ίδιο σπίτι με αυτόν τον άνθρωπο όποτε αφού δεν κουνιέται αυτός να φύγει φεύγουμε εμείς, και πίστεψε εκεί που θα πάμε ισως σου αρέσει περισσότερο" μου απάντησε καθώς έκλεινε την βαλίτσα της.
Κατεβήκαμε κάτω,αποχαιρέτησα με δάκρυα στα μάτια τον πατέρα μου τον οποίο δεν ξέρω ποτε θα τον ξαναδώ,φορτώσαμε τις βαλίτσες στο αμάξι έβαλε μπρος η μαμά και φύγαμε. Στην διαδρομή υπήρχε μια μεγάλη αμηχανία διότι δεν μιλιομασταν. Βαρέθηκα να περιμένω να πει κατι η μαμά μμ και να αρχίσουμε να συζητάμε και ετσι εγυρα το κεφάλι μμ και άρχισα να χαζεύω την διαδρομή μέχρι που με πήρε ο ύπνος. Ξαφνικά μέσα στον ύπνο άκουσα την μαμά μου να μιλάει με κάποιον κύριο και ετσι σηκώθηκα για να δω τι συμβαίνει. Είχαμε φτάσει επιτέλους μετα απο αρκετό δρόμο στο καινούριο μας σπίτι και προφανώς η μητέρα μου θα μιλούσε με τον ιδιοκτήτη. Εκείνη τη στιγμή βγήκα εξω και έμεινα να το κοιτάζω. Φαινόταν όντως καλύτερο το καινούριο μας σπίτι σε σύγκριση απο το παλιό που μέναμε σε μια πολυκατοικία. Τωρα θα μένω σε μια δυοροφη μεγάλη μονοκατοικία. Άρχισα να κανω δυστακτικα βήματα προς το σπίτι. Κοιτάζω προς τα πίσω και βλέπω την μητέρα να αποχαιρετά τον ιδιοκτήτη και να κρατά τα κλειδια του καινούριο σπιτιού στο χέρι. Έρχεται προς το μέρος μου και με μετακινεί λίγο πιο 'κει για να περάσει και να ξεκλειδώσει. Μόλις άνοιξε ένα κύμα σκόνης και μια μυρωδιά κλεισουρας ήρθε πάνω μου.
.
.
"Εχουμε πολυ δουλειά".
Ξεκίνησα λοιπόν και εγώ να ξεπακεταρω κάποια πράγματα και να τοποθετώ τα ρούχα μου, αργότερα έφτασε η μεταφορική και πήγα και εγώ να βοηθήσω. Καθώς ξεπακεταριζα τα πραγματα απο το φορτηγό ακουσα δίπλα μμ μια αντρική φωνή να λέει:

"Ε κοπέλια θες να σε βοηθήσω στο ξεπακεταρισμα;" Γυρνάω απότομα και κοιτάζω. Πίσω μου στέκονταν ένας καλογραμομμενος νεαρός που με κοιτούσε επίμονα.
"Ε....όχι ευχαριστώ."
"Ναι αλλα εγώ θέλω"είπε και με πλισιασε ακόμα περισσότερο.
"Ιου ανωμαλε φύγε μακριά μου!"του είπα σπρώχνοντας τον μακριά μου.
"Καλά μην θυμώνεις να βοηθήσω ήθελα". Ξεκίνησε να περπατάει μακριά μου και άρχισα να τον παρατηρώ. Οι γάμπες του ηταν γυμνασμένες οι πλάτες του ηταν και αυτές επισης, τα μαλλιά του ηταν ξυρισμένα στα πλαγιά και είχε μια ωραία καστανη κοτσίδα με κάποιες μικρές ξανθιές ανταύγειες. Ποοοο πρέπει να ξεκόλλησω το βλέμμα μου απο πάνω του.....μου ειναι τοσο δύσκολο όμως. Τον παρατηρούσα μέχρι που έστριψε και χάθηκε απο το οπτικό μου πεδίο.

________________
Κάπου εδω παιδια τελειώνει το πρώτο κεφάλαιο😊

Ελπίζω να σας άρεσε🙃😏Γιατι εχει και συνέχεια......